เมื่อความเพียรเป็นผล(ได้งานทำแล้ว..ดีใจจัง)

[เทวี]

งั้นเทวีขอขอบคุณป้าพอลล่วงหน้าเลยละกันค่ะที่จะเอากระทู้ที่หายไปมาให้เราได้อ่านกันอีกครั้ง เพราะเทวีเองก็จำไม่ได้แล้วว่าโพสอะไรไปบ้าง ยังไงก็รบกวนด้วยนะคะ 

[pall]

**ขอนำข้อความเก่าที่หายไปนำกลับคืนมาต้องขออภัยด้วยที่เป็นการเซพเก็บข้อมูลธรรมดา หวังว่าคงพออ่านได้**


pall « ตอบ #15 เมื่อ: กุมภาพันธ์ 02, 2008, 12:53:00 AM »

สวัสดีค่ะคุณเทวี
ขอบคุณมากค่ะที่ชอบเวบบอร์ดรุ่นใหม่
ดีใจที่คุณเข้ามาเล่าถึงการทำงานให้ฟัง
คิดว่าจะทำให้คนอื่นๆที่กำลังหางานทำไม่ท้อแท้กับการหางาน
หรือรู้สึกหมดหวังกับการเริ่มต้นชีวิตที่นี่
ขอเอาใจช่วยให้คุณเทวี ทำงานอย่างมีความสุขและสนุกกับงานที่ทำต่อไปเรื่อยๆนะคะ

[pall]

pall « ตอบ #16 เมื่อ: กุมภาพันธ์ 02, 2008, 01:01:43 AM »
สวัสดีค่ะคุณศักดา
ดีใจมากค่ะที่เห็นคุณอีกครั้งที่นี่และเล่าถึงความก้าวหน้าในการเรียนของคุณ
ดีใจที่คุณเรียนใกล้จะจบแล้ว
ขอแสดงความยินดีกับความสำเร็จของคุณค่ะ
ป้ายังนึกถึงคุณตลอดเวลาที่หายหน้าไป คิดว่าคุณเป็นอย่างไรบ้าง
ไม่เห็นแวะเข้ามานานแล้ว แต่คิดว่าคุณคงเรียนหนักและทำงานด้วย

ขอให้คุณประสบกับความสำเร็จในการสอบในการเรียนล่ามปนะสบกับความสำร็จในการทำงาน
และเที่ยวให้สนุกนะคะ

[pall]

เทวี  « ตอบ #17 เมื่อ: กุมภาพันธ์ 02, 2008, 01:31:57 PM »
เทวีก็เข้ามาเอาใจช่วยคุณศักดาอีกคนนะคะ ขยันๆเรียนเข้าจะได้ทำงานเร็วๆแล้วที่สำคัญเอาความรู้ที่มีมาแบ่งปันกันบ้างนะคะ เพราะเขาว่าไม่มีทานใดยิ่งใหญ่เท่าวิทยาทานอีกแล้ว ขอให้เจริญๆกันทุกคนนะคะ

[pall]

ง่น  « ตอบ #18 เมื่อ: เมื่อวานนี้ เวลา 02:33:06 AM »

หวัดดีค่ะ คุณเทวี ดีใจด้วยนะคะที่ได้งานทำ เราแอบอ่านทุกกระทู้ในบ้านอยู่ตลอดค่ะ แต่ว่าไม่มีเวลาเข้ามาเขียนอะไร เพราะว่ายุ่งและก็เหนื่อยกับงานที่ต้องทำและก็เรียนต่อเฉพาะสายด้วย ขอให้คุณเทวีและป้าพอลมีความสุขมากๆนะคะ เพื่อนทุกคนด้วย อยากรู้หรือเปลี่ยนแลกเปลี่ยนประสบการณ์การด้านการทำงานแขียนมาเล่าให้ฟังบ้างนะคะเรื่องสวัสดิการหรือเงินเดือนก็อยรากจะได้ความรู้จากคุณด้วยนะคะ เป็นยังไงบ้างเพราะว่า ไม่เคยรู้จักกับคนไทยที่ไหนเลยที่เขาได้งานอย่างคุณเทวีทำ ก็เลยอยากได้ไว้เป็นความรู้นะคะ
ขอให้คุณมีก้าวหน้าและก็เดินทางอย่างปลอดภัยนะคะ

