;Dสวัสดีค่ะป้าพอล
ดีใจจังที่ได้รู้จักป้าพอลค่ะ งึมมมม..ชื่อซกมกก้อประมาณตัวเองอยู่ฟัดกะน้องลูกหมาทั้งวัน แอนด์ทุกวัน ก้อต้องไปเก็ยเห็บเก็บเหาในป่า มาแทะเล่นเป็นเพื่อนกับน้องลูกหมาชื่อเค้าชื่อ แซม.ขอเรียกว่าเจ้าแสบก้อแล้วกันนะคะ เสื้อผ้าที่ใส่ตัวไหนตัวนั้นมีแต่ขนเจ้าแสบพะรุงพะรังไปหมด มันมีฟามรู้สึกเหมือนจาไม่สะอาดเท่าไร :-[ :-[ฮี่ๆ ซกมกทั้งวัน ดี่ฝ่าสกปรก หน่อยนึงค่ะ :-[ :-[ และไม่รู้ว่าตัวเองปกตืหรือป่าว ไม่อยากแต่งตัว ไม่อยากไปซื้อเสื้อผ้าสวยๆงามใส่ ควานหาแต่ของเก่าสามีมาใช้ ผมก้อเป็นปีแล้วค่ะไม่เคยตัดไม่เคยเล็ม เลยคิดว่า ใช้ชื่อซกมก นี่แระค่ะสมตัวดีฮี่ๆ ซกมกอยู่ Schlieren ค่ะ
สิงอยู่ที่สวิสราว19ปีเห็นจาได้ค่ะ ไม่ค่อยรู้เรื่องราวอะไรหรอกค่ะ แถมอยู่กะสามีคนปัจจุบัน(อนาคตก้อหวังว่ายังเป็นคนเดิม)ได้10ปีแล้ว ลูกสามีอีก2คน ลูกคนไทยด้วยกันค่ะ ตัวเองก้อพูดแต่ภาษาไทย (ประมาณว่า พวกยูพยายามเข้าใจกันเองก้อแล้วกันนะ) ทีแรกก้อเขินๆไม่กล้าคอมเม้นท์ในเวบ เพราะรู้สึกว่าน้องๆหลานๆเยอะมาก ตัวเองก้อมีตําแหน่งเป็นถึงส.ว (สูงวัย) นอกจากป้าพอล คุณตุ้ม แล้วจะมีใครอีกน้อ พอดี เจอคุณวัฒนา มารู้ว่าเป็น ส.ว เหมือนกันเลยแอบใจชื้น ฮี่ๆ ซกมก46แล้วค่ะ :-[
ลูกชายคนโต13 คนเล็ก11 คนเล็กนี่ขอแม่เค้ามาเลี้ยง เพราะสงสารเด็กที่อยู่แยกกัน ได้คนเล็กมานี่ตอนห้าขวบแล้วค่ะ โชคดีที่แม่เค้าเข้าใจว่าเรารักเด็กมากและก้อมีลูกเองไม่ได้ด้วย ก้อเลยยกให้ เลยได้มาอยู่รวมกัน สามีเป็นครูพละ แก่กว่าซกมก ปีนึงค่ะ ป้าพอลคะ ขณะที่พิมม์ๆๆพูดๆๆแบบนี้ ซกมกว่าซกมกรู้สึกดีมากๆเลยค่ะ จิตที่ยังขุ่นมัว ก้อมาเพ่งอยู่ข้างหน้านี้แทน รู้สึกเลยว่า จิตตัวเองนิ่งขึ้น ขอบคุณเวปของป้าพอลมากๆเลยค่ะ เพราะจะให้ตัวเองไปนั่งสมาธิ สวดมนต์ ตัวซกมกเองก้อคงทําไม่ไหว ตอนนี้ก้อไม่มีอะไรให้รื้อเล่น คอมพ์ก้อรื้อๆหมดทุกเครื่องแล้ว ซกมกชอบถอดข้างในเครื่องมันออกมาแบบว่ามีฟามรู้สึกว่าตัวเองชอบซ่อมคอมพ์(มังคะ)นอกจากนวด ลืมบอกว่าเมื่อก่อนซกมกเปิดร้านนวด แบบนวดคนไทย 50 ฝรั่ง 100ต่อชั่วโมง จน ย้ายออกไปห่างจากดงคนไทย มาเจอปัญหาเจอลูกค้าผู้ชายฝรั่งชีกอ 10ปีที่แล้วคงประมาณว่าพอดูได้น่ะค่ะ เบื่อหน่ายมากเข้าๆก้อเลยปิดใช้เวลามาดูแลลูกกะสามีเต็มตัวดีฟ่า ยังแอบนึกในใจตอนนี้เลยค่ะ ถ้าเปิดนวดตอนนี้ อายุขนาดนี้ยังกล้ามาชีกอผสมลามกใส่ก้อ ต้องยกให้พวกนี้วิตถารแล้วล่ะมังคะ ฮี่ๆ เราแก่แล้วยังจะมากล้ามีอารมณ์บ้าๆบอๆกับเราได้ลงคอก้อให้มันรู้ไปสิคะ อิอิ ชีวิตตอนนี้ก้อเลยนิ่งแบบเพื่อนเคยพาไปให้แม่ชีดูดวง แม่ชีเค้าดูของทุกคนจบ พอเราถามว่าของเราหล่ะ เค้าบอกว่า คนนี้ไม่รู้จะดูอะไร