สวัสดีค่ะพี่พี่ป้าป้าทุกคน หนูมาอยู่สวิสปีหนึ่งพูดก็ไม่ค่อยเป็น หนูแต่งงานกับสามี ในแต่ละเดือนหนูก็ไม่มีรายได้ สามีเงินเดือนน้อยเขาก็อ้างว่าไม่มีจ่ายให้หนูเป็นรายได้ ในบางครั้งหนูก็อยากมีรายได้เพราะหนูมีภาระทางเมืองไทยต้องรับผิดชอบพ่อแม่ หนูก็ไม่รู้จะทำยังไงดี อยากปรึกษาพี่ป้าดู คนที่อยู่สวิสเขาเป็นแม่บ้านเขามีรายได้มาจากใหนกันคะ เพราะหนูก็ไม่รู้จะทำยังไงวัน ๆ ก็ไม่ได้ไปใหนนอกจากไปซื้อกับข้าว อาทิตย์ละครั้ง หนูก็อยากมีรายได้ไว้ซื้อของหรือส่งเงินให้พ่อแม่ใช้บ้างแต่ก็ไม่มี หนูก็เลยกลุ้มใจค่ะไม่รู้จะทำยังไงดี รบกวนพี่พี่ป้าป้าช่วยแนะนำหน่อยนะคะ
**กระทู้นี้เป็นกระทู้เดิมหมายเลข 0524 ห้อง pallswiss (เผื่อใช้ในการค้นหา)**
หัวข้อนี้น่าสนใจแฮะ สวัสดีค่ะคุณหญิง คุณหญิงอยู่ที่ไหนเหรอคะ ต๋อยอยู่บาเซิลลั้น ยินดีที่ได้รู้จัก ต๋อยก็ยังไม่มีเงินเดือนกับเข้าเหมือนกันน่ะค่ะ อยากทำงานเหมือนกัน แต่ภาษายัง งูๆปลาๆ ซิว อยู่เลย ไปสมัครงานที่ไหนเขาคงไม่รับง่ะ
รอคนที่รู้เข้ามาตอบดีกว่าเนอะ ต๋อยก็รอฟังอยู่นะค้า
สวัสดีค่ะคุณหญิง และคุณต๋อยด้วย
เห็นหัวข้อนี้ตั้งแต่เมื่อวานแล้ว แต่ชาดำเห็นว่ามันค่อนข้างละเอียดอ่อน
กลัวว่าความคิดเห็นของตัวเอง จะไม่มีสร้างสรรค์
หรืออาจจะทำให้เข้าใจผิดไปกันใหญ่
ก่อนอื่นมีคำถามเหมือนคุณต๋อย ถึงคุณหญิงว่า คุณหญิงอยู่ที่ไหนคะ
แนะนำตัวก่อนนะคะ ชาดำอยู่ซูริคค่ะ ยังไม่ได้มาอยู่สวิสเป็นเรื่องเป็นราว
หมายถึง ยังไม่ได้แต่งงานค่ะ มาอยู่ในฐานะนักท่องเที่ยว
เรื่องงานลืมไปได้เลยค่ะ ทำอะไรไม่ได้
แต่ว่าระยะเวลารวมๆ แล้วที่มาที่นี่ก็ไม่น้อยแล้วเหมือนกันค่ะ
คุณหญิงบอกว่าไม่ค่อยได้ออกไปไหน นอกจากซื้อกับข้าวสัปดาห์ละครั้ง
แนะนำว่า ควรเปิดโอกาสให้ตัวเองรู้จักเพื่อนคนไทย ออกไปข้างนอกบ้าง
หรือไม่สะดวก ก็คุยที่นี่ก่อน จากนั้นรับรองว่า จากแค่คุยธรรมดาในห้องนี้
ก็จะกลายเป็นความผูกพันธ์ ไว้เนื้อเชื่อใจ แบ่งปันความคิดเห็น
พี่ๆ ในนี้ทุกคน น่ารักค่ะ ถ้อยทีถ้อยอาศัย จนตอนนี้ชาดำก็มีพี่สาวแล้วหลายคน
จากนั้นเราก็จะแลกเปลี่ยนความเห็น ประสบการณ์ ให้คำแนะนำที่มีประโยชน์ต่อกัน
ถ้าไม่สะดวกจะคุยในนี้ จะเมล์หาใครเป็นการส่วนตัวก็ได้นะคะ
ต่อไปก็แนะนำให้ออกไปเจอคนไทยข้างนอกบ้าง ไปโรงเรียน เรียนภาษา
ก็จะได้เพื่อนฝูงอีกกลุ่มนึง ไปร้านไทย บ้าง แต่ไม่จำเป็นต้องคุยกับทุกคนนะคะ
เลือกเอาเฉพาะคนที่เคมีตรงกับคุณหญิงก็ได้ มีปัญหาอะไรสงสัยก็ถาม
อ่อนน้อมถ่อนตน คิดว่าคงไม่มีใครเขารังเกียจหรอกนะคะ
พอเรามีคอนเน็คชั่น พอสมควรแล้ว เราก็จะรู้ว่าที่ไหนมีงานทำบ้าง
งานที่นี่ก็จะบอกกันปากต่อปากหรือ ไม่ก็มีคนรู้จักภายในบอกอีกทีนึงค่ะ
ตอนนี้ได้แต่แนะนำขั้นพื้นฐานก่อนนะคะ รอพี่ๆ คนอื่นมาช่วยออกความคิดเห็นด้วยดีกว่าค่ะ
ไม่ได้เข้าบ้านป้ามานานมาก ทิรามิสุหางานตั้งแต่ยังพูดภาษาไม่ได้เลยค่ะ ไม่เห็นเสียหายที่จะลองหางานนะคะ แต่ต้องให้สามีช่วยด้วยการหางานให้เรา แล้วเราก้อต้องช่วยเขาด้วยการรู้จักคนโน้นคนนี้ อย่างที่ชาดำบอกนะคะ ค่อยๆๆหาไป อย่างน้อยถ้าได้งานทำก้อช่วยแบ่งเบาภาระสามีไปได้นะคะ