[pall]

ตุ้ม  « ตอบ #19 เมื่อ: เมื่อวานนี้ เวลา 11:23:55 AM »

คุณเทวีคะ  โชคดีจริงๆค่ะที่บริษัทของคุณให้พักร้อนปีแรกตั้ง 22วัน  ตามกฎหมายแล้วแรกจะได้พักร้อนแค่ 20วันเท่านั้นค่ะ  นอกจากว่าเป็นผู้เยาว์จะได้ 25วันหรือว่าทางสหภาพกรรมกรมีข้อสัญญากับนายจ้างที่ให้พักร้อนมากไปกว่าที่กฎหมายบังคับ  ที่ทำงานเวลานี้ต้องทำงานครบถึง 10ปีแล้วจึงจะได้พักร้อนเป็น 25วันซึ่งถือว่ามากสูงสุดแล้ว  ทำไปจนแก่ตายหรือปลดชราก็ได้แค่ 25วันเท่านั้น

[pall]

บัวขาว  « ตอบ #20 เมื่อ: วันนี้ เวลา 06:17:27 AM »

คุณเทวี....ได้ทำงานแบบนี้ดีแล้วหละ ... ได้ไปนู๊นไปนี่ด้วย .... รายได้ก็ดี ของเราเหนื่อยก็เหนื่อย หัวก็เหม็น เมื่อวานก็เจอแจ็กพ๊อตอีกหาก ใครก็ไม่รู้ท้องเสียถ่ายไม่ตรงโถส้วม เราไปทำความสะอาจล็อปบี้พอดี โชคดีไปเลย ได้ขัดโถส้วมส้วมที่เปื้อนสุด สุด ยังไงก็ต้องขัดมันเป็นหน้าที่ ก็อาศัยใส่ถุงมือหลาย หลายชั้นเอา แล้วมันก็ผ่านไป  รายได้ก็น้อย หักโน้น หักนี่ เหลือสองพันกว่าเอง ทำไปประมาณ ร้อยยี่สิบชั่วโมงได้มั่ง (นะกว่าจะได้เงินเขา) หัวหน้าก็ออกแนวโหดกันทั้งนั้น (ก็หน้าที่เขาอ่ะนะ..เข้าใจ) (หน้าที่เราก็ ฟังหูทะลุหุ ฮ่า ฮ่า ฮ่า )   ตอนนี้ก็สมัครงานที่ดูดีหน่อย และพอจะสมัครได้  แต่อาทิตย์ถัดไปจากอาทิตย์หน้า เราจะทำงานที่นี่แค่ เสาร์ อาทิตย์ เท่านั้นแหละ เพราะเราตระหนักแล้วว่า ใบประกาศ สำคัญกว่า ถ้าเราได้ใบประกาศมา สามารถเรียนต่อได้ หางานดีได้ง่ายกว่า เอาเวลาไปหางานอื่น กับ อ่านหนังสือดีกว่า อยู่กับครอบครัวดีกว่า พอได้ใบประกาศแล้วค่อยว่ากัน เราต้องเรียนที่นี่เพิ่ม เพราะที่แมืองไทยเราจบ แค่ ปวส อุตสาหกรรมการท่องเที่ยวเท่านั้นเอง (แต่เราก็ส่งใบไปแปลอยู่ (เอามาจากเมืองไทยมีแต่ภาษาไทยอย่างเดียว ไม่ได้ใบประกาศภาษาอังกฤษตอนนั้น) ) ถ้าเรียนจบเดือน กันยา นี้ ก็เนี่ย ไม่ต่อ kaufmanische ก็จะดู Logistik ก็ดู ดู ไปก่อน เอาเป็นว่า อาทิตย์ถัดไปจากอาทิตย์หน้านี้สอบเก็บคะแนนให้ผ่านก่อนแล้วกัน เหอ สิวขี้น เครียดสอบ  สามีคุณเทวี โรแมติก ดีจัง   

