ไปเที่ยวบ้านนอกมาค่ะ เอารูปมาฝาก อาจจะทำให้บางคนหวนนึกถึงวัยเด็ก ถ้าเคยเป็นเด็กบ้านนอกอย่างชาดำ
**กระทู้นี้เป็นกระทู้เดิมหมายเลข 0189 ห้อง pallswiss (เผื่อใช้ในการค้นหา)**
รูปใหญ่ไป ขออนุญาติไปย่อรูปก่อนนะคะ เดี๋ยวเข้ามาใหม่ค่ะ
รีบๆไปย่อมาเลยนะค่ะ แม่ลูกหมูสามตัว จะรอดูจ้า ตอนนี้ ลูกหมูปิดเทอมแม่หมูเลยมานั่งปั้นจิ้มปั้นเจ๋อหน้าคอมไม่ค่อยได้จ้า คิดถึงทุกคนนะค่ะ
ตอนเป็นเด็กหญิงตัวน้อย จำได้ว่าพอเสาร์อาทิตย์จะชอบแอบแม่ไปเล่นทุ่งนา แล้วเอาข้าวห่อไปกินตรงกระท่อมน้อยหลังนี้
หวัดดีแม่ลูกหมูสามตัว ย่อแล้วย่ออีกก็ยังใหญ่ไปอ่ะค่ะ เดี๋ยวไปย่อมาอีกทีนะ
กระท่อมน้อยคอยรัก.......
รูปไม่ขึ้น ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ย่อเหลือจิ๊ดเดียวยังไม่ขึ้นมาอีก
เทสสสสสสสสสสส
แงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ รูปไม่ขึ้นเลย
ง่วงแล้วแหละ ไปนอนก่อนนะคะ
จะเข้ามาลองใหม่พรุ่งนี้ค่ะ
มารอดูเจ้าทุยจ้า
รูปไม่ขึ้นค่ะนี่นะ สงสัยต้องติดเรื่องเจ้าทุยเอาไว้ก่อนแหงๆ แต่เดี๋ยวเข้ามาเล่าเรื่องตอนเป็นเด็กให้ฟัง ขอตัวเดี๋ยวจ๊ะ
........เราเป็นเด็กบ้านนอก เกิดและเติบโต(ช่วงนึง)กับท้องไร้ท้องนา
ตอนเป็นเด็กหญิงตัวจ้อย เราตัวเล็กและขาวมากๆ จนโดนใครต่อใครล้อเอา
ว่าเป็นลูกเจ๊ก ลูกแจว(แจว แปลว่าญวน) เราขี้อายมาก(เฉพาะกับผู้ใหญ่)
แต่กับเด็กๆ เพื่อนเล่นด้วยกัน เราแก่นแก้วมาก เคยชกต่อยกับเพื่อนก็ออกบ่อย
โดยเฉาะกับเด็กผู้ชายรุ่นพี่ที่ตัวโตกว่าเรา เรามีวีรกรรมกับพวกนี้มาหลายครั้ง
รู้ว่าชกต่อยสู้เขาไม่ได้ แต่เราก็ไม่ยอมให้เขารังแกฝ่ายเดียว เจ็บก็ยอม
แต่ต้องไม่ให้แม่รู้ ไม่งั้นเป็นเรื่องราวใหญ่โต เพราะแม่หวงเรามากๆ
จำได้ว่าตอนเป็นเด็กชอบหนีแม่ไปเล่นทุ่งนา ซึ่งอยู่ไม่*งจากบ้านนัก
เดินลัดเลาะตรอกเล็กๆ ซึ่งสมัยก่อนนี้สูงท่วมหัวเรา เพราะชาวบ้านเอาไว้ระบายน้ำ
ก่อนจะไปก็จะนัดแนะกับเพื่อนๆ แถวบ้าน ไปเจอกันที่กระท่อมน้อยกลางทุ่ง
ซึ่งเมื่อก่อนสภาพเป็นอย่างไรก็ยังเป็นอย่างงั้นอยู่ในปัจจุบัน เจ้าของคงจะเปลี่ยน
สังกะสีที่มุงหลังคาบ้างแหละ เพราะเวลาผ่านมาหลายสิบปีก็ยังคงเห็นกระท่อมน้อยหลังนี้ตั้งอยู่เดียวดาย
