คิดถึงป้า pall จังเลย

[pangya]

สวัสดีค่ะทุกๆ คน สบายดีกันไหมเอ่ย ไม่ทราบว่ามีใครทราบบ้างไหมว่าป้าพอล หายไปไหน คือว่าคิดถึงป้าแกน่ะค่ะ และคิดถึงทุกๆคนในนี้ด้วย

**กระทู้นี้เป็นกระทู้เดิมหมายเลข 0351 ห้อง openroom (เผื่อใช้ในการค้นหา)**

[ตุ้ม]

สวัสดีค่ะคุณ Pangya  คุณ Pall หายหน้าไปเพราะคอมป่วยหนักค่ะ 555 เมื่อคอมหายป่วยทำงานได้แล้วก็คงจะกลับมาทักทายกับพวกเราอย่างเช่นเคย  คิดถึงคุณ Pall มากเช่นกันค่ะ

[pangya]

ขอบคุณมากๆ ค่ะคุณตุ้ม ที่มาส่งข่าวป้าพอล ถึงว่าซิ พักนี้บ้านนี้เงียบๆไป นึกว่าหนีไปเที่ยวกันหมด ว่าแต่คุณตุ้มสบายดีนะคะ

[pall]

สวัสดีค่ะคุณตุ้ม
 ขอบคุณมากค่ะที่เข้ามาตอบคิดถึงทุกๆคนด้วยเช่นกันค่ะ
 เข้าคอมได้แล้วแต่อืดมากไม่ทราบว่าทำไมถึงอืดแบบนี้
 สงสัยคงอืดแบบเจ้าของแน่ๆเลย
 
 สวัสดีค่ะคุณpangya  
 ขอบคุณมากค่ะที่คิดถึงป้าเป็นอย่างไรบ้างคะตอนนี้
 ปรับตัวเข้ากับที่นี่ได้หรือยังคะ
 ช่วงนี้อากาศดีมากเลยป้าไม่ได้อยู่บ้านเลย
 ออกไปเดินเขาตลอดเวลานี่ก็เพิ่งกลับมาจากเดินเขาสูง
 ร่วม2500เมตรมาเกือบแย่เลยค่ะเพราะทางเดิน
 เป็นหิมะท่วมหนักและรองเท้าที่เดินก็หมดสภาพเดินเขาสูง
 นึกว่าไม่ได้ลงมาข้างล่างซะแล้ว..เกือบแข็งตายข้างบน
 อากาศเปลี่ยนจากร้อนเป็นลบกลับมาอาการแย่เลยเป็นหวัดกัน
 เห็นด้วยค่ะว่าบ้านเงียบมากและอีก10อาทิตย์ป้าก็จะไปเที่ยว
 ที่ออสเตรเลียแล้ว
 แต่ก็ต้องขอขอบคุณทุกๆคนที่เข้ามาช่วยตอบคำถามช่วงที่ป้าไม่อยู่
 คุณ pangya   ไปเที่ยวไหนมาบ้างคะเล่าให้ฟังบ้างซีคะ
 

[pangya]

ดีใจจังเลยค่ะป้าพอลมาแล้ว  ปังก็มีได้ไปที่ parzon (ไม่รู้เขียนถูกหรือเปล่า) เมื่ออาทิตย์ที่แล้วไปนอนที่นั่น 1 คืน อากาศดีค่ะแต่เหมือนไปทำงานยังไงไม่รู้ ไม่ได้พักหรอกค่ะ ออกจาก bremgarten วันเสาร์ประมาณ 10 โมง ไปถึงประมาณ บ่าย 3 ก็เริ่มบรรเลง 3 เมนู อาหารไทยล้วนๆ มีขนมปังหน้าหมู  ต้มข่าไก่  แล้วก็ยำเนื้อ พวกเพื่อนๆ สามีก็อยากเข้ามาช่วยค่ะ แต่ดูเหมือนช่วยเกะกะมากกว่า บางคนก็นั่งหลับหูหลับตาจดอย่างเดียวว่า มีอะไรบ้าง แต่ไม่ยักถามว่าทำยังไง  ขำดีค่ะ  8 คน ในครัวดูวุ่นวายพิลึก แต่สรุปแล้วก็สนุกดีค่ะ
   ชีวิตปังเรื่อยๆ ค่ะป้าไม่ค่อยมีอะไรน่าตื่นเต้น หรือเป็นเพราะปังติดนิสัยชอบอยู่เงียบๆ ก็ไม่รู้  
 