ไม่มีอะไรให้ดู ฟังตอนแรกก้องงๆเหมือนจาดี ก้อเลยถามแม่ชีว่าหมายความว่าอะไร แม่ชีก้อว่า ไม่มีอะไรจริงๆ จนมาปีนี้แระค่ะที่มีเรื่องหลานชายทําให้ชํ้าใจแต่ก้อได้ป้าพอลนี่แระรักษาแผลใจอยู่ เฮ้อ ไม่รู้เหมือนว่าถ้าไม่เจอป้า ไม่รู้ว่าป่านนี้ตัวเองจะอาศัยยาแก้ปวดหัวอีกกี่เม็ดมาทําให้ใจลืมๆไปบ้าง อย่างป้าพอลจะได้ไปเติมพลังชีวิตให้ตัวเองที่ คอสตาริก้า ฟังดูน่าจะสนุกนะคะป้า เที่ยวให้สุดๆไปเลยค่ะป้า กลับมาจะได้มาเล่าเรื่องสนุกๆให้พวกเราฟัง ให้พวกเราตาโตขึ้นได้อีก บอกกงๆว่าซกมกฟังทุกเรื่องราวของป้าพอลแล้ว ซกมกอ้าปากหวอให้แมงวันบินเข้าพักผ่อนในนั้นได้เลยค่ะ ชีวิตคนเรานี่ช่างซับซ้อนได้สารพัดน้อป้าน้อ ท้ายนี้ขอให้ป้าพอลกะคุณลุง เดินทางโดยสวัสดิภาพนะคะ ขอให้สุขภาพคุณลุงคุณป้าแข็งแรงมากยิ่งๆๆๆขึ้นนะคะ
ด้วยความเคารพและนับถือค่ะ
ซกมกค่ะ
มันซํ้ากันค่ะป้า ลบออกด้วยนะคะป้าเปลืองเนื้อที่ด้วยค่ะ ขอบคุณค่ะป้า
สวัสดีจ้า ซกมก
ไม่เป็นไรเราคุยกันที่นี่ได้ไม่ได้เปลืองเนื้อที่หรอก ถ้ากลัวเปลืองซกมกมาเป็นสะปอนเซอร์ให้เวบนี้ก็ได้จะได้สวยจนกระจกร้าว
ไม่อยากให้เรียกกลุ่มเราว่า...สว...เพราะเป็นการลอกเลียนคนอื่น.และเป็นการดูถูกสมรรถภาพอายุเยาว์วัยของเรา
.คิดว่าน่าจะเรียกว่า..... ผู้มีประสบการณ์...หรือผู้ผ่านการเปลี่ยนแปลงของโลกมาหลายสมัย..(อาบน้ำร้อน น้ำเย็น)
หรือผู้ที่ผ่านศึกสงคราม..(ปะ ฉะ ดะกับสามี)... หรือผู้มีสุนทรพจน์พลิ้วไหว...(ด่าเก่ง ดุ เก่ง ตะโกนเก่ง) ...ฯลฯ
ชอบชื่อ ซกมาก จริงๆ แสดงให้รู้ถึงผู้มีความจริงใจและความมีวิทยายุทธ์ในการเอาตัวรอดยามคับขัน
อ่านที่ซกมก เขียนเล่าชีวประวัติมาแล้วขอยกมือว่าเป็นนักต่อสู้จริงๆ แต่ก็ยังชอบเป็นเด็กซุกซนแต่ก็ยังดีที่สามารถประกอบชิ้นส่วนกลับคืนได้ อันนี้น่าทึ่งมากๆ ถ้าอยู่ใกล้กันอยากสมัครเป็นลูกศิษย์จริงๆ จะได้มาช่วยยามมีปัญหาเกี่ยวกับคอม รู้สึกเกรงใจลูกจริงๆเพราะเขาทำงานหนัก จนไม่มีเวลาให้แม่
ความทุกข์.... ความสุข....เป็นสิ่งสมมุติแตะต้องสัมผัสไม่ได้ เป็นแค่นามธรรม
ถ้าเราไปสัมผัสมันเข้า และจิตเรายอมรับมัน เราจะรู้สึกทันทีเลยว่าเราสุขหรือเราทุกข์
ชีวิตเราเหมือนเป็นนักเดินทางบนเส้นทางที่ยาวไกล..บางครั้งสะดุดก้อนหิน ตกหลุม ตกบ่อ บางครั้งฝนตกหนัก
เส้นทางเปียกแฉะจนเท้าเราที่ย่ำเดินบนเส้นทางนั้นเปียกเปื้อนสกปรกไปด้วยโคลนตรม
ทำให้เราท้อถอยไม่อยากก้าวเดินแต่ก็จำต้องเดินทั้งๆที่ไม่เต็มใจแต่ต้องเดินตามกฎ
บางครั้งท้องฟ้าแจ่มใส มวลสัตว์บินว่อนส่งเสียง ไพเราะ ดอกไม้บานสวยงามยิ่งนัก
ทำให้เรารู้สึกเบิกบาน แจ่มใส มีความสุขดื่มด่ำกับมันจนลุ่มหลง
เราไม่ควรจะยึด ลุ่มหลงกับสิ่งใดสิ่งหนึ่งจนเกินไป ยามทุกข์ก็อย่าหมดหวัง ยามสุขก็อย่าไปยึดติดมัน