กลางทุ่งนา กระท่อมน้อยเล็กๆ ซึ่งเจ้าของซึ่งเป็นชาวนาปลูกเอาไว้พักกินข้าว เวลาพักเที่ยง
แต่พอถึงหน้าแล้ง กระท่อมน้อยหลังนั้นก็ไร้เจ้าของ(ชั่วคราว) พวกเราเลยจัดการยึดเป็นของเรา(ชั่วคราว)
.......พวกเราจะห่อข้าว และกระติกน้ำไปด้วยเวลาไปเล่นกระท่อมน้อยหลังนั้น
เพราะถัดจากกระท่อมไปไม่ไกลนัก ก็จะเป็นแม่น้ำ ที่ซึ่งชาวบ้านอาศัยหาปู หาปลากิน
สมัยก่อนนั้นปลาเยอะมาก แม่น้ำไม่ได้กว้างใหญ่นัก แต่ในสายตาเด็กน้อยอย่างเรา
มันช่างกว้างใหญ่สุดลูกหูลูกตา มองไม่เห็นตลิ่งฝั่งตรงข้าม เพราะเต็มไปด้วยจอกแหน
และป่าบัว เรียกว่ารกมาก แต่ตรงไหนที่เป็นน้ำเวิ้งว้างก็จะลึกมาก เด็กอย่างพวกเราไม่กล้าไปไกลจากตลิ่ง
ชานตลิ่งที่พวกเราใช้เล่นน้ำ ไม่ลึก และไม่มีโคลน เป็นดินทรายอย่างดี
แต่ถัดไปอีกไม่ไกล ก็จะมองเห็นศาลาที่สร้างไว้ค่อยข้างแข็งแรง และดูสวยงาม
ชาวบ้านเรียกว่า ท่าเรือ เพราะชาวบ้านเอาไว้จอดเรือหาปลา
บ้านเราไม่มีเรือหรอก เวลาอยากพายเรือก็ขโมยเรือที่เขาไม่ได้ใส่กุญแจ เอาออกไปพายเล่นกัน
ตรงนี้แหละที่พวกเรากลัว เพราะตอนเราเล็กกว่านี้น่ะ พี่สาวของเพื่อนรักเราเอง เธอจมน้ำตายตรงนี้
เธอไม่ได้เล่นน้ำเหมือนอย่างพวกเรา เธอนั่งรอแม่เธออยู่ตรงหัวเรือ ซึ่งรดน้ำผักอยู่
ชาวบ้านเล่าว่า ผีพรายมาดึงขาเธอลงน้ำ แล้วเธอก็จมน้ำตายตรงที่แห่งนั้น
พวกเราไม่กล้าไปเล่นน้ำตรงนั้นหรอก เพราะกลัว ผีพราย และอีกอย่างตรงนั้นมีแต่โคลน
ไม่มีทรายให้พวกเราเล่น เราเล่นน้ำเก่ง และอึดมาก เล่นได้เป็นวันๆ เราถึงได้ห่อข้าวไปกินด้วยไง
แต่เราว่ายน้ำไม่เก่งนะ เพราะเล่นอยู่แต่ตรงตลิ่ง อาจจะเป็นเพราะว่ามีคนเคยตายที่แม่น้ำนี้
และไกลออกไปอีกหน่อยก็จะลึกมาก ไม่งั้นก็เป็นป่าบัวไปเลย เราเลยไม่กล้าออกไปว่ายไกล
อย่างมากก็เอามือเอาเท้า*้ำตุ๋มต๋อมอยู่ใกล้ตลิ่งนี้แหละ ไม่กล้าออกไปไกล
.......เวลาผ่านมาหลาย(สิบ)ปี กระท่อมน้อยก็ยังคงตั้งอยู่ตรงที่เดิม
แต่ ไม่มีตลิ่งเดิมที่พวกเราเคยเล่นน้ำเหลืออยู่อีกเลย ริมตลิ่งตรงนั้น
ตรงที่พวกเราถอดเสื้อผ้ากองไว้ตรงนั้น ก็กลายเป็นถนนใหญ่ 4 เลน
ฝั่งตรงข้ามฝั่งโน้น ที่พวกเราไม่เคยมองเห็นตลิ่งเลย ตอนนี้ก็กลายเป็นสนามกอล์ฟ
คลองเล็กๆ มองเลยออกไปตรงโน้น ก็กลายเป็นถนนคอนกรีต