    เริ่มมีแอบคิดถึงบ้านหน่อยๆแล้วล่ะค่ะ คุณสามีเหมือนรู้ทันถามทุกวันว่าคิดถึงบ้านหรือเปล่า อยากกลับไปเยี่ยมบ้านมั๊ย จะจองตั๋วให้  คือมันเหมือนกับว่า ปกติแล้ว 4 ปีที่ผ่านมา  มาอยู่แค่ 3 เดือน แล้วก็กลับนะคะป้า เนี่ยอีกประมาณอาทิตย์กว่าๆก็ครบ 3 เดือนแล้ว เลยรู้สึกว่าถึงเวลาจะต้องกลับหรือเปล่าไม่รู้ค่ะ   แต่ยังไงก็คงไม่ได้กลับหรอกค่ะ เพราะว่าไปสมัครเรียนภาษาแล้ว  วันที่ 18 นี้ก็เริ่มไปโรงเรียนแล้วละค่ะ ดีใจนะคะที่มีป้าพอลไว้คุยด้วยเวลาคิดถึงบ้าน เพราะปังเองก็โตมากับป้านะคะ อยู่กับป้าตลอด ตอนนี้ป้าก็อายุ 84 แล้วละค่ะ  แต่ปังก็ออนไลน์คุยกับป้าทุกอาทิตย์นะคะ ป้าของปังยังแข็งแรงอยู่เลยค่ะ ตอนนี้ท่านก็อยู่กับน้องสาวปัง  แล้วก็ คุณอาของปัง  แล้วก็ลูกชายของปัง 2 คนค่ะ เวลาออนไลน์กันทีนึงก็เสียงลั่นบ้านเลย เพราะแย่งกันคุยน่ะค่ะ จริงๆ แล้วปังก็โตมากแล้ว แต่ป้าก็ยังห่วงเหมือนปังยังเป็นเด็กๆ อยู่แหละค่ะ  เขียนซะเยอะเลย เดี๋ยวป้าพอลจะเบื่ออ่าน เอาไว้ปังค่อยเขียนคุยด้วยใหม่นะคะ ฝากสวัสดีคุณลุงด้วยค่ะ ดูแลสุขภาพนะคะ
 

[ตุ้ม]

สวัสดีค่ะคุณ Pall และ Pangya
 
 เย้ เย้ ดีใจจังที่เจ้าบ้านกลับมาแล้ว  คอมอืดก็ไม่เป็นไรดีกว่าไม่มีคอม  ตอนนี้งานที่ทำงานรัดตัวอีกแล้วค่ะ  แต่งานกรรมกรของแจ๋วค่อยเบาไปหน่อย  มีคนมาช่วยทำให้ชั่วคราวค่ะ  คงไม่ต้องห่วงอีกจนกว่าจะถึงปีหน้าเพราะจะเริ่มเข้าฤดูใบไม้ร่วงแล้ว  นี่ก็ได้แอบโดดไปเที่ยวมา 4 วัน  พรุ่งนี้ก็ต้องกลับไปปั่นงานอีกแล้ว  แง แง

[pall]

สวัสดีค่ะคุณตุ้ม
 ดีใจที่ได้เจอคุณอีก...และดีใจที่ได้ยินข่าวว่าคุณไม่ได้เป็นคุณแจ๋ว
 ชั่วคราวและไปเที่ยวมา
 เพราะคุณจะได้พักผ่อนบ้าง...
 ไปเที่ยวสนุกไหมคะ?ช่วงนี้อากาศดีหน่อย
 เริ่มจะย่างเข้าฤดูใบไม้ล่วงแล้วพยายามรักษาสุขภาพนะคะ
 ฝากสวัสดีคุณลุงของคุณด้วยนะคะ
 

[pall]

สวัสดีค่ะคุณpangya
 ต้องขอโทษด้วยนะคะที่เข้ามาคุยช้าไปมากเลย
 เพราะมัวแต่ดูกีฬา...เมื่อคืนดูแข่งเทนนิสUS Open  
 กว่าจะได้นอนตาดำเลย
 ไม่ทราบว่าคุณดูหรือเปล่า...ดีใจที่Roger Federer
 แข่งชนะRoddick...
 
 อุปนิสัยของคุณPangyaและป้าคงจะคล้ายกัน
 เพราะป้าเองก็ชอบเงียบๆและอยู่คนเดียว
 ความเหงาป้าไม่รู้จักหรอกค่ะ
 เพราะชีวิตแต่ละวันมีเรื่องที่ต้องทำตลอด
 ส่วนมากจะใช้เวลากับดอกไม้และการอ่านหนังสือ
 ป้าเข้าใจดีค่ะหลังจากคุณมาอยู่ที่นี่แล้ว
 หลังความตื่นเต้นคุณจะรู้สึกว้าเหง่และเหงา
 เหมือนกับหลายๆคนที่มาอยู่ใหม่ๆ
 ชีวิตที่นี่ไม่หวือหวาหรือตื่นเต้น
 การดำรงค์ชีวิตและนิสัยของคนสวิสจะไม่เหมือนคนไทยเรา
 คนที่นี่จะอยู่ในเขตของตนเองและรักความเป็นส่วนตัวมาก
 คุณลองหาอะไรทำคลายเหงาหรือออกไปเดินเล่น
 ดูทีวี..อ่านหนังสือพิมพ์เพื่อฝึกภาษาจะช่วยได้ไม่มากก็น้อย
 เวลาผ่านไปไวจริงๆคิดไม่ถึงว่าคุณมาอยู่จะ3เดือนแล้ว
 ถ้าคุณรู้สึกเหงาก็เข้ามาคุยที่นี่ได้ทุกวันนะคะ
 การอยู่คนเดียวอยู่กับความคิดของตนเองอันตรายนัก
 