[pall]

เทวี  « ตอบ #21 เมื่อ: วันนี้ เวลา 12:58:34 PM »

สวัสดีค่ะคุณตุ้ม คุณบัวขาวและคุณง่น แหม..ต่างคนก็ต่างประสบการณ์นะคะ เอามาแลกเปลี่ยนกันก็ความรู้ทั้งนั้น คุณบัวขาวก็เข้ามาบ่นให้ฟังเราคนอ่านก็คิดซะว่านั่นคือความโชคร้ายของคนมีงานทำ(กรณีที่ตกงานอยู่นะคะ)ละกรณีของคนที่มีงานทำก็ให้คิดซะว่า(นั่นน่ะเงินทั้งนั้น..ก็ดีกว่าอยู่บ้านเปล่าๆไม่ได้อะไรเลย)คุณว่าคิดอย่างนี้ดีไหม เพราะมันดีกับทั้งสองฝ่าย ทั้งฝ่ายมีงานทำและไม่มีงานทำ
คนไม่มีงานทำก็หางานต่อไป คนที่มีงานทำก็ทำกันไป
เมื่อวานเพื่อนสามีมาทานอาหารไทยที่บ้าน แล้วก็ถามเรื่องงานว่าเป็นไงบ้าง เราก็เล่าให้ฟังว่าหัวบานนิดหน่อย แต่ก็พอไปได้เพราะว่ามันเพิ่งวันแรกจะให้ตรัสรู้ทุกเรื่องคงเกินมนุษย์ธรรมดาสามัญไป เขาเลยบอกว่ายินดีต้อนรับสู่สวิสเซอร์แลนด์(เพราะที่นี่เราทำกันแต่งาน งาน งาน) เอ่อเมื่อมีงานก็มีเงิน เมื่อมีเงินก็ความสุข แม้บางครั้งเวลาอาจไม่ค่อยมี มันเลยทำให้รู้คุณค่าของการมีเวลาว่าง ว่ามันช่างสำคัญกับเราเสียนี่กะไร เพราะเมื่อก่อนไม่มีงานก็มีแต่เวลาที่ใช้ทำอะไรมากไม่ได้(ไปชอบปิ้งก็ไม่ได้..เพราะไม่มีตังค์..มีแต่เวลา)ตอนนี้พอเริ่มมีตังค์กลับไม่มีเวลา (อีกละ..จะไปชอปปิ้งก็ไม่ได้เพราะไม่มีเวลา..โอ๊ยโลกหนอโลกมันช่างไม่พอดีเสียนี่กะไร)
พร่ำมาซะยืดยาว ก็แค่บอกถึงความเป็นอนิจจังของโลกเท่านั้นเอง...เกี่ยวกันไหมเนี้ย