หญิงดีใจที่ได้คำแนะนำจากพี่ ๆ ป้า ๆ นะคะ ขอบคุณมาก ๆ ค่ะไม่ว่จะเป็นพี่ต๋อย พี่ชาดำ พี่ทิรามิสุ ตอนนี้หญิงก็ค่อยหายเหงาและสบายใจขึ้นมากค่ะ ทุกวันนี้หญิงก็ก็อยู่บ้านอาทิตย์หนึ่งก็จะไปเรียน 2 วันค่ะ ตอนนี้ก็เริ่มรู้นิด ๆ หน่อย ๆ แต่สุขภาพของหญิงไม่ค่อยดีเท่าที่ควร หญิงอยากถามพี่ ๆ นิดหนึ่งนะคะ อ๋อลืมบอกหญิงอยู่ที่สวิงเง็นค่ะแถว ๆ เล้าค์เฟ็น น่ะค่ะก็รู้จักพี่คนไทยคนหนึ่งแต่ไม่ค่อยได้เจอกันเท่าไหร่พี่เขาไปทำงาน หญิงรู้จักเพราะไปวัดไทยน่ะค่ะ ตอนมาใหม่ก่อนที่จะแต่งงานกับสามีหญิงอาศัยอยู่ซูริคค่ะ อยู่ได้เดือนกว่าก็ย้ายมาอยู่กับสามีที่สวิงเง็นค่ะ ตอนหญิงอยู่เมืองไทยหญิงก็ทำงานเกี่ยวกับคอมฯ และหญิงก็ชอบร้องเพลงลูกทุ่งน่ะค่ะ ก็เป็นนักร้องประจำสถาบันที่เรียน แต่มาอยู่ที่นี่หญิงก็ไม่รู้จักอะไรเลย แต่ดีใจมากค่ะได้รู้จักเว็บนี้จากการแนะนำจากพี่คนไทยน่ะค่ะ บ้านที่เมืองไทยหญิงอยู่เมืองนนท์ค่ะ แล้วพี่ชาดำจะต้องกลับเมืองไทยหรือเปล่าค่ะ พี่แนะนำน่ารักมากค่ะ หวังว่าพี่ชาดำคงเขียนมาหาหญิงอีกนะคะ และขอบคุณพี่ ๆ ทุกคนด้วยค่ะ จริง ๆ หญิงอยากทำงานเพราะหญิงชอบทำงานแต่ก็ต้องดูแลสามีและดูแลบ้านด้วยน่ะค่ะ บางทีก็เลยเหงา ๆ ที่หญิงอยากทำงานเพราะอยากมีเงินไปผ่อนบ้านกับธนาคารที่เมืองไทยให้หมดน่ะค่ะ แต่หญิงก็พยายามที่จะเรียนภาษาให้เป็นเร็ว ๆ แต่ไม่ค่อยได้ออกไปพูดกับใครก็ไม่รู้ว่านานแค่ใหนถึงจะพูดได้
ก็ขอบคุณทุกคำแนะนำที่ตอบมานะคะ
สวัสดีคะพี่ หญิง
อยู่ที่นี่ตอ้งอดทนคะพี่เดี๋ยวก็ดีเองคะ
เดี๋ยวมาเขียนต่อค่ะ ไปเจียวไข่ก่อน
แม่บ้านหัวเห็ด อิอิ
สวัสดีค่ะทุกๆ คน
เริ่มต้นสัปดาห์ใหม่อีกแล้ว
เวลาผ่านไปเร็วจริงๆ
ทุกคนคงสบายดีนะคะ
สวัสดีค่ะน้องหญิง...(รีบสวมรวยเป็นพี่เลยเชียว อิอิ)
ดีใจที่น้องหญิงรู้สึกดีขึ้นค่ะ
พี่เองก็ไปเรียน สัปดาห์ละ 2 วันเหมือนกันค่ะ
สนุกดีค่ะ แต่ต้องตื่นเช้าหน่อยเท่านั้นเอง
วันไหนไปเรียน ก็ถือโอกาสกลับบ้านสายๆ หน่อย
เพราะว่าถือโอกาสเดินเล่น คุยกับพี่ๆ คนไทยบ้าง
อยู่บ้านคนเดียวก็เหงาเหมือนกัน แต่ไม่ถึงกับว้าเหว่ค่ะ
ส่วนเรื่องกลับเมืองไทยก็คงจะกลับซัมเมอร์เลยค่ะ
ยังไม่รู้เลยว่าจะไปเมื่อไหร่ ก็ได้แต่แพลนๆไว้ค่ะ
ถ้ายังไงเมล์มาคุยก็ได้นะคะ คลิกที่ชื่อได้เลยค่ะ
(http://www.pallswiss.com/images/old_board/105125-053548-DSC00076_resize_resize_resize.JPG)
สวัสดีค่ะ น้องหญิง ( อันนี้รู้ตัวเลยว่าเราต้องแก่น้องเค้าแน่ๆ เลยออกตัวเรียก น้องเลยนะค่ะ555) สวัสดีคุณต๋อย คุณทิรามิสุ และน้องชาดำ(แต่ใจไม่ดำเหมือนชื่อ 555555) อ่านจากที่น้องหญิงเขียนมาพี่เข้าใจค่ะ แต่ เราต้องค่อยๆเป็นค่อยๆไป และอีกอย่าง เราต้องเอาตัวเองให้รอดเสียก่อนที่จะไปแบกรับภาระอื่น น้องต้องคุยกับสามี ปรึกษากันให้เข้าใจน้องก่อน เราจะทำอะไร ต้องการอะไร ต้องคุยกัน และพี่เอง อยากแนะนำให้เรียนภาษาเยอรมัน มันจะช่วยให้น้องสามารถดำรงชีวิตอยู่ที่นี้ ได้ อย่างคนที่ไม่หูหนวกตาบอดเป็นใบ้ และสามารถช่วยเหลือตัวเอง หางานเพิ่มรายได้เข้ามาในบ้าน และรับผิดชอบค่าใช้จ่ายส่วนตัวร่วมถึงภาระทางเมืองไทยโดยที่ไม่ได้รบกวนสามี เค้าก็จะไม่สามารถว่าเราได้ น้องลองให้สามีดูซิว่าในตัวอำเภอที่น้องอยู่ มีการเรียนการสอนภาษาเยอรมันสำหรับแม่บ้านและคนต่างชาติไหม เค้าเรียก Deutschkurs für Fortgeschrittene ค่าเรียนจะค่อยข้างถูกและเราสามรถคุยกับทางโรงเรียนว่า เราขอผ่อนจ่ายค่าเล่าเรียนได้ การที่ไปเรียน เรายังได้พูดคุยกับคนที่มาเรียน จะทำให้น้องได้มีสังคมภายนอกได้รับความรู้นอกเหนือวิชาที่มาเรียน และอย่างที่น้องชาดำบอกนะค่ะว่า ให้ออกไปเจอคนไทยข้างนอกบ้าง ไปร้านไทยบ้างก็จะทำให้เรามีเพื่อน แต่ไม่จำเป็นต้องคุยกับทุกคน หรืออย่างไง น้องก็เข้ามาคุย ขอคำปรึกษา แนะนำกับ ป้าๆ พี่ๆน้อง เพื่อนๆในนี้ได้เสมอ