ป่าบัวที่พวกเราชอบไปมุดน้ำไปเก็บเอาสายบัว ไปให้แม่แกงส้ม
ไม่มีให้พวกเราเห็นอีกแล้ว จะเหลือก็แต่จอกแหนที่ช่างเติบโตเร็วเหลือเกินเท่านั้น
ไม่มีป่าบัว ไม่มีตลิ่ง คงเหลือแต่กระท่อมหลังน้อยตั้งอยู่เดียวดาย
แต่อีกไม่นาน เจ้าของก็อาจจะต้องลื้อทิ้งไป เพราะสิ่งปลูกสร้าง
ช่างขึ้นมารวดเร็วเหลือเกิน ทุ่งนาแห่งนั้น อีกไม่นานคงจะกลายเป็นหมู่บ้านจัดสรรค์
เวลาผ่านมาก็ตั้งนานแล้ว แต่ภาพความหลังช่างแจ่มแจ้งเหลือเกิน
นานมากแล้วที่เราไม่ได้ไปยืนรำลึกถึงสมัยเป็นเด็กแบบนี้
แต่เพราะเราเติบโตขึ้นมาก ผ่านร้อนผ่านหนาว สุข ทุกข์
พอได้ไปเห็นร่องรอยอดีต ความทรงจำ และภาพเก่าๆ ก็ผุดขึ้นมา
แปลกตรงที่มันชัดเจนมาก เหมือนผ่านมาไม่กี่วันนี้เอง
หรือว่าเราเดินทางมาไกลแสนไกล ไกลจากตรงที่แห่งนั้น
ภาพเงาแห่งอดีต ภาพแห่งวัยเด็ก วัยที่มีแต่ความสุข และสนุกสนาน
เข้ามาเตือนความทรงจำเรา เหมือนกับจะย้ำเตือนเราว่า
ทุกสิ่งเปลี่ยนไป ตามกาลเวลา ไม่มีอะไรที่อยู่ยั้งยืนยง
เอ....เรายืนอยู่ตรงนั้นตั้งนาน ไม่มีเจ้าทุยเลย เจ้าทุยหายไปไหน
ตรงนั้นไง ที่เจ้าทุยเคยวิ่งมาชนเรา วันนี้ไม่มีเจ้าทุย
เจ้าทุยหายไป............ใครเจอเจ้าทุยช่วยบอกที......
ตอนนี้ เจ้าทุยเริ่มหาดูยาก ที่แบ้วเจอก็ที่ตลาดไท ห้อยโตงเตงยาวพรืดเลยคะ เห็นแล้วก็อดสงสารไม่ได้ แบ้วว่านะอีกหน่อยเราคงต้องไปตามหาเจ้าทุยในสวนสัตว์กันแล้วมั้ง อิ อิ แซวเล่น
(http://www.pallswiss.com/images/old_board/104213-002940-hut.jpg)
ไปเพลินอยู่ไหนเจ้าทุยเพื่อนข้า.......เอี้ยงคอยตั้งตาหาทุยทุกวัน
หรือมีเพื่อนใหม่จึงคิดลืมกัน......ลืมความผูกพันธ์เมื่อวันก่อนมา
(http://www.pallswiss.com/images/old_board/104213-003214-bualoung.jpg)
ต่อนี้ไปเอี้ยงคงเหงา......เศร้าตรมฤดี
(http://www.pallswiss.com/images/old_board/104213-003321-hut1.jpg)
สุขล้นพ้นมี....มามลายเพราะทุยลืมกัน
(http://www.pallswiss.com/images/old_board/104213-003628-boat.jpg)
ตรงที่แห่งนี้ คือที่เราเคยแก้ผ้าเล่นน้ำ เล่นทั้งวัน ไม่กลัวแดดกลัวฝน
กระท่อมข้างบนนั้น ก็ตรงที่เราแขวนห่อข้าว กระติกน้ำไว้รอมาล้อมวงกินข้าวกัน
ร่องรอยอดีตมีให้เห็นอยู่เท่านี้เอง
ฝั่งตรงข้ามที่เราเคยข้ามไปนับครั้งได้