วันนี้ทำงานวันที่2ก็ยัง มั่วๆอยู่ เพิ่งจะได้คอมพิวเตอร์เป็นของตัวเองพร้อมพาสเวิรด์อีกล้านแปด บวกอีเมลล์ของตัวเอง พร้อมโทรศัพท์ที่ต้องติดต่อลูกค้า แต่ประทานโทษ ข้าพเจายังทำอะไรไม่เป็นเลย รับโทรศัพท์ครั้งแรก ยังงงๆอยู่เลย นี่เราจะพูดภาษาอะไรดีน้า อังกฤษหรือว่าเยอรมัน ..เอาวะ พูดเยอรมันก่อนแล้วกัน..พูดไปได้แบบผิดๆถูกๆ(ดีนะที่สามีไม่ทำงานบริษัทเดียวกันแล้วมานั่งฟังเราพูดภาษาเยอรมัน เขาคงไล่เราออกตั้งกะวันแรก เพราะว่าเราตื่นเต้นมากๆ ไวยกง ไวยกรณ์ที่เรียนมาก็เข้าป่าหมดเลย อุตส่าห์จดไว้พูดแล้วเชียว ยังอ่านผิดอ่านถูก
คิดว่าทุกคนคงนึกอารมณ์คนพูดโทรศัพท์ภาษาต่างประเทศได้ ว่าอารมณ์ไหน แบบว่า หน้าตาก็ไม่เห็น มือไม้ก็ใช้การเพื่ออธิบายไม่ได้ อารมณ์ปนแปรมันเลยถาถมเข้ามาล้านแปด เทวีว่าหลายๆคนน่าจะเคยเป็นกัน ก่อนวางหูมีการบอกว่า Aufwiedersehen (แหมจะไปเจอกันตอนไหนอีกนะ...แบบว่าติดปากไง เวลาไปซื้อของตามร้านค้าต่างๆก็พูดคำเนี้ย ทั้งๆที่ที่ถูกต้องคือ Aufwiederhören ก็มันตื่นเต้นไงเลยลืม..นี่ขนาดว่าเป็นคนมั่นใจในตัวเองสุดๆแล้วนะ ยังเปิ่นได้ขนาดนี้..เอ้อ ไม่น่าเลยเรา
นี่ยังไม่ได้หันพิมพ์ดีดภาษาอังกฤษเลยนะเนี้ย เพราะมัวแต่ทะนงตัวเองว่าภาษาไทยตัวอักษรเยอะกว่าตั้งแยะ เรายังพิมพ์เร๊วเร็ว ..แหมภาษาอังกฤษนะแค่24ตัว ค่อยเรียนก็ได้ ทุกวันนี้ก็เลยเป็นระบบ3นิ้วสัมผัส 555 ว่างเมื่อไรแล้วจะเรียน เพราะตอนนี้มันมีอะไรให้เรียนเยอะเหรอเกิน
แล้วเทวีจะเข้ามาคุยด้วยใหม่น่ะคะ
เอ่อลืมเรื่องเงินเดือน เห็นคุณบัวขางบอกแล้ว เทวีจะบอกมั้งคงไม่น่าเกลียด..เป็นเงินเดือนที่แลกตัวยน้ำพักน้ำแรก ขอไป4500เขาก็ให้โดยไม่ต่อเลย พร้อมโบนัสสิ้นปี (ถ้าเราทำได้ตามยอด) เงินเดือนขนาดนี้สามีบอกว่าเขาให้แค่3800ก็ดีใจตายแล้ว
  555เราได้มากกว่าที่สามีคิดไว้
ยังไงก็ขอให้คนที่ตั้งใจจริงสมหวังดังใจปองนะคะ สาธุๆๆ 