 ดีใจค่ะที่คุณจะเริ่มเรียนภาษาแล้ว
 การเรียนแบบธรรมชาติคุยกับคนที่นี่ด้วยตนเอง
 เป็นการเรียนที่ไวที่สุดและอย่าลืมเพิ่มทักษะของตนเอง
 โดบการอ่าน...ดูทีวี.ฟังวิทยุ..หรือพูดกับคนสวิส
 ถ้าทำได้เราจะซึมซับและฝึกฝนไปในตัว
 ป้าเองไม่เคยไปโรงเรียนหรือเข้าเรียนภาษาเลย
 แต่ะจะมั่วคุยกับคน..อ่านหนังสือพิมพ์หรือดูทีวีตลอด
 จากฟังฟรืออ่านไม่รู้เรื่องจนเริ่มพอจะมั่วได้บ้าง
 อย่าเพิ่งกลับไปเมืองไทยเลยการกลับไปไม่ได้ช่วยให้เรา
 หายจากการคิดถึงบ้านเลยค่ะเสียดายเงินด้วย
 เก็บเงินเที่ยวแถบนี่ดีกว่าการเที่ยวเพิ่มกำไรชีวิต
 ปังคุณเล่าเกี่ยวกับการทำอาหารแล้วคงสนุกมาก
 ป้าเองไม่ชอบการทำอาหารเลย
 ยอมรับค่ะว่าเเกลียดการทำอาหารมากที่สุด
 ขนาดทำให้ตัวเองกินยังไม่อยากทำเลย
 คุณป้าคุณอายุ84ปีแล้วแก่กว่าแม่ของป้าอีก
 คนอายุมากแต่สุขภาพแข็งแรงอยู่มีค่ายิ่งกว่าเงินทองมาก
 ลูกชายของคุณอายุเท่าไรคะ?คุณคงคิดถึงมากเลย
 ขอโทษด้วยนะคะที่ถามละลาบละล้วงเพิ่งเห็นคุณเขียนถึง
 
 
 
 

[pangya]

สวัสดีค่ะ คุณตุ้ม และป้าพอล  
 
 คุณตุ้ม   ไปเที่ยวมาคงสนุกมากใช่ไหมคะ กลับมาทำงานแล้วอย่าลืมดูแลสุขภาพด้วยนะคะ
 
 ป้าพอล   ปังดีใจค่ะที่มีเพื่อนคุย แม้จะไม่ได้เห็นตัวเป็นๆ ก็ตาม 555  ป้าพอลเข้าใจถูกต้องแล้วละค่ะ ปังดูเหมือนเป็นคนรักสันโดษ มีเพื่อนน้อยค่ะ ที่สนิทจนสามารถคุยหรือปรับทุกข์ได้ทุกเรื่อง ก็มีอยู่แค่ สองคน นอกนั้น ก็จะเป็นเพื่อนร่วมงานเก่าๆ ซึ่งไม่สนิทลึกซึ้งมาก และอีกอย่างด้วยความที่เป็นคนไม่เที่ยวเตร่ เพื่อนกลุ่มนี้ก็ค่อยๆ *งหายไปหลังจากที่ไม่ได้ทำงานร่วมกันอีก  
   
   ก็มีบ้างที่เพื่อนโทรมาคุยด้วย แต่ก็คุยกันได้ไม่นานหรอกค่ะ เพราะไล่ให้เพื่อนวางสาย เสียดายค่าโทร แล้วเพื่อนปังคนนี้มันบ้างาน ไม่ยอมมีแฟน อายุก็เท่ากันกับปังแหละค่ะ  
 
