***Amtsanzeiger ...ประกาศโฆษณาของสวิส..เมื่อ...70กว่าปีที่ผ่านมา**

Previous topic - Next topic

pall




ทุกวันศุกร์แถบบ้านป้าจะได้รับหนังสือพิมพ์โฆษณาแจกฟรี
 ที่เรียกกันว่าAnzeigerที่ทางเขตที่อยู่ส่งตามบ้าน
 และหนังสือพิมพ์แบบนี้ทุกคน
 ที่อยู่ที่สวิตฯจะได้รับแจกตามเขตที่อยู่
 ข้างในจะมีเกี่ยวกับกฎหมายออกใหม่...ที่ตั้งชื่อองค์การณ์
 เบอร์โทรศัพท์ช่วยเหลือคนมีปัญหาต่างๆ...
 โฆษณาประกาศหางานทำ...มีงานให้คนทำ...ที่อยู่อาศัย...
 คนตาย..และอีกมากมายตั้งแต่ไม้จิ้มฟันยันเรือรบ...
 และวันนี้ก็เช่นกันเป็นวันศุกร์ที่13...
 ที่บางคนอาจะเชื่อเกี่ยวกับโชคลางหรือเกี่ยวกับดวง
 บางคนเชื่อถึงขนาดไม่ไปไหนเพราะกลัวเกิดเรื่องร้าย
 ยิ่งถ้าศุกร์13..มีแมวดำมาประกอบด้วยยิ่งไปกันใหญ่
 วันนี้เป็นวันศุกร์ที่13..ที่ป้ารู้สึกครึ้มอกครึ้มใจมาก
 และไม่มีอารมณ์ทำงานหรือไปไหนนอกจากมานั่งจับคอม
 และคุยกับเพื่อนทางโทรศัพท์...
 หลังจากนั้นก็นั่งอ่านหนังสือแจกฟรีจากเขตที่อยู่
 ยอมรับว่าเป็นคนที่อ่านหมดทุกหน้าและทุกประกาศที่ลงโฆษณา...
 อ่านจนมาถึงหน้าที่เขียนเกี่ยวกับการลงโฆษณาสมัยเมื่อ70ปีที่ผ่านมา
 ยอมรับว่าอ่านทุกตัวอักษรด้วยความสุขใจ
 และคิดถึงความหลังเก่าๆพร้อมกับจินตนาการไปด้วย
 ทั้งนึกถึงแม่ผัวพ่อผัวที่ตายไปแล้ว
 และนึกถึงลุงสมัยที่แกยังอยู่ในรุ่นกระทงอยู่
 ซึ่งป้าเห็นจากรูปถ่ายเก่าแก่สมัยก่อน
 เห็นการแต่งตัวและการทำผมแล้วนั่งขำ
 และนึกเปรียบเทียบถึงแฟชั่นเก่าและแฟชั่นใหม่จะ
 เหมือนกับวงศรซึ่งจะย้อนกลับมายังที่เดิมตลอดเวลา
 ลุงในขณะที่เป็นหนุ่มจะแต่งกายแบบหนุ่มสมัยนี้เสื้อยืดรัดพุงปล่อยโชว์สะดือ
 และผมจะตั้งโด่เด่...ปอยผมด้านหน้าจะย้วยเป็นลอนตลบ
 
 ลุงเกิดปี1939..และโฆษณาที่ป้าอ่านอยู่เป็นของปี1936
 ซึ่งพิมพ์ก่อนลุงเกิด3ปี...
 ป้าเคยฟังลุงเล่าถึงชีวิตเก่าของแกและของพ่อแม่
 และการใช้ชีวิตช่วงนั้นและค่าครองชีพของคนรุ่นเก่า...
 ฟังแล้วรู้สึกค่าครองชีพสมัยเมื่อ50กว่าปี
 ตอนที่ยังอยู่ที่เมืองไทยจะคล้ายๆกัน
 คนสวิสรุ่นเก่าจะมีชีวิตที่ต้องต่อสู้และปากกัดteenถีบ
 ขัดสน..รัดเข็มขัด...และทุกอย่างจะต้องใช้ให้เป็นประโยชน์
 คนสวิสรุ่นใหม่อยู่ในสภาพที่มีทุกสิ่งทุกอย่างเพียบพร้อม
 อุดมสมบูรณ์...ได้ทุกอย่างตามที่ต้องการแทบจะป้อนกันถึงปาก
 
 พูดมานานแล้วขอเขียนถึงการลงโฆษณาสมัย70ปีที่ผ่านมาดีกว่า
 ป้านั่งอ่านทุกตัวอักษรยอมรับว่าเข้าใจบ้างไม่เข้าใจบ้าง
 เพราะอักษรที่เขียนบางโฆษณาเป็นอักษรที่เขียนเก่ามาก
 และจะเป็นภาษาท้องถิ่นของBern
 ขอยกตัวอย่างที่รู้สึกชอบมากมาให้เห็นว่า
 ชีวิตของคนยุคนั้นเป็นอย่างไร.....
 