คุณหญิงคะเห็นใจและเข้าใจค่ะที่อยากจะทำงานเพี่อจะได้มีโอกาสได้ตอบแทนพระคุณของพ่อแม่ ตอนที่ป้าย้ายมาอยู่ที่สวิสใหม่ๆก็กลุ้มและเบื่อพอสมควรค่ะเพราะไม่เคยชินกับการที่ไม่ได้ทำงาน อิจฉาคนที่เค้าได้ทำงานทีมิโกรเก็บถ้วยชามใส่เครื่องและล้างผักสลัด จะไปสมัครสามีไม่ให้ไปค่ะและพูดภาษาไม่ได้ด้วย ในที่สุดป้าไปเห็นโฆษณาภาษาอังกฤษรับสมัครงานในด้านที่เคยทำแต่เป็นตำแหน่งเล็กมากค่ะ ก็เลยไปสมัครเค้าก็รับค่ะเพราะเคยทำงานที่ต้องใช้ความรับผิดชอบมากกว่านี้มาแล้ว แล้วเราก็เรียนเพิ่มเติมภาษาขึ้นเอาเรื่อยๆค่ะ คุณหญิงพยายามหาเรียนเพิ่มเติมในด้านที่เราเรียนมาสิคะ ถ้าบ้านอยู่ไม่ไกลจากภัตตาคารที่ขายอาหารไทยหรือจีนลองไปขอเค้าทำช่วยในครัวไปก่อนดีมั๊ยคะ แล้วค่อยๆขยับต่อ ป้าขอเอาใจช่วยค่ะคนมีความกตัญญุต่อพ่อแม่พระจะคุ้มครองค่ะ
ขอเพิ่มเติมอีกนิดนะคะ ถ้าไม่รังเกียจลงประกาศรับรีดผ้าหรือไปทำความสะอาดบ้านแถวๆที่เราอยู่ก็ได้ค่ะ ชมละ 18 ฟรังค์ค่ะ
สวัสดีจ๊ะทุกๆคน
สวัสดีจ๊ะป้าตุ้ม
ดีใจมากเลยที่มี่เพื่อน...(จะได้จ๊าบเท่ากันนะ)
สวัสดีจ๊ะหญิง
อย่างที่ทุกๆคนบอกมานั่นแหละ
ภาษาพยายามเรียนเข้าไว้เพราะอยู่ที่นี่สำคัญที่สุด
เรื่องงานอย่างที่ป้าตุ้มบอกมาน่ะ
ถ้าไม่รังเกียจงานคิดว่าเป็นงานต่ำ
ช่วงที่หญิงยังพูดภาษาไม่ได้
งานทำความสะอาด.....
ป้าคิดว่าเป็นงานที่หญิงน่าจะทำได้
เรื่องภาษาคงไม่ใช่ปัญหาใหญ่เท่าไร
คงพูดจาตกลงกันได้...ถ้าแฟนของหญิง
เห็นดีด้วย....เรื่องราคาค่าจ้างตกลงกันเอง....
แบบทำไม่ต้องแจ้งภาษี...ถ้าผู้ว่าจ้างตกลงด้วย..
(สมยอมกัน).......
งานทำความสะอาดจะหาได้ตามหนังสือพิมพ์
เขตที่หญิงอยู่ให้แฟนดูและหาให้.
หรือบางครั้งจะมีติดตามป้ายประกาศที่ COOP.
หรือ Migros
งานพวกนี้เขาจะลงประกาศหาคนทำความสะอาดบ่อยๆ.
......................................................
หรืองานรับจ้างส่งหนังสือพิมพ์
หนังสือพวกAnzeiger
เขามักจะลงหนังสือพิมพ์หาคนทำส่งตามบ้าน
งานพวกนี้ถึงแม้ว่าเรายังพูดไม่เก่ง
แต่ถ้าความจำแม่น....อดทน..สู้งาน..
ป้าคิดว่าคงไม่มีปัญหาเกี่ยวกับภาษาพูด
อย่างไรพูดคุยกับแฟนก่อนนะ
ถ้าเขาเข้าใจก็ให้เขาช่วย..หางานแบบนี้ไปก่อน
ถ้าหญิงเก่งภาษาเมื่อไรก็ขยับขยายไปหางานใหม่.
**อย่าลืมไปเรียนภาษาให้เก่งควบคู่ไปด้วย**
พยายามเอาใจช่วยจ๊ะ
มาสวัสดีป้าตุ้มค่ะ
ยินดีที่ได้รู้จักค่ะป้าค่ะ
ถ้าจะให้ดีน้องๆ หลานๆ อยากมีสมาชิกเพิ่มค่ะ
ป้าเข้ามาคุยบ่อยๆ นะคะ
สวัสดีค่ะคุณชาดำ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ ป้าได้เข้ามาในดูเวปหลายครั้งแล้วค่ะ และภูมิใจมากที่มีสตรีไทยกลุ่มหนึ่งมีความรักใคร่ต่อกัน เป็นแม่บ้านที่ดีและเผยแพร่ชี่อเสียงให้แก่ประเทศชาติของเรา ชาวต่างชาติจะได้เห็นคุณสมบัดิที่แท้จริงของสตรีไทยค่ะ ต้องขอบคุณคุณ Pall เป็นอย่างยิ่งค่ะที่เริ่มเวปนี้มาให้ทุกคนได้ใช้ รวมทั้งคนไทยที่ต้องการจะค้นหาเรื่องเกี่ยวกับสวิสเซอร์แลนด์ด้วยค่ะ
เห็นด้วยกับบีจ๊ะ
ดีใจมากเลยที่คุณตุ้มแวะเข้ามาเยี่ยมเยือนกัน
ขอบคุณมากที่ชมและดีใจสุดๆที่เข้าใจจุดประสงค์ของเวบนี้
ที่จัดทำเวบนี้ขึ้นมาอย่างที่คุณตุ้มบอกมาข้างบนน่ะค่ะ
และอีกอย่างหนึ่งอยากให้คนไทยทุกคนเข้ามาคุย
กันไม่ว่าจะเป็นปัญหาต่างๆหรือมีข้อมูลความรู้มาแบ่งปันกัน
บางคนที่เข้ามาอยู่ใหม่ๆอาจจะว้าเหว่หรือเหงาคิดถึงบ้าน
ก็เข้ามาพูดคุยกันในนี้ได้...ที่นี่มีเพื่อน..หรือพี่ที่น่ารักใจดีกันทุกคน
ถ้าใครมีปัญหาไม่เข้าใจขนบธรรมเนียมกฎหมายของที่นี่
หรืออยากได้ความรู้อะไรก็เข้ามาสอบถามได้.