  ส่วนเรื่องคุณป้าของปังท่านเปรียบเหมือนแม่บังเกิดเกล้า ซึ่งเลี้ยงดูปังมาอย่างดี ท่านยังแข็งแรงก็จริง ไม่มีโรคประจำตัว แต่บางครั้งก็อย่างว่านะคะคนมีอายุแล้วก็มีบ้างที่จะ วิงเวียน หรือเป็นลม ก็ได้น้องสาวปัง ลูกปังช่วยดูแลอยู่เป็นเพื่อนท่านตอนนี้   ส่วนเรื่องลูกชายปัง คนโตก็ ย่าง 16 ปี ส่วนคนเล็ก ย่าง 11 ปี ค่ะ ปังไม่ถือเป็นการละลาบละล้วงหรอกค่ะป้าพอล ดีซะอีกที่ได้พูดคุยถึงลูกๆ  พวกเขาเป็นเด็กที่จัดว่าใช้ได้ ไม่ดื้อหรือซนจนเกินไปนัก ก็ตามประสา ตามวัยของพวกเขาน่ะค่ะ พวกเขาเข้าใจโลกมากกว่าที่ปังคิด และ พวกเขาก็ยินดี ที่จะเห็นแม่ได้มีความสุขบ้าง เพราะที่ผ่านมา ปังดูแลพวกเขาเป็นอย่างดีค่ะ ทุ่มเท ให้พวกเขามาก เพราะพวกเขาขาดคนที่ควรจะเป็นหลักของเขามา 10 ปีแล้วค่ะ ( บิดาเสีย)  แต่พวกเขาอยู่กับครอบครัวที่อบอุ่นเขาเลยไม่รู้สึกว่าเขาขาดอะไรไปน่ะค่ะ  
 
    ปังคิดว่าอีกซักพักเมื่ออะไรๆ ลงตัว และปังสามารถที่จะช่วยเหลือตัวเองหรือมีงานทำแล้ว ปังก็จะรับเขามาเที่ยว และก็คงจะดูต่อไปว่าเขาสนใจที่จะมาอยู่ด้วยที่นี่หรือเปล่า  แต่ปังคงต้องคิดถึงการปรับตัวหรือการเริ่มต้นของเขาด้วย ไม่อยากบังคับพวกเขาน่ะค่ะ เพราะเท่าที่คุยๆ กันไว้ พวกเขาแค่ต้องการมาเที่ยว ไม่อยากมาอยู่ด้วย เขากลัวไม่มีเพื่อนน่ะค่ะ และปังคิดว่าคงจะลำบากด้วยสำหรับพวกเขา กับการเริ่มต้นใหม่   ส่วนของสามีปังก็ไม่มีปัญหาอะไร พวกเขาเข้ากันได้ดี เล่นกันเหมือนเด็กๆ เวลาที่สามีไปเมืองไทย      เค้าจะมี ทักทายกันตลอดเวลาเราออนไลน์คุยกันน่ะค่ะ  แหมปังเล่ามาซะเยอะเลย เก็บไว้เล่าวันหลังบ้างดีกว่า  
 
  ฝากสวัสดีคุณลุง และดูแลสุขภาพด้วยนะคะ
 
 
 
 
 
 

[pall]

สวัสดีค่ะคุณpangya
 อ่านที่คุณเขียนแล้วนึกวาดภาพเกี่ยวกับตัวคุณเลย
 คุณเป็นคนที่มีความคิดดีมากและเข้าใจชีวิตดีจริงๆค่ะ
 คุณนับว่ายังโชคดีกว่าอีกมากมายที่ลูกและคุณมาจากครอบครัวอบอุ่น
 เด็กช่วงนี้เป็นช่วงวัยรุ่นเป็นช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อ
 ระหว่างความเป็นเด็กและผู้ใหญ่..อย่างคนที่นี่จะเรียกว่า
 pubertaet..ป้าเองบางครั้งยังบอกลุงเลยว่าแกอยู่ช่วงนี้
 ตอนที่แกชอบบ่น...
 เกี่ยวกับการพาลูกมาเที่ยวดูการใช้ชีวิตที่นี่ก่อน
 เป็นความคิดที่ดีมากเลยค่ะป้าเห็นด้วย
 ถ้าเขาชอบหรือพอใจต้องการมาอยู่จริงๆ
 เขาจะได้รู้และคำนึงถึงการปรับตัวได้อย่างดี
 ป้าเห็นหลายครอบครัวพาลูกมาอยู่ด้วย
 และเด็กปรับตัวไม่ได้เด็กจะมีปัญหาและหาทางออกในทางผิดๆ
 ซึ่งนับว่าเป็นเรื่องที่น่าเสียดายมาก
 ปัญหาเด็กวัยรุ่นที่นี่มีมากกว่าแต่ก่อนมาก
 ไม่ว่าจะเป็นการดื่มเหล้าหรือติดยาและเด็กจะก้วร้าวมากขึ้น
 เด็กมีหลายชาติหลายภาษาและพ่อแม่จะไม่ค่อยมีเวลาให้ลูก
 เหมือนสมัยก่อนซึ่งปัญหาแบบนี้มีทั่วโลก
 

[pangya]