มนุษย์เรามักจะยึดติดกับสิ่งใดสิ่งหนึ่ง และคาดหวังจนเกินไปพอไม่ได้รับจากสิ่งที่เราหวังไว้จะมีความทุกข์ ผิดหวังขมขื่น ยามใดที่มีทุกข์อย่าท้อถอยยามมีปัญหา จงใช้สติ และปัญญาแก้
ความเครียดมีกันทุกคนจะมากจะน้อยเท่านั้น ป้าเชื่อว่าการนั่งหน้าคอมเขียน ตอบ เป็นการทำสมาธิอย่างหนึ่ง
เรื่องหมอดู สมัยก่อนป้าชอบดูหมอมากดูจนหมอหนี ไม่ได้ดูมาร่วม 30 ปีแล้ว เพราะยึดคติที่ว่าทุกอย่างจะดีหรือไม่ดีอยู่ที่ตัวเรา อย่างบอกว่าเราจะรวยแต่ถ้าเราไม่ได้ทำงานเราจะรวยได้อย่างไร และคงจะอดตายแน่ๆ
ยามป้าทุกข์ใจจะร้องไห้เป็นวิธีระบายอย่างหนึ่งและทำให้เรารู้สึกดีขึ้น......และนั่งมองหลวงปู่โต
และพระแม่กวนอิม ขอให้ป้ามีจิตใจเข้มแข็ง ป้าจะรู้สึกดีขึ้น
และเราจะทำให้ผ่อนคลายคือการออกเที่ยว เดินเขา....แต่ไม่ชอบการออกไปดื่มกาแฟหรือกินอาหารนอกบ้านยอมรับค่ะว่าไม่ชอบวิธีนี้ แต่เราจะทำโดยการนำไปกันเองและนั่งชมธรรมชาติ อย่างพิจารณา
เห็นด้วยกับซกมกที่ว่าชีวิตคนเราช่างซับซ้อนยุ่งเหยิง ขอบคุณมากที่ซกมก ชอบอ่านเรื่องราวที่ป้าเขียน ชีวิตป้าผ่านมามากพอสมควรและผ่านทุกอย่างจนไม่น่าเชื่อว่าตนเองสามารถผ่านมาได้ด้วยใจที่เข้มแข็ง ชีวิตที่เยาว์วัยที่แวดล้อมด้วยความรัก ความมีฐานะดี เหมือนคุณหนูกินอะไรดีๆ ชั่วเดี๋ยวเดียวกลายเป็นความอดอยากกินข้าวต้มใส่น้ำปลาเพราะพ่อแม่โดนโกงจากอาว์ในไส้ จนหมดตัวมีหนี้สิน แม่เคยเป็นคนสร้างหนัง 16 มม. สมัยก่อนดังมากในเขตเหนือสมัยร่วม50ปีที่ผ่านมา ตั้งแต่โดนอาว์โกงจนทำให้ไม่มีที่ซุกหัวนอน ชีวิตแม่มีแต่ไปกู้ยืมเงินคนอื่น จากคนที่เคยให้เงินเขากลายเป็นไปขอยืมเขา นี่คือสัจจะธรรมของชีวิต คนเราอย่าทระนงตัวเอง
ป้าเองก็ผ่านร้อน ผ่านหนาว มามาก ตกงานไม่มีเงินในกระเป๋า เคยไปขุดหาเพชรพลอยบางวันได้บางวันก็อด ทำงานหนัก พอแต่งงานกับลุงต้องมาเจอลุงตกงานอีก มีท้องด้วย และลุงเปิดร้านKiosk ท้องแก่ทำงานคนเดียวยกของหนักจนตกเลือดลูกชายคนโตคลอดก่อนกำหนด
ไม่มีเงินเลยเสื้อผ้าที่ลูกใส่ก็ได้มาจากคนบริจาคให้ทั้งนั้นเพราะไม่มีเงินซื้อ
และคนแก่ยังสงสารให้เงินมา CHF 50 เป็นค่านม
ต่อมาก็ตั้งท้องคนที่สองอีก ลุงก็มาเปิดร้าน ขายอาหารกินหุ้นกับเพื่อนลุง ป้าต้องตื่นตีสามตี4 ไปซื้อนม โยเกิ์ตเข้าร้าน น่าสงสารลุงต้องทำงานปีนหลังคาด้วยและมาช่วยร้ายแกเหนื่อยมากแต่ก็ทน
ต่อมาคนที่จ้างมายักยอกของก็เลยมาทำเอง วิ่งขึ้นลงบันใด33 ขั้นทุกวันทำเองหมดทุกอย่างไม่เคยมีเงินเหลือเลยเพราะลุงไว้ใจเพื่อนให้เจาทำหน้าที่ดูแลการเงิน ผลสุดท้ายก็โดนโกงอีก
คราวนี้ซวยหนักกว่าเก่ามากเพราะหนี้สินมากขนาดซื้อบ้านได้เลย แต่เราไม่ท้อถอยและยึดคติว่า