คนเก่งๆที่รู้ดีมากๆ...เช่นคุณตุ้มหรือคนอื่นๆ...
เขาจะมาช่วยตอบคำถาม...
สถานที่นี่ขอให้ถือว่าเป็นของทุกๆคน
ที่นี่จะมีแต่พี่...เพือน...หรือน้อง...
อยากให้ทุกๆคนเข้ามามีส่วนร่วมหรือเขียนอะไร
ที่ให้ความรู้...หรือเห็นอะไรใหม่ๆที่นี่สนใจ
ไม่ว่าจะเป็นกฎหมายหรืออะไรต่างๆ.....
หรือข่าวคราวน่าสนใจก็เอามาลงได้เลย
ที่นี่ถือว่าเป็นจุดรวมของทุกๆคน...
เชื่อแน่ว่าคุณตุ้มก็มีอะไรดีๆหรือข้อคิดดีๆ
ถ้าว่างหรือแอบลุงมาได้ก็เข้ามาเขียนอะไร
ให้ลูกหลานอ่านบ้างนะ...(ทุบถองแบบป้าก็ได้55555)
สวัสดีค่ะพี่ ๆ ป้า ๆ ทุกคน หญิงขอบคุณมากนะคะสำหรับคำแนะนำทุกคนที่เขียนให้กำลังใจ หญิงเข้าใจค่ะว่าเรามาใหม่ต้องปรับตัวอย่างมากจากคนที่ไม่รู้ภาษาเลย ตอนนี้หญิงก็เรียนภาษาอยู่ค่ะอาทิตย์ละ 2 วัน ส่วนเรื่องงานก็มีลงอย่างที่พี่ ๆ แนะนำค่ะตาม โค๊ป และมิโกร ก็มีติดต่อเข้ามาค่ะแต่ตอนก็ได้งานอยู่ที่หนึ่งงานทำความสะอาดบ้าน เดือนละ 1 ครั้ง ค่ะ สามีก็ช่วย ๆ ดูให้เหมือนกันค่ะ ก็รอดูไปเรื่อย ๆ ตอนนี้ก็เข้าใจมากขึ้นค่ะ สำหรับงานเสริฟ หรือทำความสะอาดหญิงทำได้ทั้งนั้นค่ะหญิงไม่คิดว่าเป็นงานต่ำหรืออะไร เพราะคนเราถ้ามัวแต่เลือกงานก็คงไม่มีทางได้งาน
พี่นิดคะที่พี่นิดส่งรูปมาให้หญิงดูไม่ทราบว่าเป็นรูปสถานที่อะไรคะ แล้วพี่นิดอยู่แถวไหนคะ ขอบคุณมากค่ะสำหรับคำแนะนำดี ๆ
แล้วคุยกันใหม่นะคะพี่ ๆ ขอให้มีความสุขทุก ๆ คนนะคะ
คุณหญิงคะชอบร้องเพลงก็ลองไปร่วมงานอดิเรกกับพวกที่เค้าร้องเพลงสมัครเล่นซิคะ รับรองพูดได้ภาษาได้เร็วและสำเนียงดีด้วยคะ เคยพบกับคนอังกฤษคนหนึ่งในงานที่บ้านเพื่อน เค้าพูดภาษาสวิสเยอรมันสำเนียงดีมากจนลุงแปลกใจ ถามเค้าได้ความว่าเค้าพูดไม่เป็นเลยแต่ชอบร้องเพลงเลยไปเข้ากับกลุ่มพวกร้องเพลงจนเก่ง ซ้ำยังได้พบกับคนเพิ่มขึ้นดัวย และทำให้มีคนช่วยบอกการหางานด้วยค่ะ พยายามพบคนและทักทายเค้าไว้ ไม่เสียหายค่ะบอกให้เค้ารู้ว่าเราสู้เอางานทั้งนั้น ลองไปถามดูที่ร.ร.เด็กเล็กใกล้ๆบ้านดูซิคะ ว่าเค้าจะหาคนกั้นรถให้นักเรียนข้ามถนนไม๊หรือไม่ก็ช่วยงานในโรงครัวของร.ร.ค่ะ ไปที่ทำการเทศบาลของตำบลที่เราอยู่ว่าเค้ามีอะไรที่จะช่วยเราได้ในด้านภาษาหรืองาน ถ้าอยู่แฟลตก็ลองถามคนทำสะอาดแฟลตว่าเวลาเค้าพักร้อนจะหาคนทำแทนไม๊ เอาใจช่วยค่ะ
ดีใจนะค่ะ ที่ได้รู้ว่า น้องหญิงได้เรียนภาษา เพราะโดยส่วนตัวพี่เอง อยากให้เพื่อนๆพี่ๆน้องๆที่มาใช้ชีวิตอยู่ที่สวิตฯใหม่ ได้เรียนรู้ภาษา เพื่อที่เราจะได้พึ่งและช่วยตัวเองได้ ไม่ว่างานอะไรแม้จะเป็นเพียงพนักงานลูกจ้างเล็กๆ ใช้แรงงาน เราก็ทำไปก่อน พอเราพร้อมมากขึ้น เราก็ศึกษาไขว่ขว้าหาความรู้ความสามารถ เพื่อหางานที่ดีขึ้น อย่างไงหากน้องหญิงมีข้อสงสัยข้องใจอะไร ก็เข้ามาถามพี่ๆป้าในนี้ได้ ทุกคนใจดีทั้งนั้นค่ะ.