[pall]

**เป็นบทความใหม่ล่าสุดที่คุณเทวีมาโพสล่าสุด**

เทวี   « ตอบ #13 เมื่อ: เมื่อวานนี้ เวลา 01:20:39 PM »

สวัสดีค่ะทุกๆคน เป็นไงกันบ้างค่ะ สบายดีหรือเปล่า ทั้งคนที่กำลังเรียนต่อ (ภาษาเยอรมัน)และคนที่ตั้งหน้าตั้งตาหางานกันอยู่
จริงๆเทวีเข้ามาอ่านบ่อยอยู่นะคะ และก็เข้ามาหาข้อความที่หายไปด้วย เพราะว่ามาโพสไว้2-3รอบแต่ว่ามันก็หายไปอีกแล้ว
ก็จะมาเล่าให้ฟังเรื่องการเริ่มต้นการทำงานในสำนักงานของที่สวิสเนี้ยค่ะว่า มันเป็นระบบมากๆ ซึ่งเราเองก็คิดว่ามันดีแต่ว่าเราเองยังไม่มีประสบกาณ์ด้านนี้เลย ทั้งเรื่องโปรแกรมทั้งหลายแหล่ ล้านแปดแสนกว่าโปรแกรม ทั้งภาษาเยอรมัน ภาษาอังกฤษ ปนกันให้วุ่นวาย ได้หน้าลืมหลังได้หลังลืมหน้า ดีว่าเพื่อนๆในออฟฟิศน่ารักกันทุกคน เพราะแทบทุกคนเป็นคนต่างชาติ เท่าที่เจอมันทั้งบริษัทยังไม่มีคนสวิส สักกะคนเลย จะมีก็แต่คนเยอรมัน ที่อยู่ที่นี่ เราพูดแต่โฮคดอยท์กันค่ะ สวิสดอยท์เราไม่ใช้ ส่วนภาษาอื่นก็มีมากมายในออฟฟิส ไม่ว่าจะเป็น จีน อินโด อังฤษ ฝรั่งเศส สเปน อิตาลี อัลบาเนียล ตรุกี เชคโก และอีกแปดแสนภาษา อ้อลืมภาษาไทย ได้ไงเนี้ย ดังนั้นเรื่องการเรียนรู้ทั้งหมด จึงเป็นเรื่องใหม่หมดสำหรับเทวี และทุกคนก็เข้าใจ เพราะมาจากพื้นฐานคล้ายๆกันคือ เรามันคนต่างด้าว555 ..เหมือนพวกเขมรหนีเข้ามาเมืองไทยเลยเรา เขาจึงคอยแนะนำเป็นอย่างดี จะเห็นได้คนเพื่อนๆในออฟฟิศนั้นอยู่ที่นี่ได้ไม่นาน บ้างก็3ปี จนถึง10ปี (อันนี้แทบจะเป็นคนที่นี่ไปแล้ว)แต่ส่วนใหญ่พูดภาษาเยอรมันและอังกฤษนี่เรียกว่าแทบหาข้อผิดพลาดน้อยมากๆ ยกเว้น คนจากทวีปเอเชียอย่างเราที่เห็นชัดๆคือ สำเนียงไม่เหมือนชาวบ้านเขา ไม่เหมือนพวกแถบยุโรปพวกนี้เรียนเร็วกว่าเราเยอะ เพราะความใกล้เคียงของภาษามันไม่เหมือนมาจากบ้านเรา คนจีนนี่ถ้าไม่เคยมีเพื่อนเป็นคนจีนจะฟังกันแทบไม่รู้เรื่อง ..เอ่อ อย่าไปว่าเขาเลย เอาตัวเราเองให้รอดก่อนดีกว่า
ตั้งแต่ทำงานมามีบ้างเหมือนกันที่รู้สึกว่ามันยากจังเลยอ่ะ บางทีก็ฟังเข้าหูซ้ายออกหูขวา เข้าหูหมาออกหูแมวไปโน่น แต่สิ่งที่ตอกย้ำตัวเองเรื่อยมามีอย่างเดียวคือ เราต้องทำได้ซิ และต้องทำได้ดีด้วย ของแบบนี้มันไม่เป็นกันในวันเดียวหรืออาทิตย์เดียวหรอก แหม โรมเขายังไม่สร้างเสร็จในวันเดียวเลย...นี้ยกตัวอย่างภาษิตยุโรปนะเนี้ย เพราะเรามันเด็กนอก..555
วันนี้ง่วงแล้วละ ต้องขอตัวไปนอนก่อน หามีเวลาจะมาเขียนใหม่นะคะ

[เทวี]

