ขอแสดงความเสียฝจกับแม่ลูกแฝด

[จิ๊บซี่]

ขอร่วมแสดงความเสียใจด้วยค่ะ

[titi]

ขอแสดงความเสียใจนะคะ

[ข้าวจ้าว]

ขอแสดงความเสียใจกับแม่ลูกหมูสามตัว ด้วยนะคะ คุณทำดีที่สุดแล้วค่ะ จะเป็นกำลังใจให้นะคะ  
 อ่านแล้วซึ้งมากๆเลยค่ะ " คุณสามี " เขียนได้แบบ...อ่านแล้วแทบจะร้องไห้เลยค่ะ (  ข้าวจ้าว เซ็นซิทีฟน่ะคะ)

[.....]

พี่ก้องจ๋าไปเปิดบ้านที่แพนทาวก็ไม่บอกทำได้สวยมากเลย

[.........]

เวปไหนจ๊ะ ขอไปดูด้วย

[นิด ( แม่ลูกหมูสามตัว )]

ปิดเทอมหน้าร้อนของปีที่แล้ว หนูได้พาลูกๆไปเยี่ยมพ่อหลังจากสี่ปีที่เราไม่ได้เจอกัน ภาพของพ่อที่เห็นในครั้งนี้ พ่อยังคงเหมือนเดิม ขาวอ้วนท้วมจะมีที่เปลี่ยนไปคือ สีผมที่ขาวหมด กับใบหน้าที่ดูเหนื่อยอิดโรย พอพ่อเห็นหนูและลูกๆ สายตาและสีหน้าของพ่อแสดงออกถึงความตกใจและดีใจ พ่อเข้ามากอดหนูลูบหัว กอดหลานๆทั้งสาม คำพูดแรกที่พ่อเอย " หนูสบายดีไหมลูก ทำไมผอมจังไม่อ้วนท้วมสักนิดหล่ะลูกจะได้ดูมีราศี มีน้ำมีนวล มาเมืองไทยเมื่อไหร่หล่ะ อยู่ที่สวิต มีความสุขดีไหม พ่อเจ้าสามคนดูแลดีไหม ครอบครัวเค้าดีกับลูกไหม" พ่อจับตัวหนูหันซ้ายหันขวาพิจรณาดู พร้อมคำถามที่พรั่งพรูจากปากถึงสาระทุกข์สุขดิบด้วยหัวใจของพ่อที่รักและห่วงใยอีกมากมาย  พ่อดึงที่หนีบผมของหนูออกแล้วหวีผมให้หนูเหมือนสมัยที่หนูยังเป็นลูกสาวตัวเล็กๆของพ่อ ที่ทุกเช้าก่อนไปโรงเรียนพ่อต้องจัดการกับผมให้เรียบแบ้แล้วจึงจะให้ไปโรงเรียนได้ วันนี้พ่อก็ยังคงจัดการกับผมของหนูอีกเช่นเดิมที่เจอหน้า พร้อมกับบ่นว่า " ผมยาวๆไปตัดทิ้งออกทำไม เป็นลูกผู้หญิงต้องไว้ผมยาวๆถึงจะสวย แล้วนี้หนูหวีผมมั้งหรือป่าวทำไมมันถึงได้ยุ่งแบบนี้ เป็นแม่คนแล้วนะ "พร้อมกับหัวเราะชอบใจ หนูกับหลานแกะผลไม้ให้พ่อกิน พ่อกินได้เยอะ กินทุกชิ้นที่หลานป้อนตา หนูนั่งมองดูพ่อกอดรัดฟัดเหวี่ยงเล่นกับหลานสามคน เสียงหัวเราะดังลั่น เรานั่งคุยกันอีกมากมายจึงทำให้รู้ว่าพ่อไม่มีความสุขเลย พ่อเหงาและคิดถึงลูกๆ หนูคลานเค้าไปนอนหนุนตักพ่อ กราบที่เท้าพ่อก่อนกลับ พ่อลูบหัวหนูแล้วร้องไห้ บอกกับหนูว่า  " ถ้ากลับมาสวิต อยู่แล้วไม่มีความสุข มันลำบาก ให้กลับมาอยู่เมืองไทยนะ มาอยู่บ้านพ่อก็ได้ พ่อจะยกบ้านหลังนี้ให้ " ขนาดที่หนูกำลังขึ้นรถกลับหนูหันไปมองบ้านพ่ออีกครั้ง ภาพที่เห็นและมันยังคงติดตาหนูอยู่จนบัดนี้คือ " ชายชราผมขาว ที่ดูเหมือนตรากตรำเหนื่อยล้ามาชั่วชีวิต แม้จะขาวอ้วนท้วม ที่นั่งเอามือปาดน้ำตา ชะเง้อมองตามรถที่กำลังแล่นออก จนสุดสายตา "

[นิด ( แม่ลูกหมูสามตัว )]