*** รูปที่พี่ส่งให้ดู เป็นถนนหน้าที่ทำการอำเภอที่พี่อยู่ค่ะ เป็นอำเภอเล็กๆในจังหวัดซูริค ***
สวัสดีครับทุกคน ที่เข้ามาก็เพราะเรื่องของคุณหญิงนี่แหละ ก็ไม่ได้แวะเข้ามาอ่านนานมาก พอได้อ่านเรื่องนี้เลยนึกถึงตัวเองในสมัยแรก ๆ เลยมีข้อคิดเห็นเล็กน้อย เผื่อคุณหญิง จะเอาไปใช้ประโยชน์ได้บ้าง คือ "ภาษา" อย่างที่หลายคนบอกไว้ ว่าสำคัญ ขอยืนยันอีกคนว่า สำคัญ ถ้าคิดจะอยู่ที่นี่นะครับ มันจะเป็นสิ่งปูทาง ขยายทาง ฯลฯ เพื่อให้เราใช้ชีวิตอยู่ที่นี่ได้ต่อไป ดังนั้น ถ้าไม่มีความเดือดร้อนจำเป็น ควรเรียนให้มากที่สุดไว้ก่อน เพื่ออย่างน้อย เราจะได้สามารถยืนได้ด้วยลำแข้งของตัวเองเป็นอีกหลักหนึ่ง แล้วก็จะได้แบ่งเบาภาระครอบครัวต่อไปได้อีกด้วย
อยากให้ชี้แจงทางบ้านที่เมืองไทย ถึงสถานะความเป็นอยู่ที่แท้จริง ให้พวกเขาได้รับรู้ ว่า เราอยู่ที่นี่ ก็ไม่ใช่จะสุขสบาย อย่างที่หลายคนวาดฝันก่อนมาสวิสฯ คุณช่วยเหลือพวกเขาได้ดี ก็ต่อเมื่อคุณช่วยเหลือตัวเองได้ก่อน เตี้ยอุ้มค่อม จะล้มไปทั้งคู่ จริงไหมครับ
อีกเรื่องนะครับ ตามที่คุณบอก สามีก็มีรายได้จำกัด ไม่ลองไปปรึกษากับทางอำเภอที่อยู่หรือครับ ปกติเมื่อคุณแต่งงานกับคนสวิสแล้วเนี่ย ทางรัฐบาลจะมีการช่วยเหลือได้หลายรูปแบบนะครับ อย่างหนึ่งคือ เรื่องภาษา ให้ไปติดต่อกับ กรมแรงงาน (Arbeitsam) แจ้งว่า คุณไม่มีงานทำ เพระเพิ่งมาอยู่สวิสฯ กรมแรงงาน จะสามารถจัดการให้คุณได้เรียนภาษาฟรี รวมทั้งมีค่าใช้จ่ายในการเดินทางอีกเล็กน้อย อย่างไรก็ตาม รายละเอียดไม่ทราบว่า มีการเปลี่ยนแปลงไปบ้างหรือไม่อย่างไร ลองไปติดต่อดูนะครับ
หญิงก็ขอขอบคุณพี่ ๆ ทุกคนนะคะที่ให้กำลังใจและแนะนำหญิง ตอนนี้หญิงก็รู้สึกดีขึ้นค่ะ เรียนภาษาแล้วค่ะตอนนี้พอเข้าใจบ้างนิด ๆ หน่อย ๆ แฟนก็จะช่วยติวให้เรื่อย ๆ ค่ะ หญิงยังไม่ได้บอกพี่ ๆ ทุกคนเลยค่ะตอนนี้หญิงท้องได้เกือบสามเดือนแล้ว ก็เลยคงจะไปทำงานอะไรยังไม่ได้ ก็จะพยามเรียนภาษาให้ได้มาก ๆ ค่ะ ตอนแรกก็ไม่รู้ค่ะพอดีไม่สบายมากคลื่นไส้อยู่เรื่อยแฟนก็เลยพาไปหาหมอ หมอบอกหญิงท้อง สามีหญิงเขาก็ดีใจมาก หญิงเองก็ดีใจค่ะแฟนหญิงเขาก็เป็นคนดี หญิงก็หวังว่าเมื่อหญิงคลอดลูกแล้วอะไร ๆ คงจะเริ่มดีขึ้น ส่วนทางบ้านหญิงก็บอกเขาไปแล้วเหมือนกันค่ะให้เข้าใจหญิงด้วยเพราะหญิงพึ่งจะมาอยู่ใหม่ ยังไม่เป็นภาษาเลยถึงไม่ท้องตอนนี้ก็ไปทำงานที่ไหนไม่ได้อยู่ดี หญิงก็หวังว่าทางบ้านจะเข้าใจ ตอนนี้หญิงไม่อยากคิดอะไรมากค่ะพี่ ๆ หญิงมีอาการแพ้ท้องมาก ๆ เลย ไปไหนก็เวียนหัวตลอด หญิงขอบคุณพี่ Krit Bern มากเลยนะคะที่แนะนำหญิงอย่างดี เอาไว้หญิงคลอดลูกหญิงจะทำตามที่พี่แนะนำนะคะ ไม่รู้ว่าพี่อยู่แถวไหนหรือคะ หญิงอยู่ Swingen แถว Laufen ไม่รู้พี่รู้จักหรือเปล่า แต่หญิงคิดว่าพี่คงรู้นะคะ หญิงดีใจค่ะที่พี่ ๆ ทุกคนเข้ามาคุย หญิงก็ขอให้พี่ ๆ ทุกคนและครอบครัวมีแต่ความสุขความเจริญทุก ๆ ครอบครัวเลยนะคะ
ค่อยเข้ามาคุยกับพี่ ๆ ใหม่นะคะ
คุณหญิง พี่ส่งเมล์ตอบไปหลายวันแล้วนะคะ
รักษาสุขภาพด้วย ยินดีด้วยค่ะที่จะมีน้อง(เพื่อน)คุยด้วยเพิ่มอีกคน
ดึใจด้วยค่ะที่จะได้มีสมาชิกใหม่ในครอบครัวเพิ่ม เรื่องภาษาจะยิ่งเป็นเร็วขึ้นอีกค่ะเมื่อเวลาที่ลูกเริ่มพูดแล้ว เราก็พยายามเรียนไปพร้อมกับเค้า การเขียนอ่านก็เช่นกันเรียนไปพร้อมกับลูกเลย ทำการบ้านกับเค้า ถามไถ่เรื่องการเรียนที่โรงเรียน จะได้ผลมากกว่าสองทางค่ะ ลูกจะเรียนเก่งขึ้นเราก็ได้เรียนทั้งภาษาและวิชาอื่นเพิ่มเติมไปด้วย(ตอนเค้าโตขึ้น)และยังได้ใช้เวลาใกล้ชิดกับลูกอีกซ้ำยังเป็นการป้องกันปัญหาเรื่องวัยรุ่นเมื่อเค้าโตขึ้นดัวยค่ะ ดีใจด้วยจริงๆค่ะขอให้มีความสุขนะคะ
พี่อ่านที่Krit เขียนแล้วเห็นด้วย
อ่านแล้วเห็นภาพได้อย่างชัดเจน
โดยเฉพาะอย่างยิ่งเรื่องภาษานี่เห็นด้วยสุดๆ
การไม่รู้ภาษาที่นี่เราเสียเปรียบทุกอย่าง
เราเหมือนพวกโง่ปัญญาอ่อนทำอะไรด้วยตัวเองไม่ได้เลย
ที่Krit เขียนมาสั้นๆแต่ได้ใจความสมบูรณ์..