เราต้องซื่อสัตย์ สุจริต อย่าหนีหนี้ อดมื้อกินมื้อ ใช้หนี้จนหมด
การประสบความทุกข์ต่างแดนไม่มีพี่น้องพ่อแม่เป็นกำลังใจ ไม่มีคนช่วยเหลือถ้ากำลังใจไม่เข้มแข็งนั้นจะแย่สุดๆ
หลังจากนั้นป้าก็มาช่วยลุงทำงานสวน ปีนหลังคา ทาสีกัน 2คนป้าก็ทำทั้งๆที่ไม่มีอาชีพนี้ ลุงเองก็ไม่มีแต่เรียนจากเพื่อนแบบสู้ชีวิตน่ะ คนเราถ้าไม่งอมือ งอเท้าไม่อดตายจริงไหม
ฝรั่งก็ด่าลุงหาว่าให้เมียมาทำงานหนัก และจะฆ่าเมีย ป้าก็บอกเขาว่าทำเองๆๆๆ
ตอนที่ปีนหลังคาสูงครั้งแรกยอมรับว่ากลัวๆกล้าๆ แต่พอนึกถึงจะอดตายก็เลยไม่กลัว
ตอนนั้นดังมาก ขนาดฝรั่งมายืนถ่ายรูปเลย ป้าทำทุกอย่างนะขอให้ได้เงินไม่ว่าจะรับจ้างล้างส้วม ทำความสะอาดทุกอย่าง ป้ากับลุงเป็นคู่ทุกข์กันมาตั้งแต่อดมื้อ กินมื้อ จนได้กินอิ่มแบบปัจจุบัน
ภาพที่ป้าเคยเอามาลง
http://www.pallswiss.com/boards/index.php/topic,1527.0.html
อยากบอกว่าคนที่ประสบความทุกข์ ประสบปัญหาชีวิต อย่าท้อแท้ใจ เราจงต่อสู้ด้วยความมีสติ และปัญญา
และเลิกอีโก้ของตนเอง
และเราต้องช่วยตนเองก่อนอย่าไปขอร้องใคร จนเราไม่ไหวจึงไปขอความช่วยเหลือจากคนอื่น
เราจง ปัญหา ความทุกข์ที่ได้รับเหมือนภูมิคุ้มกันที่ทำให้เราเข้มแข็ง สามารถต่อสู้ชีวิตด้วยความมั่นใจ
อยากบอกซกมกว่าอย่าท้อแท้ใจนะจ๊ะ วันนี้เราล้มหรือล้มแทบทุกวันก็อย่าหมดกำลังใจวันใดที่เราลุกขึ้นมาเราต้องลุกมาด้วยกำลังใจอันเข้มแข็ง และพยายามค้นหาสาเหตุที่ทำให้เราล้มนั้นมาจากอะไร เมื่อรู้ก็หาทางแก้ไข
ถ้าเราเดินผ่านจุดนั้นมาได้แล้วและเราประสบปัญหาหรือเหตุการณ์ใหม่ๆจะทำให้เราได้คิดว่าปัญหาใหม่นั้น จิ๊บจ๊อยจริงๆ.....ยิ้มสู้มันด้วยหัวใจอันทระนง
วันใดที่เราอยู่ในจุดที่ดี มีความมั่นคงในชีวิต อย่าประมาท ทระนงในตัวเอง วันนี้คุณมีพรุ่งนี้คุณอาจจะจนได้
พยายามมอบความรัก ความเห็นใจ ช่วยเหลือ บำเพ็ญประโยชน์กับสังคม ให้สมกับที่เราโชคดีได้เกิดมาในโลกนี้
แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น สิ่งที่อย่ามองข้ามที่ต้องทำคือการเริ่มจากครอบครัวเราให้ความรัก ความผูกพันธุ์
ห่วงใย เป็นรากฐานให้เขาและเมื่อเขาได้รับความรักจากเราเขาจึงจะให้ความรักแก่ผู้อื่นได้
นับเป็นครั้งแรกที่ป้าเขียนคุยกับซกมกได้มากที่สุดหวังว่าคงไม่เบื่อนะ
ลืมบอกไปว่าชอชอบหมาของซกมกมาก
สวัสดีค่ะ ป้าพอลและคุณซกมก
ขอบคุณสำหรับประสบการณ์และความคิดที่แชร์ให้คนรุ่นหลังได้คิดและมองกว้างขึ้นนะคะ ปีใหม่นี้ขอคุณพระศรีรัตนตรัยคุ้มครองป้าพอลและคุณซกมก ให้มีสุขภาพแข็งแรง และมีความสุขมากๆค่ะ :D
;Dสวัสดีค่ะป้าพอลที่เคารพ และสวัสดีค่ะคุณ Api