**กระทู้นี้เป็นกระทู้เดิมหมายเลข 0401 ห้อง openroom (เผื่อใช้ในการค้นหา)**

pall




**ภาพโฆษณาหนังเมื่อปี1936...**
 
 ภาพที่เห็นเป็นประกาศโฆษณาฉายหนัง
 สมัยนั้นยังไม่มีโรงหนังเหมือนปัจจุบัน
 เขาจะเปิดห้องสำหรับการเล่นกีฬา..หรือห้องแข่งขันกีฬา
 จะเปิดมาทำเป็นโรงหนังหรือวิกหนังแบบบ้านเรา
 อย่างหนังที่เห็นในรูปเป็นหนังใหญ่สวิสเรื่องแรกที่ใช้เสียง
 ภาษาพูดเป็นภาษาพื้นเมืองท้องถิ่นสวิส
 และตัวพระเอกที่แสดงนำเป็นดาราดังที่มีชื่อเสียงมาก
 รู้จักกันดีในสวิตฯ...ถ้าจะเทียบก็คงคล้ายดาราเก่าที่ตายไปแล้วของไทย
 มิตร  ชัยบัญชา..หรือไชยา  สุริยันต์   หรือสมบัติ  เมทะนี...
 พระเอกสวิสคนนี้ชื่อว่าPaul Schmid
 ป้าถามลุงว่ารู้จักไหมแกส่ายหัวว่าไม่รู้จัก
 
 หนังเรื่องนี้ใช้ชื่อว่า
 ***Nueme nid gspraengt***
 อ่านว่า...นู๊เม่ะ....นิท...ฉะแปรง...
 ถ้าเป็นภาษาเยอรมันก็หมายถึง……Nur  keine Hetze
 คำว่า Hetze(อ่านว่าเฮ๊ทเซ่ะ..แปลว่า...รีบร้อน..หรือไล่ต้อน)
 Nur…อ่านว่า นัวร์...แปลว่าเพียง...
 Keine...อ่านว่า..คายเน่ะ..แปลว่า...ไม่มี
 
 **ดังนั้นชื่อหนังเรื่องนี้ไปแปลกันเองก็แล้วกันนะว่าควรจะชื่ออะไร
 สำหรับป้าตั้งชื่อหนังเรื่องนี้ว่า...จะรีบไปไหนน้อง........
 
 **เนื้อเรื่องหนัง**
 เป็นหนังแนวตลกหัวเราะ...ดูรูปพระเอกขี่ควายเอ๊ยวัว…
 แต่งชุดประจำภาคBernจนหมวกของตัวเองหลุด...
 น้องวัววิ่งพยศ...ยกขาไปมาแกว่งจนนมกระเพื่อม(ควรเซ็นต์เซ่อะนะนี่)
 
 **วัน....เวลา**
 เปิดให้ชมรอบเดียว...เวลา...8 ¼  Uhr
 ...ป้านั่งพิจารณาดูสมัยนั้นใช้เวลาต่างกับปัจจุบันมาก
 แทนที่จะใช้ว่า20.15 น.
 เขาใช้คำว่า...8 ¼  Uhr
 
 
 **ค่าชมคนละFr.1.20 และ Fr.1.50
 คงจะหมายถึงที่นั่งแถวหน้าและแถวหลัง
 
 พูดถึงค่าตั๋วหนัง.. ถ้าพูดถึงสมัยนี้จะหัวเราะขำว่าทำไมถูกมาก
 แต่จริงๆแล้วนับว่าราคาแพงพอสมควรสำหรับคนยุคนั้น
 ลุงเล่าให้ฟัง...เมื่อประมาณปี1950กว่าๆ
 แม่แกทำงานโรงงานกระป๋องได้เงินชั่วโมงละ80หรือ90รัพเพิ่ล/ชั่วโมง
 ทำงานได้ชั่วโมงไม่ถึง1ฟรังก์..
 และลุงเองตอนที่เริ่มทำงานเป็นลูกจ้างทำสวน
 เมื่อปี1960..ได้รับค่าจ้างชั่วโมงละ2ฟรังก์กว่าๆไม่ถึง3ฟรังก์
 เดือนหนึ่งทำจนฟันยื่นได้เงินแค่500ฟรังก์เอง..
 แกอยู่แบบกระเบียดกระเสียรมาก..
 ตอนที่ป้ามาอยู่ใหม่ๆไม่ค่อยจะเข้าใจคนสวิสเท่าไรนัก
 คิดว่าคนสวิสขี้เหนียวมาก..กินอาหารแบบแทบไม่ต้องล้างจานเลย
 และอาหารที่เหลือไม่ทิ้งจะเก็บไว้กินมื้อต่อไป..
 และเงินจะใช้แต่ละทีก็แทบจะติดกราว
 พูดถึงเรื่องนี้แล้วคิดถึงพ่อผัวถ้าเจอหน้าป้าจะรีบแอบควักเงินใส่มือป้าทีละ5ฟรังก์
 5ฟรังก์ของพ่อผัวหมายถึงเงินทีมีค่าจำนวนมากมาย
 เพราะเงินกว่าจะหามาได้ต้องทำงานหลายชั่วโมง
 

pall




โฆษณาอันนี้ประกาศขายวิทยุที่ใช้ภาษาเขียนเก่ามาก
 ยอมรับว่าอ่านไม่รู้เรื่อง

pangya

 สวัสดีค่ะป้าพอล  55555 เข้ามาขำ แฟชั่นของคุณลุงในสมัยนั้น ป้าลองให้ลุงแต่งตัวแบบนั้นให้ดูใหม่ซิคะ ถ่ายรูปแล้วขอดูด้วยคน  อีกขำนึงก็ชื่อเรื่องหนังของป้าน่ะค่ะ ฟังดูจ๊าบๆ เหมือนป้าเลย