 แม้ระหว่างเราพ่อลูกไม่ได้อยู่ร่วมบ้านเดียวกัน พ่อไม่ได้อยู่ดูแลเราสามคนแม่ลูก มาเป็นเวลานานนับยี่สิบปี แม้ว่าระหว่างเราพ่อลูกจะมีเหตุที่ทำให้ไม่ติดต่อกันมานาน  แม้ในบางครั้งที่เราพ่อลูกมีความคิดไม่ตรงกัน งัดข้อกันเสมอที่เจอหน้ากัน แม้พ่อจะเคยทำให้หนูเสียใจ น้อยใจ แต่พ่อก็ยังคงเป็นพ่อของหนู เป็นผู้ให้กำเนิด เป็นพระที่อยู่บนหัวคุ้มครองหนูชั่วชีวิต หากวันนั้นหนูรู้ว่า จะได้กอดพ่อ ได้นอนหนุนตักพ่อ ให้พ่อหวีผมเหมือนเด็กเล็กๆ เป็นครั้งสุดท้าย หนูจะอยู่ตรงนั้นให้นาน นานที่สุด วันนี้พ่อจากไป หนูทำทุกอย่างให้พ่ออย่างดีที่สุดเท่าที่ลูกคนนี้จะทดแทนพระคุณพ่อครั้งสุดท้ายให้ได้ หนูยกมือไหว้เมียของพ่อเป็นครั้งแรกทั้งที่ตลอดเวลายี่สิบปีไม่เคยไหว้เค้า ขอบคุณที่เค้าดูแลปรนนิบัติพ่อต่อหน้าไฟที่กำลังลุกไหม้ ที่กำลังจะพรากร่างกายของพ่อไปจากหนู หนูบอกแม่และน้องเราจะไม่เรียกร้องสิทธิ์ความเป็นลูกในสมบัติของพ่อสักชิ้นเดียว แม้ว่าย่าและอาต้องการให้หนูเรีย กร้องสิทธิ์นี้ หนูต้องการให้เมียพ่อเอาไว้ดำเนินชีวิตต่อไปเมื่อเค้าไม่มีพ่อแล้ว เพียงแต่ขอให้เค้าให้ย่าบ้างเพื่อให้ย่ามีค่ายาดูแลสุขภาพของท่าน หนูไม่อยากให้พ่อมีห่วงใดๆ อยากให้พ่อตายตาหลับ.

[นิด ( แม่ลูกหมูสามตัว )]

เมื่อวันของวาระสุดท้ายที่เราจะจับต้องสัมผัสร่างกายพ่อได้มาถึง สัปเหร่อได้เปิดฝาโลงให้เราได้เห็นพ่อ   " ชายชราผมขวา นอนหลับตาพริ้ม เหมือนคนนอนหลับทั่วไป ใบหน้าที่ดูสงบ  "เราสองคนพี่น้องได้เข้าไปกอดพ่อ เราอยากหยุดเวลาตรงนี้ไว้ แต่ความเป็นจริงมันคงทำไม่ได้คนรอบข้างต้องล็อกน้องชายออกมาก่อนที่น้ำตาจะล่วงลงถูกพ่อ หนูจำต้องปล่อยพ่อถอยออกมา เพราะมันถึงเวลา เวลาที่เราไม่ต้องการให้ถึง เมื่อร่างพ่ออยู่ในเตาที่กำลังลุกโชนไปด้วยไฟ เสียงของโลงไม้ที่แตกลั่น มันเหมือนมีดที่กรีดซ้ำแล้ว ซ้ำเล่าลงที่หัวใจไม่มีอีกแล้ว ไม่เห็นอีกแล้ว " พ่อ " เราสองคนพี่น้องนั่งกอดกันร้องไห้อยู่ตรงนั้น หัวใจจะแตกสลายให้ได้ ในวินาทีนั้น ไม่มีศัพท์เสียงใดๆ ที่จะดังก้องอยู่ในโสตประสาทของเรา ให้รับรู้ได้ ทุกสิ่งรอบตัวมันหยุดตรงนั้น " พ่อจ๋า หลับให้สบาย ทุกสิ่งหนูได้จัดการให้เรียบร้อยแล้ว หนูจะดูแลแม่และน้องเอง หากมีสิ่งใดที่ลูกเคยล่วงเกินทำให้พ่อเสียใจ ลูกกราบขอโทษพ่อ บุญคุณที่ลูกได้ทดแทนให้น้อยนิด ขอให้ชาติหน้าได้เกิดมาทดแทนมากกว่านี้ หนูรักพ่อ "

[นิด ( แม่ลูกหมูสามตัว )]

ในช่วงเวลานี้คงไม่มีถ้อยคำใดได้มากกมาย นอกจากอยากจะบอกว่า " ขอบคุณ " ป้าๆ พี่ๆ เพื่อนๆทุกคนที่ปลอบใจและให้กำลังใจค่ะ  " ขอบคุณจริงๆ "

[เล็ก]

แม้นานๆจะเข้ามาครั้ง
 แต่ก็รู้สึกเสียใจกับคุณนิดเป็นอย่างมาก
 เข้มแข็งไว้นะคะ