ขอบใจที่เข้ามาแจมจ๊ะ.
อยากให้Krit เข้ามาเขียนเสนอข้อคิดอะไรดีๆที่เคยผ่านมา
ให้พวกน้องๆได้เห็น.ไม่แน่นะจ๊ะKrit
บางครั้งสิ่งที่เราเขียนสามารถให้ข้อมูลและประโยชน์
แก่คนที่มาอยู่ใหม่สามารถนำไปประยุกต์
ดัดแปลงไปใช้ประโยชน์ในชีวิตประจำวันได้.
สิ่งเล็กๆน้อยๆที่เรามองข้ามบางครั้งมีค่ายิ่งนัก.
คนมาอยู่ต่างถิ่นพลัดพรากจากบ้านเกิดเมืองนอนใหม่ๆ
ย่อมมีความรู้สึกว้าเหว่...คิดถึงบ้าน...ไม่มีเพื่อน...
ข้อเขียนพูดคุยกันเล็กๆน้อยๆ..หรือการทักทายกัน
ทำให้รู้สึกคลายเหงา...อบอุ่น..มีค่ามหาศาลยิ่งนัก.
สำหรับคนเราอยู่นานๆที่นี่ย่อมรู้ดีถึงสิ่งที่เราผ่าน
และได้รับมาแล้ว....
รอยยิ้มเพียงเล็กน้อย....ก่อให้เกิดมิตรภาพ...และความอบอุ่นใจ
แก่ผู้รับ....
โลกจะสดใสสงบสุขถ้าเราให้มิตรภาพบริสุทธิ์ใจแก่กัน.
สวัสดีค่ะพี่ ๆ ขอบคุณพี่ Blacktea พี่ Pall พี่ตุ้ม มากนะคะ จริง ๆ แล้วหญิงเปิด Web อ่านทุกวันเลย จะคอยเช็คว่ามีพี่คนไหนส่งมาหาบ้างวันนี้ แล้วหญิงก็จะตอบแต่บางทีพลาดไปก็ต้องขอโทษด้วยนะคะที่ไม่ได้ตอบ หญิงได้ข้อคิดหลายอย่างจากที่นี่มาก ข้อสรุปให้กับตัวเองก็คือเราต้องอดทน หญิงก็ต้องสู้ เพื่อตัวเอง เพื่อลูก และเพื่อครอบครัว ขอขอบคุณมากนะคะสำหรับคำแสดงความยินดีกับลูกในท้องหญิง ขอบคุณจริง ๆ ค่ะ หญิงรู้สึกอบอุ่นมาก ๆ เวลาหญิงได้เข้ามาอ่านข้อความที่พี่ ๆ เขียนมาทักทายหญิง พี่ Pall เขียนเข้ามาทุกครั้งให้ข้อคิด ให้กำลังใจ คำพูดพี่ที่เขียนออกมา พอได้อ่านรู้สึกเหมือนพี่มีจิตวิทยาบางอย่างสามารถรับรู้ว่าคน ๆ นี้ตอนนี้เขารู้สึกอย่างไร หญิงมีความรู้สึกเหมือนกับพี่รู้ว่าหญิงกำลังประสบกับปัญหาอะไรอยู่ แต่ยังไงหญิงก็ขอขอบคุณมากเลยนะ หญิงชอบหลักการที่พี่พูด พี่ ๆ ทุกคนด้วยนะคะขอบคุณจริง ๆ ตอนนี้หญิงก็ค่อยยังชั่ว แต่ก็มีการแพ้บ้างเป็นบางครั้ง แต่หญิงก็พยายามไปเรียนทุกครั้งที่มีวันเรียน
ไว้คุยกับพี่ ๆ ใหม่นะคะ ขอให้ทุกคนรักษาสุขภาพด้วยนะคะ
หญิง
สวัสดีจ๊ะหญิง
อย่าเรียกพี่เลยจ๊ะเรียกป้าดีกว่าเขิลน่ะ555555
ป้าเข้าใจถึงความรู้สึกของหญิงจ๊ะ
หญิงรู้สึกสับสนว้าเหว่...คิดถึงบ้านมากที่สุด...
ช่วงตอนท้องเป็นช่วงที่เราเกิดอารมณ์ปรวนแปรมาก
ยิ่งช่วงนี้ทำให้เราเกิดอารมณ์Depression ที่สุด
เป็นช่วงที่เราไม่รู้สึกตัว.
บางคนอาจจะรู้สึกหดหู่....เศร้าหม่นหมอง......
ไม่อยากพูดจากับใคร....ว้าเหว่...คิดถึงบ้าน..
เครียด..หรือคิดมาก...ยิ่งได้รับความกดดัน
จากคนใกล้ชิด.จะทำให้เกิดความเครียดหนัก.
ป้าเข้าใจถึงความรู้สึกของหญิงดี
เข้าใจถึงความรับผิดชอบที่อยู่ในใจที่อยากช่วย
ทางบ้านที่เมืองไทยเหมือนคนไทยที่ทำกันอยู่.
ภาระหน้าที่ความรับผิดชอบในใจ.
ทำให้หญิงคิดมาก..กดดัน...
และคิดมากที่สิ่งที่วาดหวังไว้ในใจไม่เหมือนกับที่ตั้งใจไว้.
ถ้าทางบ้านที่เมืองไทยเขียนจดหมายมาขอเงิน
หรือมาขอความช่วยเหลือและหญิงทำไม่ได้
หรือปฎิเสธไป...หญิงรู้สึกว่าไม่ดี..
ในตัวแฟนว่าทำไมผัวคนอื่นเขาถึงทำได้.
ผัวเราทำไม่ได้ถึงแม้ว่าจะเป็นเงินนิดเดียว.
หรือเกิดความน้อยใจ
หรือหญิงรู้สึกว่าตัวเองไม่ดี...
แบบนี้ป้าอยากให้หญิงทบทวนความคิด
แบบนี้ใหม่.
ชีวิตที่นี่เราต้องต่อสู้...ปากกัดteenถีบเหมือนบ้านเรา
เราต้องประหยัดเงินแต่ละบาทแต่ละสตางค์มีค่ามาก
มีรายจ่ายมากมาย...เรียกว่าแทบจะประหยัดไม่ได้เลย.