ตอนนี้กำลังปลูกหญ้า ปลูกต้นไม้ เพื่อกลายร่างเป็นสนามกอล์ฟ
ตลิ่งตรงนี้เคยเป็นทรายอย่างดีให้เราเล่นน้ำ ตอนนี้กลายเป็นถนน
แต่แม่วันปีจะผ่านไป เราก็ไม่เคยลืมที่แห่งนี้
(http://www.pallswiss.com/images/old_board/104213-004110-phaktop.jpg)
.............ลืมรูป
(http://www.pallswiss.com/images/old_board/104213-004437-rice.jpg)
แม้แต่รอมข้าว(ที่ชาวนาเอาข้าวมากองรวมกันสูงใหญ่)
ก็ไม่มีให้เห็นอีกแล้ว ชาวนาไม่ต้องการรอมข้าวอีกต่อไป
ไม่มีการตีข้าว เพราะใช้รถสีข้าวแทน
(http://www.pallswiss.com/images/old_board/104213-004658-tal.jpg)
ต้นตาลตะโหนด (เขียนถูกไหมเนี่ย)ถูกขุดย้ายไปอยู่ฝั่งสนามกอล์ฟ
(http://www.pallswiss.com/images/old_board/104213-004900-bauloung1.jpg)
ชวนเก็บสายบัวไปแกงส้มจ้า
อยากไปอยู่กระท่อมน้อยปลายนา และ ลงไปเก็บสายบัวมาแกง อิ อิ
สมัยเด็กๆ ป้าพร ยังจำได้ ไปวิ่งเล่นกัน ที่ท้องนา เขาเกี่ยวข้าวไปแล้ว และก็ไปเดินเก็บรวง ข้าวที่ชาวนา เขาทำหล่นไว้ ตอนเก็บเกี่ยว
มาเล่นกัน ( เขาเรียกเก็บข้าวตก) สมัยนี้คงหาบรรยากาศแบบนั้น
ไม่ได้อีกแล้วเน้อน้องชาดำ เน้อ
ท้องนากลายเป็นหมู่บ้านจัดสรร เป็นสนามก๊อฟ ไปหมดแล้ว อิ อิ
เรากำลังจะหลับกับความหลัง
เงี่ยหูฟังวังเวงเพลงสายฝน
ฟ้าย่ำฆ้องกลองร่ำรัวคำรณ
สาวอัปสรโสภณพรมดนตรี
ประนมแนบแอบอุ่นหนุนเมฆนุ่ม
ฝันถึงกลุ่มเกลียววาววงดาวคลี่
ดอกไม้แห่งหุบผาวนาลี
รอเทวีแห่งทิวาจะมาเยือน
ดั่งนานนับกัปกัลป์ได้ฝันถึง
คืนวันซึ่งซึ้งละมุนอบอุ่นเหมือน
ความสุขอันผ่านมาแล้วพร่าเลือน
สัมผัสเตือนตาหลับกับภวังค์
ลมระเรื่อยเฉื่อยเฉี่ยวเคียวใบข้าว
กังหันน้าวระหัดน้ำทำนบขัง
ระลอกนองกรองใสร่มใบบัง
แพงพวยหยั่งยอดพันสันตะวา
เราย่ำน้ำนองไหลไปตามน้ำ
เย็นเย็นฉ่ำชื่นเนื้อเย็นเสื้อผ้า
กลีบผีเสื้อโสนรายที่ปลายนา
ปลิวว่ายฟ้าลองฟ่องเหมือนทองคำ
ลมฝนโชยชื่นกลิ่นไอดินหอม
สะแกค้อมกิ่งก้มร่มฝนฉ่ำ
ดอกระบำน้ำฝนบนลานดิน
วันเช่นนั้นนานไกลในความคิด
ซึ้งสนิทนุ่มนวลชวนถวิล
เอื้อมเด็ดช่อปาริฉัตรทัดเทวิน
น้ำตารินรินซับกับตักเธอ
(http://www.pallswiss.com/images/old_board/104213-034745-earth.jpg)
ใช่ค่ะป้าพร.........บรรยากาศเก่าๆ ลูกทุ่งแบบนั้นหาแทบไม่มีแล้วค่ะ