สวัสดีค่ะทุกคน เทวีเพิ่งกลับมาจากเยอรมันนีค่ะ เหนื่อยดีแท้ต้องนั่งรถไต้ง3ชม. วันนี้ก็ไปรู้จัก ฝ่ายขายจากเมืองไทยซึ่งเป็นคนไทย พี่เธอน่ารักมากๆ รู้สึกอุ่นใจขี้นที่ยังมีคนคุยภาษาไทยเหมือนกันในบริษัทแม้จะทำงานคนละประเทศกันก็ตาม ยังไงเราก็ต้องติดต่อกันอยู่แล้วก็ได้รู้จักฝ่ายขายจากอินเดียว ซึ่งเป็นประเทศที่อยู่ในความรับผิดชอบของเทวีด้วย หลายคนบอกว่า คนอินเดียไม่สุภาพ ซึ่งภาพโดยรวมก็เป็นเช่นนั้นจริงๆ แต่พวกเรามันอินเตอร์ค่ะ หลายชาติหลายภาษาหลายวัฒนธรรมจะทำงานร่วมกันมันก็ต้องรับข้อบกพร่องของกันและกันให้ได้เนอะ ไม่งั้นก็ทำงานร่วมกันไม่ได้..อาทิตย์หน้าต้องไปเยอรมันอีก4วัน ตอนนี้ขอไปพักผ่อนกับสามีก่อนนะคะ คิดถึงแย่แล้ว

[ง่น]

สวัสดีค่ะ คุณเทวี
อ่านแล้ว ก็รู้สึกแอบอิจฉาอยู่เลยค่ะ ไม่กี่คนหรอกนะคะที่ได้ทำงานอย่างคุณ แถมได้ไปเที่ยวบ่อยๆ ต่างประเทศด้วย เนี่ยคิดได้เลยนะคะว่า ต่อไปนะ คงได้ไป พวก อเมริกา หรือ ไม่ก็เหมือนไปเที่ยวรอบโลกแน่ๆเลย   ขอชมจากใจนะว่า เป็นคนที่เก่งมากๆที่เพิ่งมาอยู่ได้ไม่ถึงสามปีใช่มั้ยค่ะ เท่าๆที่อ่านดู แต่ทำได้ถึงขนาดนี้ ทำเอาฝรั่ง อื้งเลยมั้ยละ  เรื่องงานเป็นไงบ้างค่ะ ไปแล้ว ไปทำอะไรบ้าง ยังไง ช่วยเล่าให้ฟังหน่อยนะคะ สนใจอยากฟังมากๆ ตอนไปสมัครพูด อังกฤษ หรือ ด้อยช์ค่ะ ช่วยเล่าความรู้สึกให้ฟังหน่อยได้ไหม๋ค่ะ อยากฟังและก็ตื่นเกต้น แทนมากๆ เพราะว่าส่วนใหญ่ คนไทยที่นี่ที่ฟังๆและที่เห็นๆมา ก็จะมีอาชีพต่างกันไป ก็มีส่วนใหญ ก็ ทำงาน ทำความสะอาด บ้าง อยู่บ้านพักคนชราบ้าง ขายของบ้าง เป็นล่าม บ้างแม่ครัวบ้าง นี่ก็คือที่รู้จักๆกันนะคะ ก็จะรู้ว่าทำงานกันยังไง สวัสดิการอย่างไร เงินเดือนประมาณไหน ก็จะรู้จักันประมาณหนึ่ง แต่ว่า อย่างที่คุณเทวีทำเนี้ย ยังไม่รุ้เลยคุ่ ก็เลยสนใจมากเป็ฯพิเศษ คงความสามารถน่าดูเลย ยังไงเล่าให้ฟังบ้างนะคะ จะขอบคุณมากค่ะ
ส่วนเรานะคะ
เรามาอยุ่ที่นี่ สองปีกับอีกห้าเดือนค่ะ หลังจากแต่งงาน ก็หลับเมืองไทยสามเดือน และก็กลับมาเรียนภาษาที่นี่ ผ่านมา ห้า หก โรงเรียน เปลี่บยนมาเรื่อย รวมทั้ง ครูส่วนตัว พรีวาท ด้วย แต่ไม่รู้สึกชอบใคร ซักคน เรียนไม่ทนกับใครซักคน แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น ก็ยังอยากจะหาอะไรทำเพื่อที่ให้มันได้เงินขี้นมา ก็เลย เขียนใบสมัครมาได้ทำงานที่ บ้านพักคนชรา นี่ก็เกือบจะปีกับอีกห้าหกเดืนอแล้ว และก็เพิ่งได้สัญญา unbefristetเมื่อเดืนอที่ผ่านมานี้ ก็เลย อยากจะทำ ausbildung ต่อ หรือยังไงก็ยังไม่ทราบกับตัวเองเหมือนกัน  สำหรับตัวเองแล้วจริงๆก็ชอบงานอะไรที่ ไปเดินทาง แต่ไม่บ่อยนัก และก็คอมพิวเตอร์ และก็ติดต่ออะไรพวกนี้อยู่เหมือนกั นเพระาดุว่ามันไม่เบื่อ เจออะไรใหม่ๆ ได้ คุย ได้พูด ดูแล้วมีประสิทธิาภาพดีจัง หือ หือ หือ แต่ว่าก็ยังไม่ได้เรืม อะไรที่มันเข้าทางซักทีเล็ย งานที่เราทำอยู่นี้ ก็โอเค ถึงขะไม่ได้ชอบ มากที่สุด แต่ว่าไม่ได้รังเกียจและ ทำได้ และก็ไม่เกินความสมารถ ก็เลยได้มาทำอย่างทุกวันนี้ เหอออออออออออ เดี่๋ยวก่อน เดี๋ยวให้มี เข้าทางซักวัน คงจะได้ลิ้มลองอะไรใหม่ๆบ้าง  และของคุณเทวีและเพื่อนๆเป็ฯไงบ้างก้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา

[เทวี]

สวัสดีค่ะ คุณง่นและทุกคน  เทวีเพิ่งกลับมาจากเยอรมันนี่เมื่อนวานนี้เอง เลยเพิ่งเข้ามาอ่านกระทู้ของคุณ  แหมชมกันขนาดนี้ถ้าเทวีไม่เข้ามาตอบหน่อยหรือแบ่งปันรายละเอียดการทำงานก็คงใจร้ายเกินไปแล้วละ ก่อนอื่นขอบคุณมากๆสำหรับคำชมนะคะ เทวีเองก็ไม่ได้แตกต่างจากคุณหรอกค่ะ ก็แค่คนธรรมดาคนหนึ่งที่มีความดันทุรันสูงเท่านั้นเอง (แต่ว่าควรจะรู้ว่าจะดันทางไหนนะคะแล้วจะรุ่ง)เทวีมาถึงสวิสเมื่อนวันที่10เดือนกันยายนปี05ค่ะ จนถึงวันนี้ถือว่าเทวีอยู่นานกว่าคุณง่น1เดือน(โดยประมาณ)เทวีก็เริ่มเรียนภาษาเยอรมันครั้งแรกเมื่อวันที่28มกราคมปี06ค่ะ นับแล้วก็2ปี (โดยประมาณ)แต่ไม่ได้เรียนแบบไม่หยุดหรอกนะคะ เทวีเรียนเรียนหยุดๆค่ะ ที่หยุดนี่ไม่ใช่เพราะไม่มีตังค์เรียนอย่างเดียวนะคะ แต่หยุดเพราะต้องการใช้ความรู้ที่เรียนมาจากห้องเรียน ในชีวิตประจำวันด้วยค่ะ มิได้สักแต่ๆว่าเรียนๆไปงั้นๆละ ของอย่างนี้มันต้องเอามาใช้ด้วยในชีวิตประจำวัน
เทวีเรียนมาทั้งหมด3โรงเรียนแล้วค่ะ แต่ว่าเรียนส่วนตัวกับครูนี่ไม่เคย เพราะเทวีว่าการมีเพื่อนเรียนทำให้เรากระตือรีอล้นมากกว่า และทำให้เรากลัวที่จะโง่ หรือเรียกง่ายๆว่ากลัวเป็นที่โหล่ของห้อง ดังนั้นจึงตั้งใจเรียนค่ะ (อันนี้คิดเองนะคะ)และบวกกับเวลาที่เพื่อนถาม บางคำถามเนี้ยเราเองก็นึกไม่ถึงหรอก แต่ว่าเราก็ได้รู้ไปด้วย ...อันนี้คือเรื่องเรียนนะคะ
มาเรื่องงานบ้าง