ค่าครองชีพที่นี่สูงมาก.รายจ่ายท่วมตัว.
ภาระต้องจ่ายรู้กันดีว่ามากแค่ไหน.
ไม่ว่าประกันเจ็บป่วย
ภาษี..ประกันสังคมคนแก่.ประกันเงินเก็บสะสม.
และอีกมากมายที่หญิยังคงไม่ค่อยเข้าใจมากนัก.
ชีวิตที่นี่ถ้าตอ้งการความเป็นอยู่ที่ดีเราก็ต้องจ่ายแลกกันไป.
อนาคตข้างหน้า..หญิงต้องรับบทใหม่...
เป็นบทของแม่ที่ต้องมีความรับผิดชอบมากขึ้น
และยิ่งใหญ่มาก..
ภาระหน้าที่ของหญิงก็ต้องเพิ่มขึ้น.ไม่ว่าแม่หรือเมีย.
ค่าใช้จ่ายก็เพิ่มมากขึ้น.ทุกสิ่งทุกอย่างต้องเปลี่ยนแปลง
มากกว่าเดิม.ในขณะที่ทุกสิ่งทุกอย่างยังคงอยู่ในจุดเดิม
หญิงต้องพยายามปรับตัวเองให้ได้ตอนนี้เพื่อรับบทใหม่
แล้วหญิงจะรู้สึกดีขึ้น.และพอเข้ารับบทใหม่จริงๆ
จะไม่ยากสำหรับหญิงเลย
อย่าให้ความเครียดจากภาระหน้าที่ความรับผิดชอบ
ทางเมืองไทย..เข้ามาทำลายครอบครัวใหม่
ของเราที่กำลังก่อสร้างพื้นฐานจากความรู้สึก..
ความรัก...ความเข้าใจที่ก่อตัวขึ้นเหมือนก่อปูนสร้างบ้าน
แห่งความรักที่ละก้อน....
การสร้างใช้เวลานานแต่การทำลายแค่พริบตาเดียว
พยายามสร้างความรัก..สร้างความเข้าใจคนของเรา..
พยายามปรับหน้าเข้าหากัน....หรือปรึกษายามมีปัญหา..
หรือถ่ายทอดความรู้สึกเข้าหากัน..
คุยกันวันละนิดดีกว่าไม่เคยคุยกันเลย...
ถ้าหญิงเหงาพยายามออกไปเดินเล่น.
อย่าอยู่คนเดียว..หาอะไรทำแก้เหงาระหว่างเลิกเรียน.
ถ้าเหงามากๆก็เข้ามาหาอะไรเขียนแบ่งปันกัน
หรือพูดคุยกันจะช่วยให้ผ่อนคลายความเหงาได้.
อ้อลืบอกหญิงไปว่าSwingen แถว Laufen
แถบนี้ไม่ค่อยรู้จักดีจ๊ะ
แถว Basel เป็นแถบที่รู้จักไม่คอ่ยใกล้ชิดเท่าไร
แต่เป็นเขตที่น่าสนใจมากที่สุดเลย.
อยู่ที่นั่นเป็นอย่างไรบ้างจ๊ะ.เขียนเล่าให้ฟังบ้างซีจ๊ะ.
เขตที่อยู่คงมีคนไทยมากไช่ไหมจ๊ะ.
หญิงจ๊ะ ขอเป็นป้าอีกคนเถอะเขิลเหมือนป้า Pall เลย อยากเป็นสาวก็อยากคะแต่ขั้นเป็นพี่ของสาวรุ่นๆทั้งหลายเข็นไม่ไหวแน่ๆ ป้า Pall พูดถูกมากเข้าจุดจริงๆ ถ้าเราว่ายน้ำไม่แข็งพยุงตัวยังไม่ได้อย่าเพิ่งไปช่วยคนอื่น ถึงแม้จะเป็นคนที่เรารักมากแค่ใดก็ตามเพราะจะจมตายหมดทุกคน หลังจากหญิงช่วยตัวเองได้แล้วก็ค่อยๆคิดช่วยคนอื่นนะจ๊ะ เอาใจช่วยให้หญิงประสบความสำเร็จในชีวิต อย่าท้อแท้นะคิดว่าอย่างไรก็ตามเรายังมีทางที่จะไปดีขึ้นเรื่อยๆ ถ้าหญิงยังอยู่ที่เมืองไทยก็คงยังไม่มีโอกาสได้ช่วยครอบครัวเช่นกันและคงยังจะช่วยดัวเองไม่ได้ด้วย
สวัสดีค่ะป้า Pall และพี่ ๆ ทุก ๆ คนเลยนะคะ หญิงอยู่ Swingen หญิงก็รู้จักคนไทยอยู่คนหนึ่งค่ะ แต่หญิงไม่ค่อยได้เจอเขาหรอกค่ะเพราะบ้านหญิงอยู่นอกเมืองออกไปแต่ก็ไม่ไกลเท่าไหร่ แต่รถ Depost ไม่ค่อยมีเท่าไหร่ จะไปไหนทีก็ต้องมีเวลาจำกัด หรือก็ต้องรอแฟนขับรถพาไปอย่างเดียว แต่สำหรับหญิงก็ไม่ค่อยชอบไปเที่ยวหรือไปในเมืองเท่าไหร่ค่ะ หญิงอ่านจะเบื่อกรุงเทพฯมากมั้งค่ะเพราะหญิงอยู่กรุงเทพฯ เกือบ 20 ปี หญิงอ่านที่ ป้า Pall เขียนแล้วหญิงก็รู้สึกดีมาก ๆ จนน้ำตาไหล หญิงรู้สึกได้เลยว่าป้าเป็นคนที่มีจิตวิทยาสูงมาก สามารถล่วงรู้ภาวะจิตใจ ในใจของหญิงได้ หญิงยอมรับเลยว่าหญิงรู้สึกอย่างนั้นจริง ๆ และก็เข้าใจได้เลยว่าตัวเองต้องสู้ ต้องอดทน หญิงรักแฟนหญิง แฟนหญิงเขาก็รักหญิงมาก หญิงไม่เคยสมหวังในความรัก พอหญิงแต่งงานกับสามีเขารักเราดูแลเราทุกอย่าง มันเป็นความหวังเมื่ออดีตของหญิงที่อยากมีใครซักคนที่รักจริง และหญิงก็ได้เจอเขาคนนี้ หญิงก็จะประคับประคองชีวิตครอบครัวเล็ก ๆ ของหญิงให้งอกงามขึ้นเรื่อย ๆ และก็มีความสุขตลอดไป หญิงจะเข้ามาเล่าให้ป้าและพี่ ๆ ฟังเรื่อย ๆ นะคะ วันที่หญิงคลอดหญิงก็จะเข้ามาบอกว่าหญิงได้ผู้หญิงหรือผู้ชาย ตอนนี้ทางบ้านหญิงเขาก็ไม่ค่อยได้รบกวนอะไรมากมายค่ะ แฟนหญิงเขาก็เริ่มขยับขยายงานดีขึ้นนิดหนึ่ง หญิงก็ได้ส่งทางบ้านบ้างนิด ๆ หน่อย ๆ ในแต่ละเดือน หญิงคิดว่าแค่นี้หญิงก็พอใจค่ะ เอาไว้ตัวหญิงคลอดลูกและสามารถไปทำงานได้คงได้แบ่งเบาภาระครอบครัวตัวเอง และทางบ้านที่เมืองไทยได้มากยิ่งขึ้น หญิงก็บอกพ่อแม่เขาก็พอเข้าใจค่ะ ขอบคุณป้ามากค่ะและพี่ ๆ ที่เป็นห่วง หญิงก็เบื่ออย่างเดียวค่ะป้าคือหญิงแพ้มาก ๆ เลย กินมะม่วง มะขามแล้วก็แล้ว ก็ยังไม่ค่อยดีขึ้นเลย ป้าและพี่ ๆ พอแนะนำหญิงได้ไหมคะว่าหญิงควรทำยังไงดีถึงจะหายแพ้ได้บ้าง
แล้วหญิงจะเข้ามาคุยใหม่นะคะ ตอนนี้ขอไปตั้งโต๊ะกับข้าวให้สามีก่อนค่ะ สวัสดีค่ะป้า และพี่ ๆ ทุกคน
สวัสดีจ๊ะหญิง
ดีใจมากที่หญิงรู้สึกดีขึ้นกว่าเดิม.