ขอบคุณค่ะป้าพอล ปังถือว่าเป็นคำชมแล้วกัน และก็ดีใจที่ความคิดของปัง ไม่ผิดพลาด เพราะปังเห็นมีหลายๆ คน ไม่ได้คำนึงถึงตรงนี้ ก็แอบเป็นห่วงเหมือนกันค่ะ  บางทีก็เจอคำถามจากเพื่อนบ้านที่ไม่รู้ว่าประสงค์อะไร ถามแบบแรงๆ เลยหาว่าเราทิ้งลูกมาสบายคนเดียวเหรอ ปังไม่ได้ตอบหรอกค่ะ แต่ลูกชายคนโตตอบแทนเลยว่า พวกเขาไม่อยากมาตอนนี้ รู้ไหมคะป้าปังอึ้งเลย ลูกชายคนโตตอบชาวบ้านว่าเขาอยากให้คุณลุง (หมายถึงสามีปังนะคะ) กับแม่ได้อยู่กันตามลำพังสักระยะนึงก่อน เพราะสงสารคุณลุงที่ต้องรอแม่นานตั้ง 5 ปี กว่าแม่จะมาอยู่ด้วย  คือปังเลี้ยงลูกแบบเพื่อน แบบพี่น้อง เราคุยและเปิดกับเค้าทุกเรื่องน่ะค่ะ  แล้วที่ปังดีใจก็คือ พวกเค้าก็เปิดกับเราทุกเรื่องเหมือนกัน ไม่ว่าจะจีบผู้หญิง หรือผู้หญิงมาจีบ เล่าให้แม่ฟังหมดเลย คอยถามคอยปรึกษาทุกเรื่อง ปังว่าดีค่ะเราได้รับรู้สิ่งที่เขาทำตลอด แต่จะคอยย้ำเขาตลอดเรื่องความรับผิดชอบ กับทุกๆ อย่าง ที่เขาจะต้องมี ถ้าป้าพอลมีคำแนะนำเกี่ยวกับวิธีเลี้ยงลูกที่เป็นวัยรุ่น ปังอยากได้นะคะ ขอบคุณอีกครั้งค่ะป้าพอล    (ชักจะหลงรักป้าพอลแล้วซิ)

[pall]

สวัสดีค่ะคุณ pangya    
 เมื่อวานไม่ได้เข้ามาตอบคุณเลยเพราะเข้านอนแต่หัวค่ำ
 คนจ๊าบน้อยก็แบบนี้ค่ะ.เมื่อคืนนอนหลับเป็นตาย
 เพราะนอนน้อยมาหลายคืนอีกอย่างปวดตามากใช้คอมมากไปหน่อย
 มัวแต่นั่งหาข้อมูลเกี่ยวกับออสเตรเลีย
 และข้อมูลการเที่ยวในประเทศไทยที่ใช้เวลาการเที่ยว1วัน
 ข้อมูลโรงแรมที่พักในประเทศไทย
 และข้อมูลการล่องเรือท่องแม่น้ำเจ้าพระยา
 และการกินอาหารในเรือ.....ปวดหัวหาไม่เจอ
 และที่พักก็สับสนมากๆ..รวมทั้งหาข้อมูลรถที่ขับจากสนามบินใหม่
 ตอนที่ป้าไปป้าได้ใช้สนามบินสุวรรณภูมิเลยอยู่ที่บางนา.ตราด
 ตอนนี้ข้อมูลยังไม่คืบหน้าเพราะสายตาแย่มากปวดตา
 จนน้ำตาไหลแย่จริงๆ..(คนแก่บ่นอีกแล้ว)
 
 คุยกันต่อเกี่ยวกับการเลี้ยงลูกนะคะ
 ถ้าพูดแบบคนที่ดูแลลูกดีป้าจะเป็นแม่ที่แย่มาก
 เลี้ยงลูกแบบตามใจฉันไม่มีระบบหรอกค่ะ
 ไม่มีการสอนอะไรจะให้เขาดูแลตัวเองหรือช่วยตัวเอง
 ป้ากับลูกจะไม่มีการด่ากันและจะมีส่วนร่วมไม่ว่าจะเป็นกิจกรรม
 อะไรจะทำร่วมกันตลอด
 **การเงิน**
 เกี่ยวกับการเงินจะใช้เงินในถุงเดียวกัน
 ป้าจะแขวนถุงใส่เงินในกระเป๋าที่ใช้ทุกอย่าง
 ถ้าเขาอยากได้อะไรให้ไปเอาเงินในกระเป๋าไปใช้ได้เลย
 แต่ถ้าเงินหมดก็หมายถึงอดกินข้าวทั้งเดือน
 ป้าไม่เคยให้เงินค่าขนมนอกจากจะซื้ออะไรให้เขาเอง
 ให้แล้วเขาไม่เอาบอกว่าได้หมดแล้วทุกอย่าง
 เขาไม่เคยอ้อนซื้อหนังสือการ์ตูน..ไอศครีม..หรือของหวาน
 ที่เด็กๆชอบกินกัน...เรียกว่าบ้านป้าไม่มีหนังสือการ์ตูน
 นอกจากหนังสือความรู้รอบตัวหรือหนังสือวิทยาสารที่ให้ความรู้
 และเกี่ยวกับทีวี..ลูกจะไม่ติดเขาจะดูแต่รายการความรู้
 และหนังเด็กๆที่เป็นเวลาหลังจากนั้นก็นอนกระดิกขาอ่านหนังสือ
 หรือเล่นLego..ซึ่งป้าจะซื้อทุ่มให้ลูกเขาจะมีจนเต็มห้องไปหมด
 