โอ๊ยตอนเป็นเด็กน้อยน่ะ สนุกสนานมากๆ เลยคะ ไปหาปลาในปลัก
ที่พอเวลาเขาเกี่ยวข้าวเสร็จ น้ำในนาจะมีน้อย แห้งขอด
เราก็จะไปหาปลากันตรงนั้น บางทีโชคดีได้ปลาช่อนตัวโต
แต่ส่วนมากได้ปลาช่อนนาตัวเล็กๆ ซะมากกว่าค่ะป้า
ป้าพรหายไปไหนคะ ไม่เห็นป้าในนี้หลายวัน คิดถึงค่ะ
ชาดำเห็นวปเงียบ เลยหาเรื่องมาเล่า แต่มุขคงฝืดอีกตามเคย
ช่วงนี้จะเข้ามาเขียนอะไรเล่นๆ ไปพลางๆ ก่อน
รอส่งไม่ต่อให้ป้าพรแล้วกันนะคะ อิ อิ
รูปนี้ไงคะ มีเด็กน้อยหากำลังหาปลาอยู่ในปลัก
แม่ลูกหมูสามตัวออกมาแล้ว เยๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
บทกลอนไพเราะจับใจมากเลยค่ะพี่นิด
ขอบคุณที่เข้ามาแจมนะคะ ชาดำคิดถึงอดีต
พอได้คิดถึงแล้วก็เป็นสุขใจ สุขแบบเย็นๆ ค่ะ
**สวัสดีค่ะป้าพร คนงาม** หายไปซุ่มอยู่ที่ไหนค่ะ ไม่เห็นออนไลมาให้เห็นเลย มีฉาว ฉาว เมืองช๊อคโกแลตคิดถึงนะค่ะ
**ดีจ้า คุณชาดำ **เค้ามาแล้วนะตัวเอง ไม่ได้หายไปไหนหรอกนะเจ้าค่ะ เค้าก็แว๊บๆมาเหมือนกัน แต่ตอนนี้ หมดมุข ( ชั่วคราว )มีแต่กรวดหนุมาน เลยไม่ค่อยมาลงอะไร เป็นน้องแอบอยู่ข้างขอบเวป แต่สงสัย แอบไม่มิดคุณภาพมันคับพุงจ้า
อะกรี๊ด เค้ามาเจอตัวเองพอดีเลยหรือนี่ ดีใจสุดๆจนพุงเด้งดึ๋งๆแย้ว
เย อีกรอบ เราออนไลน์พร้อมกัน
นึกว่ารบกับเจ้าลูกหมูทั้งสาม เลยไม่มีเวลาเข้ามา
ชาดำก็ไม่มีมุขเท่าไหร่ แต่จะพยายามหาอะไรมาเล่าสู่กันฟัง
เพื่อเวปจะได้ไม่เหงา ชาดำชอบที่นี่ ก็อยากจะอยู่ที่นี่แหละ
ไม่หายไปไหนหรอก อาจจะมีบ้างที่บางครั้งเงียบไป
อย่าตกใจเจ้าค่ะ ยังไงก็จะฝากตัวฝากใจไว้ที่นี่แหละ
ชาดำจะไปสวิสต้นเดือนหน้าค่ะ หวังว่าคงได้เจอแม่ลูกหมู
ตัวเป็นๆ ซักที
อยากได้อะไรบอกมาได้เลยค่ะ ยินดีรับใช้เจ้าค่ะ
อ้าวที่รัก คิดจะฝากแต่ตัวกับใจ แล้วเอาหัวไปไว้ที่ไหน อะแน่ แอบเป็นกระสือยายสาย ไม่ยอมนะ ต้องฝากหมดทุกส่วนจิ
บางทีหัวอาจจะหายไปพร้อมกับตัว แต่ใจก็อยู่ค้า
ขอบคุณหลายๆ เอามิตรภาพตัวเป็นๆเห็นกันชัดๆมาฝากก็แล้วกัน ยินดีตอนรับ ดีใจมากนะค่ะ ที่จะได้เจอกัน แม่หมูต้องไปอัพเดทลดหุ่นสะแล้ว ไม่งั้นมีหวังยืนข้างๆตัวเองไม่ได้แน่ จะกลายเป็น 10แน่ๆเลย เอารอยยิ้ม และการเดินทางโยปลอยภัยมาฝากก้แล้วกันนะค่ะ