ได้รับรู้เรื่องราวของป้า ถึงเวลานี้ ถึงได้เข้าใจแล้วค่ะ ว่าทําไมป้าพอลถึงเป็นคนที่อบอุ่น และเต็มไปด้วยไมตรีจิต ให้กับน้องๆในนี้ คงเป็นสัจธรรมนะคะป้า ว่าผู้ที่ผ่านความทุกข์มาอย่างแสนสาหัส ผู้นั้นจะมีดวงตาที่เห็นธรรมได้ชัดและละเอียดกว่าผู้อื่น ถึงตอนนี้ ตัวเองรู้สึกดีขึ้นบ้าง คําพูดของป้าพอล เหมือนนํ้าที่รดหัวใจที่เหมือนจะใกล้เหี่ยวเฉา ได้ชุ่มชื้นขึ้นมาบ้าง บางครั้งก้อรู้สึกสงสารพี่สาวที่อยู่เมืองไทย ที่เค้าพยายามปลอบใจสารพัด แต่ตัวเองก้อออกแนว ไม่และก้อไม่ลูกเดียว จนตอนนี้ ไม่สามารถที่จะคุยหน้าเอ็มกับเค้าได้ ต้องใช้วิธีเมล์อย่างเดียว เหมือนว่ากลัวคุยๆด้วยแล้วตัวเองก้อจะวกไปเรื่องเดิมให้ชํ้าใจอีก เลยขอพักคุยกับเค้าไปก่อน แต่หันมามองมาฟังป้าพอลตาปริบๆเอาเสียงั้นแหละ มาคุยเรื่องสนุกๆกันดีกว่าค่ะ เรื่องของเจ้าแสบ ที่ตอนนี้นอนอยู่ข้างหลังนี่เอง ครางหงิงๆจะให้ลงไปฟัดเล่นกับเค้า วีรกรรมของเจ้านี่เยอะพอควรค่ะป้า ถ้าได้คุยโทรศัพท์กับเพื่อน แบบว่าลงไปนอนคุยกะพื้น เจ้าแสบเค้าจะรู้สึกว่าเราไม่สนใจเค้า ทีนี้ก้อมาเลยค่ะ ทั้งผ้าห่มเน่า ทั้งตุ๊กตาเน่าๆ ที่เค้าจะลากขึ้นมาโปะหัวโปะตัวเรา แถมนอนทับตัวเราอีก ถ้ายังไม่สนใจอีก คราวนี้ลากขากางเกงเราเลยค่ะ เจ้านี่เหมือนเป็นหมาที่ถูกเลี้ยงแบบไม่ใช่หมา ก้อจริงๆก้อเลี้ยงเหมือนลูกคนนึงเลยค่ะป้า กินข้าวยังชอบให้ป้อนกับมือ แต่ถ้าเป็นอาหารเค้าก้อให้กินเอง เรื่องออกไปข้างนอกแล้ว เรียกแต่ละทีให้กลับมานี่ก้อแสนจะยาก เพราะมันตื่นเต้นที่ได้เข้าป่า หูเหอไม่ฟังเสียงเรียกแล้ว ต้องคอยจังหวะเล่นซ่อนหากับมันแทน เล่นจนมันเหวอไปเลยค่ะ พี่แกวิ่งๆแล้วจะคอยหันมามอง เหมือนไม่ไว้ใจเรา เพราะตัวเองก้อชอบเหลือเกินที่จะปล่อยให้มันวิ่งนําหน้า แล้วคอยเผ่นไปหลบหลังต้นไม้ใหญ่ เจ้านี่เค้าหันกลับมาอีกที ทําหน้าตาเลิ่กลั่กๆ แล้วก้อควบสี่เท้า สุดฤทธิ์ วิ่งแจ้นมาหาเรา บางทีก้อวิ่งเลย ทําเอาเราหัวเราะลั่นป่าไปเลยค่ะ แบบ ก๊ากกก สุดท้อง เอาเหมือนกัน เคยไปโรงเรียน ครบชั่วโมงเค้าอยู่หรอกค่ะ แต่ว่าตัวเองอึดอัด เพราะครูสอนจะคอยบอกว่า ให้พูดประโยคเดียว อย่างประโยคที่เค้าบอกว่าเวลาหมาเค้าทําตามที่เราต้องการ เสร็จแล้วเค้าก้อจะพูด ฟาย ฟาย ตัวเองก้อจะแอบขํา ว่าเหมือนเรียก ควาย บ้านเราเลย อิอิ ทีนี้พอครูบอกงั้นพูดไทยก้อได้ ไอ้เราก้อติด จะพูดว่า เก่ง ลูก เก่ง คือประมาณว่า เหมือนคุยกับเด็กไม่ได้คุยกับหมา อึดอัดมาก พอครบชั่วโมงเรียนก้อเลยหยุด เหมือนว่าตัวเองทําใจให้เป็นบอสมันไม่ได้ค่ะป้า รู้เหมือนกันว่าอาจไม่ถูกต้องในสายตาครูเค้า แต่ก้อเราอยากเป็นเพื่อนเป็นแม่มันมากกว่าเป็นบอสมันค่ะป้า แหะๆ ;D เคยเจอฝรั่งที่ริมนํ้าเวลาพามันไปเดินเล่น เค้าเข้าใจภาษาไทยพอสมควร เค้าขําที่ได้ยินเราคุยกะมันเรียกลูกยังงั้นเรียกลูกยังงี้ อิอิ คนไทยก้อเรียกแบบนี้กับสัตว์เลี้ยงแทบทุกคนอะเน้าะป้าเน้าะ ก้อครูเค้าชอบบอกว่าให้พูดประโยคเดียวกะหมา อย่าพูดหลายประโยค เรื่องของเรื่อง ;D เฮ้อ..