 **การซื้อของ**
 ป้าจะหัดให้ลูกช่วยเหลือตัวเองและซื้อของกินเอง
 เมื่ออายุเริ่ม5ขวบเขาจะนำเงินห้อยคอและไปซื้ออาหาร
 เงินจำนวน100สวิสฟรังก์..เขาจะรับผิดชอบดูแลไม่ให้หาย
 เรียกว่าคนคิดเงินกลัวมากมาถามป้าว่าเงินหายไหม
 ที่ป้าทำแบบนี้เขาจะได้เริ่มรู้จักการช่วยดูแลตัวเองได้ตั้งแต่เด็ก
 เขาจะได้เอาชีวิตรอดได้ถ้าไม่มีพ่อแม่ดูแล
 และเป็นผู้ใหญ่ที่ดีมีความรับผิดชอบได้ในอนาคต
 และเขาต้องเริ่มทำอาหารเล็กๆน้อยๆได้ยามหิว
 จะได้ไม่ต้องให้พ่อแม่ยามที่พ่อแม่ไม่อยู่หรือล้มป่วย
 
 **การติดยา**
 ป้าจะให้ลูกเรียนรู้แบบจริงๆเลย
 พาลูกไปดูเขาฉีดยาและกินยาเขาจะเห็นเอง
 และป้าไม่เคยห้ามอะไรไม่ว่าจะเป็นการดื่มเหล้า..สูบบุหรี่..
 หรือการเที่ยว..ยอมรับค่ะว่าโชคดี...
 บ้านป้าไม่สูบบุหรี่กันไม่ว่าลูกหรือพ่อแม่
 เหล้าลุงจะดื่มบางครั้งถ้ามีแขกหรือนึกครึ้มใจ
 ส่วนป้าไม่ดื่มเหล้าหรือสูบบุหรี่
 
 **มารยาท**
 ยอมรับค่ะว่าเข้มงวดเกี่ยวกับมรรยาทมาก
 บ้านป้าจะไม่มีการใช้เท้า(ยอมรับค่ะว่าไม่ชอบ)
 การใช้เท้าชี้ให้ดูของหรือเขี่ยจะเกลียดมาก
 และลูกต้องเคารพผู้ใหญ่
 ไม่ว่าพ่อแม่..ห้ามใช้คำหยาบ..หรือด่าพ่อด่าแม่
 เถียงพ่อแม่..โชคดีที่ลูกไม่เถียงถึงแม้จะไม่พ่อใจ
 เขาจะพูดแต่คำว่าอัค...ปาป้า..หรืออัค..มาหมี๋..แค่นี้เอง
 ถึงแปลว่าไม่สบอารมณ์โก๋...
 
 **ความสัมพันธ์**
 ลูกกับป้าจะเหมือนเพื่อนมากกว่าลูก
 จะเดินกอดคอหรือหอมแก้มกันตามท้องถนนไม่อายใคร
 ทุกวันนี้ก็ยังทำอยู่ถึงแม้ลูกจะโตเป็นหนุ่มแล้ว
 จะเล่นกีฬาด้วยกันเตะบอลก์ด้วยกัน...
 ป้ากับลูกจะไม่มีความลับกันไม่ว่าสุขหรือทุกข์
 หรืออดด้วยกัน...
 ไม่ว่าจะเป็นปัญหาต่างๆ..ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเงินทอง..
 หรือปัญหาส่วนตัวต่างๆจะคุยล้อเล่นกันได้
 ลูกมีทุกข์ป้าไม่ปลอบเพราะเขาต้องเรียนรู้การแก้ไข
 ปัญหาชีวิตตัวเอง...ยังมีอีกเยอะค่ะ
 เขียนมายาวเลยวันนี้คุณคงจะเบื่อแย่แล้วเอาไว้คุยกันใหม่นะคะ
 

[pangya]