มาวันที่เท่าไหร บอกได้ไหมเอย บ้านแม่ลูกหมู อยู่*งสนามบินแค่ 1สถานีรถไฟ ปั่นจักรยานไปรับได้เลย
งั้นแม่ลูกหมูก็อยู่แถวบางเขนซิ่จ๊ะ
ตอนนี้ยังไม่กำหนดวันแน่นอนค่ะ
เพราะชาดำทำ เอ๊กซ (เรย์) กับหมอไว้
รอคุณกับหมอก่อนว่าจะไปสวิสก่อน
แล้วค่อนกลับมาให้หมอลงมีดได้เปล่า
ไม่ต้องตกใจไม่ได้เป็นไรมากค่ะ
แค่เดินไม่ค่อยได้เท่านั้นเอง อิอิ
พิมพ์ผิดๆ ถูกๆ โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน
อะเจี๊ยก ตัวเอง เป็นอะไรมากหรือป่าว ไปเต้นตะริคติ๊ดชึ้ง อีกท่าไหน ถึงเดินไม่ได้ค่ะ
ก็เรียกว่ายังเลี้ยงได้ค่ะ เพราะยังปกติอยู่
โดนไซด์เอฟเฟ็คมาค่ะ เพราะไปยกของหนัก
ขาหนักมานานเกือบ 12 ปีแล้ว ใส่เหล็กไว้
ทีนี้มันเบื่อที่โดนขังไว้ในขาเรา
สงสัยอยากเป็นอิสระ เลยเล่นงานเราซะ
เดินแทบไม่ได้ (แต่ก็ได้ค่ะ) แต่ปวดน่าดูเลยแหละ
หมอแนะนำให้ผ่าออกซะ รอผลเอกซ์อยู่จ๊ะ
ชาดำเขียน ...ขาหนัก....จ๊าก นั่นน่ะต้องนางงามช้างแล้ว
ขาหักค่ะ ขาหัก
555555555555 ดีใจที่ออนไลพร้อมกันเลยไงน้องเอย เขียนผิดเขียนถูก ใหญ่แล้ว เอาเหล็กออกก็ดีนะ เพราะอยู่นานมันไม่สร้างสรรค์ให้กระดูกเราดีเลย แถม เล่นสกี สเก๊ตไม่ได้ ประมาณเล่นอะไรโลดโผนมาก ไม่ได้เลย
สงสัยจะใช่ค่ะ ออนไลน์พร้อมกันพิมพ์ผิดซ๊า
ไม่กล้าทำอะไรผาดโผนหรอกค่ะ เพราะกลัวหักอีกรอบ
อย่าว่าแต่ให้ขับรถเองเลย นั่งข้างคนขับยังหัวหด
ยิ่งกับคุณผู้ชาย บางเวลาที่ท่านซ่าส์ เหยียบ 230 ยังเคย อุอุ
อย่างไงดูแลสุขภาพมากๆนะค่ะ จะมาแล้ว เมลมาบอกแม่ลูกหมูสามตัวด้วย เดี๋ยวขอตัวก่อน ตอนนี้มีปัญหากับคอมค่ะ มีคนพยายามเข้าพาสวอสอีเมลของแม่ลูกหมู เดี๋ยวต้องไปดักตีกะบาลก่อนว่าใครบังอาจมาแหย่ จมูกหมู ดีใจมากเลยที่ได้คุยออนไลพร้อมกันนะค่ะ
ฝากข่าวไว้เลยนะคะ ถ้าใครอยากให้ทำธุระอะไรให้ที่เมืองไทย
เข้ามาฝากไว้ในเวปบอร์ดได้เลยค่ะ ยินดีรับใช้ทุกคนค่ะ
ส่วนเดินทางวันไหนแน่นั้น จะเข้ามาส่งข่าวอีกทีที่ได้ตั๋วค่ะ
swass ja black tea and khun nid and P' pal Stockholm,^_^..khun black tea ja can i have you Telephon Number in thai,
คุณ miko คะ ถ้าอยากให้ทำธุระให้ส่งเมล์มาได้เลยนะคะ
ส่วนเบอร์โทร ชาดำให้หลังไมค์นะคะ
Thank you, ja khun black tea. today i mail to you ja.