อย่างชอบรื้อคอมพ์ ก้อไม่ได้เก่งกาจอะไรหรอกค่ะ อาศัยใช้ความจําเอา บางชิ้นบางอันยังเรียกไม่ค่อยจะถูกเลยค่ะ แบบว่าเมื่อก่อนติดเกมแรคนาร้อคเล่นกะพวกเด็กๆ มีเราหง่อมอยู่สองคนกะเพื่อนที่อยู่ญี่ปุ่น หกปีเต็มๆได้ค่ะป้ารู้เหมือนกันว่ามันไร้สาระ แต่เพราะเครียดเรื่องหลาน ไม่รู้จะหาทางออกอย่างไงดี เพิ่งมาเลิกได้จริงๆจังก้อตอนเริ่มมีเจ้าแสบนี่แระค่ะ นั่งนานไม่ได้ เค้าคอยแต่จะมานั่งแหงนหน้ามองตาละห้อย เห็นแล้วน่าสงสาร เผลอๆบางทีก้อเอาหน้าเอาคางมาเกยตัก หกปีที่ไม่เคยออกไปชอปปิ้ง เหมือนตัดขาดจากโลกภายนอกไปดดยปริยาย ดีอย่างเดียวเหมือนประหยัดตังค์ให้คุณสามีไปด้วย มีการลืมซื้อของ ลืมขอตังต์พอคเกตมันนี่ จนคุณสามีต้องเอ่ยปากขอหน่อยก้อดีนะ ออกไปเปิดหูเปิดตาเหมือนเมื่อก่อนก้อดีนะ แต่ว่ามันไม่ทันแล้วล่ะค่ะป้า มันหายอยากไปแล้ว ส่วนเรื่องชอบงัดชอบแงะ สามีจะกลัวมาก คอมพ์เค้าๆจะเอากระดาษแปะติดไว้เลยว่าห้ามจับ เคยมีอยู่หลายต่อหลายครั้งสามีจะชอบบ่นว่าเราเดินผ่านบังสัณญาณมั่งหละ ทําให้คอนเนคไม่มีบ้างล่ะ วันนีงสบโอกาส สามีขอนอนพักแป้บนึง เราก้อได้โอกาสวิ่งตื๋อไปเช็คข้างในเค้าดู มันเป็นแลปท้อป เลยจัดการเซ็ทให้ใหม่ วินโดส์xp ดูง่ายออกค่ะป้า แบบว่าร้อนวิชาสุดๆ เซ็ทเสร็จ รู้สึกว่าคอมพ์มันแฮงค์มันปิดหน้าไม่ลง เลยตะโกนบอกคุณสามี อีแกก้อบ่นบอกแล้วๆว่าอย่าจับๆ ตัวเองก้อเถียงคอเป็นเอ็นเลยค่ะป้า ว่าไม่ได้จับซักกะหน่อย แค่เดินผ่านหายใจรดมันนิดเดียวเอง มันใจเสาะเอง หลังจากนั้นพี่แกก้อไม่เคยบ่นว่าคอมพ์ไม่มีคอนเนคอีกเลย แสดงว่าวิชาเราใช้พอได้นะคะป้า เคยอ่านเจอเวปซ่อมคอมม์ มีเด็กเค้าตอบปัญหาว่าให้จิ้มกงนั้นจิ้มกงจุดนี้ จิ้มไปเหอะ เค้าก้ออ่านไม่ออกเหมือนกัน รู้แต่ว่าจิ้มลงไปแล้วมันได้ผล นี่คงเป็นนิสัยช่างซ่อมมังคะป้า จําลูกเดียว รู้งี้ตอนสมัยเรียนเลือกเรียนอีเลคโทรนิคค์ดีกว่า ไม่น่าเรียนศิลปะเล้ย แต่ก้อดีอย่างมาใช้วิชาอนาโตมี่ กับงานนวด มาเจอแฟนก้อเพราะนวดนี่แระค่ะ ตัวเองเคยกลับไปอยู่เมืองไทยเป็นปี พอกลับมาก้อไม่มีเพื่อน เหงามาก เคยแม้แต่ลงหนังสือพิมม์หาเพื่อน ก้อเจอแต่ผู้ชาย มีอยู่คนเขียนจดหมายมาเลยบอกว่าผมเป็นแพทย์ เขียนภาษาไทยนะคะ วงเล็บ จิตแพทย์ ก้อคุยกันทางโทรศัพท์ เป็นเดือนๆเลยนะคะคุยสนุกมาก แล้วเราคุยกะเค้าก้อไม่เบื่อวันละ สามสี่ชั่วโมงตอนดึกๆ จนก่อนมาเจอตัวจริง เค้าบอกว่าเค้าบอกว่าเค้าเหมือนแดร๊คคูล่านะ ไอ้เราก้อนึกว่าพูดเล่น เจอจริงๆ อิอิ ก้อเหมือนจริงๆค่ะ แต่เรารู้สึกกะเค้าเป็นได้แค่เพื่อนเท่านั้นเอง เมื่อก่อนที่นวด เหมือนจะหาเพื่อนคุยไปด้วยค่ะป้า คนไหนคุยกันถุกคอก้อแถมเวลาให้ หากับข้าวให้กินอีกต่างหาก แฟนก้อโดนค่ะ ลูกค้าดีๆก้อเยอะ ลูกค้าออกแนวลามกก้อเยอะ ครึ่งๆ เค้าคงคิดว่าอยู่กะเราสองต่อสอง ไม่มีใครเห็นมังคะป้า รายสุดท้ายที่ทําให้เบื่อหน่ายสุดๆเห็นจะเป็น หนุ่มหน้าตาดีเชียวค่ะป้า ขนาดรู้ทั้งรู้ว่าเราไม่มีอย่างอื่นนอกจากนวด ก้อยังตื๊อ ว่าให้เค้าปิดตาก้อได้ แล้วเราไม่ต้องถอดเสื้อผ้า แล้วช่วยพาเค้าไปสนามหลวงหน่อย เค้าให้ สามร้อย มันน่าเลิกไหมละคะป้า ช่วยคิดแทนเราอีกต่างหาก ไม่มีใครเห็นหรอกยังงั้นยังงี้ เฮ้อ ชีวิต ถึงได้บอกว่านวดตอนแก่ๆ สบายใจกว่า เพราะตัวเองชอบนวดชาวบ้านมาก อยากรู้ไปหมดว่าเจ็บเพราะอะไร เอหรือว่าออกแนวสอดรู้สอดเห็นก้อได้นะคะป้า อิอิ ว่าแต่เวปป้าพอล หาสปอนเซอร์จริงหรือคะป้า ซกมกอยากเป็นสปอนเซอร์ด้วยคนนะคะป้า ไม่หวังอะไรตอบแทนหรอกค่ะ อยากให้เวปป้าเป็นวิทยาทาน ให้กับเด็กรุ่นหลัง ไม่มากก้อน้อย เมื่อกี้ยังพูดอยู่กับเพื่อนที่อยู่ญี่ปุ่นเลยค่ะ ว่าเราสองคนโลกแคบจริงๆ ที่ผ่านมีแต่เรื่องเกม กะเรื่องไร้สาระ หาสาระเป็นแก่นสารไม่ได้เลย ซกมกเองปกติก้อไม่ใช่คนคิดมากหรือชอบเครียดอะไรหรอกค่ะ นานๆทีมันจะวาบมาที แหะๆ รู้เหมือนกันว่าชีวิตคนเรามันสั้นนัก ไม่อยากเศร้านาน มันทําให้ตัวเองกะคนรอบข้างหดหู่ป่าวๆ ป้าพอลชอบเดินป่าเดินเขาเหมือนกันเลยค่ะ แต่ว่าป้าพอลเก็บรายละเอียดได้เยอะมากๆ ต่างกะซกมก จํารายละเอียดไม่ค่อยได้ แถมถ้าไม่จดชื่อไว้ก้อนึกไม่ออกอีกต่างหาก ตอนนี้พยายามเรียนรู้วิธีอัพโหลดภาพลงในเวปป้าพอลค่ะ มันไม่ค่อยง่ายเหมือน ประกอบคอมพ์เองเลยค่ะ เฮ้อ ขอบคุณป้าพอลกะน้องๆทุกคนในนี้ที่มีเรื่องราวดีๅมาแบ่งปันให้หายเหงา ให้มีความรู้รอบตัวไปด้วยไม่ว่าจะทําอาหารสวิส ที่เจ๋งดีจริงๆค่ะป้า เพราะกําลังมึนกับรายการอาหารของสามี แกเป็นเจไม่กินเนื้อสัตว์ เลยบางทีก้อนึกไม่ออกจะทําอะไรให้กิน ขอพรให้คุณ Api เช่นกันค่ะ ขอบคุณค่ะ
ด้วยความเคารพและนับถือป้าพอลค่ะ
ซกมกค่ะ
อ่านประสบกาณ์ของป้าพอลกับคุณซกมกแล้ว ของบีนี้ชิดซ้ายไปเลย ;D ผาดโผน ตื่นเต้น ตลก อ่านแล้วเพลินดีค่ะ ชอบ ๆ โดยเฉพาะเรื่องเจ้าแสบ ;D แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นก็ได้ข้อคิดดี ๆ จากเรื่องราวและประสบการณ์ อยากให้เขียนเรื่องราวดี ๆ อย่างงี้ไปอีกนาน ๆ นะค่ะ :D :D
สวัดดีครับทุกคนในที่นี้
ผมก็ได้นั่งอ่านหัวข้อต่างๆที่ทุกคนเขียนเข้ามา ก็น่าเห็นใจทุกคนนะครับ แต่ก็ด้วยชนด้วยเกล้าที่ไม่สามารถห้ามใครได้ที่จะไม่ให้มาที่นี่