ขอบคุณค่ะป้า ปังไม่เคยเบื่อที่จะอ่านสิ่งดีๆ หรอกค่ะ ปังว่าวิธีการเลี้ยงลูกก็ใกล้เคียงกันค่ะ บางอย่างที่ป้าพอลใช้ก็ดีนะคะ ปังจะจำไว้ค่ะ แต่ทั้งหมดปังก็ว่าคล้ายๆ กันค่ะ ปังไม่เคยซื้อของเล่น หรือหนังสือการ์ตูน ก็ไม่มีเหมือนกันค่ะ พวกเค้าจะหนักไปทางเรื่องกินมากกว่า ไม่เคยร้อง หรือ รบเร้าเรื่องของเล่นเลย มีบ้างที่เค้าได้ พวกเครื่องเล่นเกมส์ เพลย์สเตชั่นเป็นของขวัญจากสามีปัง แต่เห็นเห่ออยู่พักเดียว ก็หายเห่อแล้ว บางครั้งเขาอยากได้แผ่นเกมส์ใหม่ ๆ สองคนพี่น้องก็เก็บสตางค์จากค่าขนมที่เราจ่ายให้ไปโรงเรียน แล้วก็หุ้นกันซื้อเอง ไม่เคยขอจากปังเลยค่ะ
 
   พูดถึงเรื่องทริปของป้าแล้วน่าสนุกนะคะ ปังก็ไม่ค่อยรู้เรื่องสถานที่ท่องเที่ยวมากนัก ชอบหรือประทับใจที่ไหนก็ไปมันซ้ำๆ อยู่นั่นแหละ
 
  เรื่องล่องเรือแม่น้ำเจ้าพระยายิ่งแย่ใหญ่เพราะแฟนปังไม่ชอบ แต่มีอยู่ที่นึง เป็นร้านอาหารไทย ชื่อ ศาลาริมน้ำ อยู่ตรงข้าม โรงแรม โอเรียนเต็ล บรรยากาศดี อาหารอร่อยมากเลยค่ะ แฟนปังชอบที่นี่มากเลย ขับรถไปจอดที่ โรงแรม แล้วจะมีเรือข้ามฟากจากท่าเรือของโรงแรม ไปส่ง นั่งทานไปก็ดูเรือสวยๆ ที่เขาล่องมา เพลินดีค่ะ แต่รู้สึกว่าต้องโทรจองโต๊ะ เพราะส่วนมากจะเต็มทุกวันค่ะ  
 
  ปังว่าป้าคงอยากพักผ่อนสายตานะคะ เพราะว่าปังเคยเป็นเมือก่อนนี้ ปวดและแสบตามากเวลาอยู่หน้าจอนานๆ น้ำตาไหลตลอด ไปหาหมอ ตรวจสายตา คุณหมอบอกว่า เราใช้สายตามากเกินไปเลยเกิดปัญหาตาแห้ง คุณหมอเลยให้หยอดน้ำตาเทียมน่ะค่ะ และบอกว่าให้พักสายตาทุกชั่วโมงไม่ให้อยู่หน้าจอนานจนเกินไป ให้พักสายตาเป็นระยะค่ะ ป้าลองหาน้ำตาเทียมหยอดดูซิคะ เผื่อจะดีขึ้น ดูแลสุขภาพนะคะ ช่วงป้าไปเที่ยวปังคงไม่มีใครคุยด้วย แน่เลย ก่อนไปเที่ยวแวะมาบอกด้วยนะคะ  
       
     สวัสดีค่ะ

[pall]

วันนี้อากาศมัวซัวบอกไม่ถูกและอากาศเย็นไปหน่อย
 เพิ่งออกไปรดน้ำต้นไม้กลับมาเลยแวะเข้ามาดูอะไรนิดหน่อย
 ป้าเลี้ยงลูกตามมีตามเกิดค่ะคุณpangya
 เลี้ยงไม่เป็นระบบหรือระเบียบอะไร
 เคยมีคนไทยเขาว่าป้าไม่รักลูกไม่สนใจ
 จะนอนกลางดินกินกลางทรายปล่อย
 จะวิ่งแก้ผ้าก็ปล่อย..(ฝรั่งก็ด่าแล้ว..แหมเขายังเด็กเนอะ
 ถ้าโตไปวิ่งแก้ผ้าค่อยมาด่ากัน)ดีนะที่ลุงไม่ทำตามลูก
 สงสัยคงไม่ได้อยู่จนถึงทุกวันนนี้
 พูดถึงแก้ผ้า..เชื่อไหมคุณป้าไปเจอมาแล้ว
 ไปเจอชมรมแก้ผ้าป้าเบลอเลย....
 ป้าชอบพาลูกไปปิคนิคจามลำน้ำแม่น้ำ
 และเป็นสถานที่คนชอบไปกัน..ป้าจะไปกันตามลำพัง
 เด็กๆชอบกันมากปิ้งเนื้อปิ้งใส้กรอก
 ขณะที่ปิ้งกินกันป้าไม่เห็นหรอกพอเงยหน้า
 อะจึ๋ยยยยยย..ฝรั่งผู้ชายเดินแกว่งไปมาไม่นุ่งผ้า
 ลูกชายป้าเวบมาสเตอร์ฝ่านเขาเดินตามและร้องบอกว่า
 หมาหมี๋...ใหญ่มากกกกกกกกกกกกก...ป้าแทบจะเก็บไส้กรอกไม่ทัน
 ป้ากับลุงชอบธรรมชาติและชอบภูเขา...ลำธารแม่น้ำกันมาก
 จะออกเที่ยวกันตลอดและชอบนำอาหารติดตัวใส่เป้กินกัน
 เรียกว่าเที่ยวกันโทรมๆยอมรับค่ะว่าไม่ชอบอะไรที่
 เป็นกฎเกณท์เราชอบอะไรที่สบายๆ
 พูดถึงเกมส์..ที่บ้านตอนเด็กเล็กๆจะหาซื้อให้ลูก
 และป้าก็เล่นกับลูกด้วยไม่ว่าจะเป็นเกมส์กด
 หรือยิงปืนใส่รถถัง..เล่นกันไปทะเลาะกันไปเหมือนเด็กๆ
 เพราะป้าเล่นแพ้ตลอด..
 ฝ่านเขายังเก็บใส่ลังไม้ที่เขาทำขึ้นเอง
 ฝ่านเป็นเด็กมีระเบียบ
 ป้าก็มีค่ะน้ำตาเทียมแต่ก็ช่วยไม่มาก...จะหยอดตลอด
 ขอบคุณมากนะคะสำหรับความเป็นห่วง
 ป้าจะไม่อยู่5อาทิตย์..อยากให้คนอื่นๆเข้ามาคุยกันด้วยค่ะ
 กันหลายๆคน...คุยกันสนุกๆไม่แบ่งพรรคพวกกัน
 อยากให้เราคุยกันเหมือนพี่น้องหรือเพื่อน
 โดยที่ไม่จำเป็นต้องรู้จักกัน
 ป้าไม่ทราบค่ะว่าทำไมถึงไม่ค่อยมีคนเข้ามาคุยกันห้องนี้
 ก่อนป้าจะไปจะเข้ามาคุยด้วยถ้าไม่ออกไปเที่ยวไหนนะคะ
 ตอนนี้ป้ามีรูปและข้อมูลเที่ยวว่าจะนำมาเขียนลงเวบ
 สงสัยคอมล้นแน่ๆ...เวบมาสเตอร์เขาก็สอนการลงCDให้
 ยังไม่ได้ลองทำเองเลย
 ลืมถามไปตั้งแต่คุยกันมาคุณอยู่แถบไหนคะนี่ใช่ซูริคหรือเปล่าคะ
 
 

[pangya]

ปังอยู่ Bremgarten  AG ค่ะ จริงๆแล้ว ป้าพอลคุยสนุกนะคะ ถ้าได้เจอกันสงสัยท้องแข็งกลับบ้านแน่  ขำที่น้องฝ่านบอกว่าใหญ่มากกกกกกกกกก แล้วป้าเก็บไส้กรอกแทบไม่ทัน นั่งหัวเราะอยู่คนเดียวเนี่ย  ปังว่าจริงๆ แล้วป้ากับปังคงอายุไม่*งกันเท่าไรมั้งคะ อ่านดูการคุยยังดูวัยสะรุ่นอยู่เลย  ( บอกได้มั๊ยคะ ? ) ปังบอกก่อนแล้วกันนะ ปังนะแก่แล้วล่ะ ไม่ใช่สาวรุ่นหรอก 39 ขวบแล้วล่ะค่ะ แต่เข้ามาในบ้านนี้เห็นเค้าเรียก ป้าพอล กันก็เลยป้าตามเค้ามั่ง  ปังอยากโพสรูปให้ป้าดูเหมือนกันแต่ โง่ซ๊า ทำไม่เป็น สมัยเป็นนักเรียนก็ไม่มีคอมให้เรียน มาใช้เป็นก็แบบงูๆ ปลาๆ แหละค่ะ ป้าพอลมีลูกคนเดียวเหรอคะ
  เมื่อวานยังแอบไปแจม Happy Birth Day ให้น้องฝ่านเลย   จริงๆ แล้วปังว่าชีวิตคนเรามันมีความสุขได้โดยไม่ต้องอยู่ในกฎเกณท์ที่สังคมกำหนดหรอกค่ะ เราน่ะแหละกำหนดชีวิตให้มีความสุขได้  ครอบครัวป้าคงมีแต่ความสุข และ สนุกเฮฮา และมันส์ นะคะ55555