ช่วงท้องหญิงต้องพยามยามทำใจให้สดชื่น...
เพราะลูกได้สามารถถ่ายทอดรับถึงความรู้สึก
ของเราได้....ถ้าช่วงท้องแม่จิตใจไม่ปรกติ
อาจส่งผลไปหาลูกได้..ช่วงท้องสำคัญที่สุด..
พยายามลูบท้องพูดคุยกับเขาเบาๆ..
ถ่ายทอดความรักให้เขา...
เขาสัมผัสได้..
ระวังให้มากๆช่วงท้องอ่อนๆอย่ายกของหนัก
หรือทำอะไรหนักๆเพราะช่วงนี้อาจจะแท้งได้..
**อาการแพ้ท้อง**
มักจะเกิดตอนที่ร่างกายเราอ่อนเพลีย
หรือพักผ่อนไม่เต็มที่..
ซึ่งผลมาจากการเปลี่ยนแปลงทางฮอร์โมน
ในร่างกายเรา
ทำให้เราเกิดอาการคลื่นใส้ อาเจียน อาการแพ้ท้อง
หรืออยากกินอะไรแปลกๆจะแตกต่างกันไป
และแล้วแต่บุคคล
ตอนป้าท้อง..อย่างท้องฝ่านนี่ป้าจะกินได้แต่
ลูกเกาลัดและองุ่นจนผอมมาก..อย่างอื่นกินไม่ได้เลย
ใครมากินชอกโกแลตใกล้ๆจะอ๊วกแตกเลย.
ลูกคนที่สองป้าก็กินแต่องุ่น..เรียกว่าท้องทั้ง2คน
กินแต่ผลไม้อย่างเดียว.
หญิงลองพยายามพักผ่อนฟังเพลง
หาหนังสืออ่าน..อย่าเครียด...พักผ่อนให้เพียงพอ
อาจจะช่วยได้นิดหน่อย
พยายามลดอาหารหวานจัดและมีไขมันสูง
เพราะอาหารพวกนี้จะทำให้เกิดอาการคลื่นใส้เพิ่มขึ้น
**อาการแพ้ท้อง**
มักมีความสัมพันธ์กับภาวะจิตใจมากๆ
หากได้รับความรัก..ดูแล..ทะนุถนอม..
ความเอาใจใส่จากคนข้างเคียง
ความรู้สึกว่ามีค่า...จะช่วยได้มากเลย.
หญิงต้องหันหน้าหยอกล้อพูดคุยกับแฟน
วางแผนเลี้ยงลูกร่วมกัน...ถ่ายทอดความรัก..
เรื่องลูกที่จะเกิดมาต่อสู้กับชีวิตในอนาคตอันใกล้นี้
อาจจะช่วยให้หญิงลืมเรื่องการแพ้ท้องได้มาก.
แต่ถ้าแพ้ท้องมากผิดปรกติ..
หญิงต้องไปพบเเพทย์ขอยามากิน.
อย่างไรป้าขอเอาใจช่วยนะจ๊ะ
โอบกอดถ่ายทอดความรักให้แฟน...
แล้วหญิงจะรู้สึกสัมผัสถึงความอบอุ่น
ที่ก่อตัวขึ้นในใจเรา....
สวัสดีครับ หญิง ดีใจด้วยที่ตั้งท้อง....ขวัญและกำลังใจที่สำคัญ ดีใจที่เริ่มมีกำลังใจ ดีใจคิดจะสู้ แล้วก็ดีใจอีกที่ มีคุณครูหลายคนอยู่แถวนี้ สวัสดีครับ ครูพร (เขียนถูกหรือเปล่าครับ)
สวัสดีค่ะป้า Pall พี่ Krit และพี่ ๆ ทุก ๆ คนเลยนะคะ ต้องขอโทษด้วยค่ะไม่ได้เข้ามาคุยหลายวัน พอดีแฟนหญิงเข้าโรงพยาบาลพี่เขาปวดหลังเขาดามหลังมาหลายปีแล้วน่ะค่ะ ตอนนี้ก็พักรักษาตัวที่บ้าน หมอให้พัก 2 อาทิตย์ นั่ง ๆ นอน ๆ นานก็ไม่ได้ปวด เดินก็ไม่ค่อยได้นอกจากเดินอยู่ในบ้าน หญิงก็ไปซื้อกับข้าวต้องนั่งรถเมล์ไปเอง ตอนนี้ก็เริ่มดีขึ้น ส่วนตัวหญิงก็ไม่ค่อยคิดอะไรแล้วค่ะ สบายใจขึ้นมากขอบคุณป้า และพี่ ๆ มากนะคะ หวังว่าทุกคนคงสบายดี
ไว้คุยใหม่นะคะ สวัสดีค่ะ