แต่ผมขอให้ข้อคิดกับสาวๆทุกคนที่กำลังคิดที่จะมาหรือมาแล้วก็ตาม ขอให้นึกเสมอว่านี่คือบ้านที่ 2 ของคุณจงทำให้มันดีที่สุดไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม ไม่มีปัญหาอะไรที่แก้ไม่ได้ใครมีอะไรหนักใจมากๆก็สามารถเข้ามาคุยกันได้ในนี้นะ บางทีอาจจะทำให้คุณทุกคนสบายใจดีขึ้นมากข้างไม่มากก็น้อยนะครับ
ในความรู้สึกส่วนตัวกับประสพการณ์ที่ได้เจอมาไม่มากไม่น้อยทั้งที่ดีแล้วก็ไม่ดี แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าไม่สามารถช่วยอะไรใครได้นะครับแต่ก็ต้องขอคิดแล้วก็ดูกันนานๆหน่อยนะครับ แต่อย่างมรก็แล้วแต่ถ้าใครมีอะไรที่ผมสามารถช่วยได้ก็บอกมานะครับ ช่วยได้สุดความสามารถถ้าช่วยได้นะครับ แต่ก็อย่างที่คุณซกมก กับคูณสปาร์เขียนใว้นะครับอ่านแล้วขอให้คุณสาวที่คิดจะมาขอให้นึกใว้ว่าเมืองไทยดีทีสุดไม่ว่าคุณจะเป็นอย่างไรก็ตาม ส่วนตัวผมยังคิดที่จะกลับไปอยู่เมืองไทยเลย แต่ตอนนี้ต้องอยู่ด้วยหน้าที่แล้วก็ความรับผิดชอบต่างๆ แต่ผมคิดว่าคงอีกไม่นานคงได้ไปนอนฟังคลื่นแถวหัวหิน ตื่นมาเย็นไปเดินหาอาหารแถวตลาดโต้รุ่งทาน ไม่ต้องไปจ่ายตลาดเพื่อที่จะได้ของมาทำอาหารทาน ตอนนี้ขอเข้ามาบ่นนิดหน่อยคิดว่าคงไม่ทำให้ใคร ไม่สบายใจเท่าไหร่นะครับ
วัต
สวัสดีค่ะทุก ๆ คน
อ่านแล้วเห็นภาพความเป็นจริงดีค่ะ ประสบการณ์จากคนที่อยู่ที่สวิสมาแล้วนานๆๆๆๆๆ เหมือนคำพูดที่ว่า ผู้ใหญ่อาบน้ำร้อนมาก่อน นั้นยังคงใช้ได้อยู่ทุกยุคทุกสมัย ;D
คุณ wattana...บ่นมาเถอะค่ะ ไม่เป็นไรหรอก เพราะมันเป็นเรื่องจริง อยู่เมืองไทยบ้านเราสบายกว่าเยอะ หิวเมื่อไหร่ก็เดินออกไปหน้าปากซอย ของกินเยอะแยะ ขายกันตั้งแต่เช้ายันโต้รุ่ง รถเมล์มีตลอดเวลา ไม่ทันรถเมล์ ก็มีมอเตอร์ไซด์รับจ้าง ตุ๊ก ๆ แท็กซี่ ฯลฯ ห้างสรรพสินค้าก็เปิด 365 วันไม่มีหยุด คิดเหมือนกันค่ะว่าจะกลับไปอยู่เมืองไทย แต่คงไม่ได้ไปนอนฟังคลื่นที่หัวหินหรอกนะค่ะ เพราะชอบเกาะมากกว่า นอกจากจะเกาะสามีแล้ว คงจะไปนอนฟังคลื่นที่เกาะสมุย..อิอิ แต่คงจะอยู่ที่สวิสไปก่อนซัก 10-20 ปี รอลูกสาวโต กะสามีเกษียณ ช่วงนี้ก็ทำงานๆๆๆๆ เก็บเงินๆๆๆ เรียนภาษา เรียนๆๆๆ อย่างเดียว อย่างน้อยก็ต้องได้อะไรกลับไปเมืองไทยบ้าง ไม่ทิ้งเวลาให้มันผ่านไปโดยไม่ได้อะไร จะได้มีชีวิตชิว ๆ ตอนกลับไปอยู่เมืองไทย ;D
;D สวัสดีค่ะคุณซกมก
คุยสนุก คุยเก่งจริงๆ อิจฉาแฟนคุณซกมกคงจะไม่เหงาแน่ๆเลย :)
ทานข้าวกับอะไรคะ อยากคุยเก่งแบบนี้บ้างจังเลย
สวัสดีค่ะคุณซกมกและทุกๆท่านค่ะ
เพิ่งเป็นสมาชิกใหม่ไม่นานค่ะ คุณซกมกเล่าเรื่องสนุกดีค่ะ. อยากฟังเรื่องราวสนุกๆ อีกนะคะ และขอให้คุณซกมก. ป้าpall และทุกท่านมีสุขภาพแข็งแรงนะคะ
ohmygod. ค่ะ