ช้อนยาวหนึ่งเมตร (ธรรมะดิลิเวอร์รี่)

[Fon2008]

ช้อนยาวหนึ่งเมตร (ธรรมะดิลิเวอร์รี่)


ชายคนหนึ่งนอนหลับอยู่ที่บ้านในเวลากลางคืน
มีนางฟ้าลงมาหาเขา ชวนให้ไปเที่ยวสวรรค์กับนรก
เขาก็ตกลงไปด้วย


นางฟ้าพาไปที่ที่หนึ่ง แล้วบอกว่า "ถึงนรกแล้ว"
ที่นั้นเป็นห้องใหญ่ ๆ มีโต๊ะยาวๆ
บนโต๊ะมีอาหารที่ประณีตอร่อยมีคุณค่าทุกประเภท
มีคนนั่งอยู่หลายคนนางฟ้าก็บอกว่า "นี่สัตว์นรก"
คนเหล่านั้นนั่งมองอาหารที่น่ากินที่สุดในโลก
แต่ตัวเขาผอมเหลืองน่าสงสาร

นางฟ้าบอกว่าที่นี่อนุญาตให้กินอาหารดี ๆได้
แต่มีเงื่อนไขว่าห้ามใช้มือหยิบ
ต้องใช้ช้อนที่ยาวหน ึ่งเมตรตักอาหารกินเท่านั้น
เวลาจะใช้ช้อนตักอาหารเข้าปากตัวเอง คนที่นรกก็ตักไม่ถึงสักที

ชายคนนั้นพยายามบ้าง แต่อาหารที่อร่อยหกลงบนพื้นเกือบหมด
เขาเลยมีความวุ่นวายเดือดร้อนมาก พยายามตักอาหารเท่าไรก็ไม่ถึงปาก
จึงผอมโซเพราะอดอาหาร
ทั้งที่อยู่ใกล้ชิดอาหารที่อร่อยมีคุณค่าทางโภชนาการ
. แต่ไม่สามารถเอาเข้ามาถึงในปากของตนเองได้

นางฟ้าพาไปอีกห้องหนึ่งแล้ว บอกว่า "ถึงสวรรค์แล้ว"
ห้องที่สองนี้มีลักษณะเช่นเดียวกับห้องแรกทุกประการ
มีโต๊ะอาหารยาว ๆ อาหารประณีตหลาย ๆ อย่างเหมือนกันกับห้องนรก < BR>มีเก้าอี้รอบ มีคนนั่งอยู่หลายคน ทุกคนต้องใช้ช้อนยาวหนึ่งเมตรเหมือนกับที่นรก
นางฟ้าบอกว่า "นี่เทวดาบนสวรรค์"
แต่แปลกที่คนบนสวรรค์นั้นยิ้มแย้มแจ่มใสอ้วนท้วนสมบูรณ์สบาย
ดูว่าเขาอยู่ดีกินดีได้อย่างไร ทั้งๆที่ ทุกอย่างเหมือนที่นรก
  "เอ. . . ทำไมคนที่นี่ไม่เหมือนที่นรก?
ทำไมคนที่นี่สนุกสนานแจ่มใสร่าเริง แข็งแรง"

พอดูดี ๆ อ้อ! เห็นวิธีของชาวสวรรค์
คือคนข้างหนึ่งของโต๊ะ เขาตักอาหารด้วยช้อนยาว ๆ
เอาไปป้อนใส่ปากของคนตรงข้าม
คนอีกข้างก็ตักอาหารมาใส่ปากของคนข้างนี้
ก็เลยได้กินกันทุกคน อยู่อย่างสุขสบาย

สรุปว่า ที่นรกนั้น. . . . .  คนคิดแต่จะได้อย่างเดียว
คิดแต่เรื่องความสุขของตัวเอง
คิดแต่ว่าเราจะได้อาหาร ได้สิ่งที่เราชอบ โดยไม่คิดถึงคนอื่น

แต่ที่สวรรค์. . . . .  มีการช่วยเหลือกัน มีความรักสามัคคีกัน
คำนึงถึงความสุขของคนอื่นด้วย
จึงก็ได้รับความสุขทั่วถึงกันทุกคน

ตื่นขึ้นมาแต่ละวันอย่าถามว่าจะได้อะไรจากสังคม
แต่จงถามให้มากว่าจะให้อะไรกับสังคมได้บ้าง
 

ขอขอบคุณสาระดีดี จาก
ธรรมะดิลิเวอร์รี่

อ่านแล้วก็ได้้ข้อคิดดีๆค่ะ เลยเอามาแบ่งปันให้เพื่อนๆสมาชิกได้อ่านด้วยกันค่ะ. . . . . . . . ฝน

[แพร]

สวัสดีค่ะคุณ Fon2008

ขอบคุณค่ะ คตินี้มีข้อคิดและคำคม โลกใบนี้จะน่าอยู่มากขึ้นถ้าทุกคนให้ความเอื้ออาทรต่อกันค่ะ 

[หลานย่าโม]

ขอบคุณk ฝนค่ะที่มีคติดี ๆ มา สกิดใจ เห็นด้วยกับ  k แพรค่ะบ้างครั้งคนเราก็มัวแต่วิ่งหา    ความสุขความสบาย    เอาตัวรอดแต่ลืมนึกไปว่าอันที่จริงทุกสิ่งอย่างที่เราวิ่งหาวิ่งตามได้อยู่รอบๆตัวเรา      คิดที่จะเป็นผู้ให้ก่อนแล้วคุณจะได้รับสิ่งดีๆเองค่ะ     จบข่าวต่อด้วยละคร      55555