ทุกอย่างผ่านไปได้ด้วยดีที่เยอรมัน เทวีเพิ่งไปอบรมเรื่องผลิตภัณฑ์ของบริษัทมาค่ะ ภาคภาษาอังกฤษค่ะ รอบนี้ (ปรกติจะมีภาคภาษาเยอรมันด้วย)แต่เทวีถนัดภาษาอังกฤษมากกว่า ก่อนไปเยอรมันก็กังว๊ลกังวลตามประสาคนไทย ที่ไม่เคยเดินทางไปต่างประเทศคนเดียว แถมยังต้องไปเรื่องงานที่ไม่ได้ใช้ภาษาไทยด้วย แต่พอไปถึงจึงได้รู้ว่า ฝรั่งก็ฝรั่งเถอะที่มาอบรมด้วยกันเนี้ยภาษาอังกฤาเขาน่ะแย่ยิ่งกว่าเราอีก เพื่อนๆร่วมงานที่มา มาจากฝรั่งเศศกับโปรตุเกส คนพวกนี้มีภาษาของตัวเอง (เหมือนเราละ)เขาก็เลยพูดภาษาอังกฤาได้ห่วยพอๆกับเรา เลยไม่เครียดไป 3วันที่เยอรมันนีได้เรียนรู้อะไรเยอะแยะจากการอบรม นับว่าเป็นประสบการณ์ใหม่มากๆ ปรกติที่เมืองไทยเทวีเป็นคนอบรมคนอื่น เทวีเป็นคนบรรยายเรื่องผลิตภัณฑ์และการตลาดของบริษัทที่เมืองไทย (แน่นอนว่าตอนนั้นอบรมเป็นภาษาไทย) วันนี้มานั่งฟังฝรั่งพูดบ้าง บางทีก็มีนึกในใจเหมือนกันนะ นี่เราอยู่ที่ไหนเนี้ยทำไมคนนั่งข้างๆหน้าตาแปลกไม่เห็นเหมือนเราเลย ไม่มีหัวสีดำสักคน แล้วภาษาที่เขาพูดนี่ภาษาไรอะ ไม่เห็นเหมือนเราคุยกับแม่เราเลย)..ก็แค่ความคิดชั่ววูปที่ผ่านเข้ามาให้สับสนเล่น แต่นับว่าแค่3วันเทวีได้คำศัพท์ภาษาอังกฤาเพิ่มเยอะมาก สำเนียงการพูดด้วย และเมื่ออบรมแล้วก็ต้องมีการพรีเซ็นเทชั่นเป็นภาษาอังกฤษด้วย เป็นครั้งแรกในชีวิตที่ต้องใช้ภาษาอังกฤษในการบรรยายกับฝรั่งหมู่มาก ที่นั่งฟังอยู่ แม้ว่าเราจะมีประสบการณ์ตรงจากเมืองไทยในการเป็นผู้บรรยายสินค้ามาแล้วก็ตาม มันก็ช่วยได้ในเรื่องของการควบคุมตัวเองเวลาอยู่ต่อหน้าคนหมู่มาก เรารู้ว่าเราจะวางตัวอย่างไร และพูดอะไร ทำอย่างไรให้ผู้ฟังสนใจ อันนี้ไม่มีปัญหา เพราะมันงานของเราโดยตรงอยู่แล้ว (ขอโม้หน่อยนะคะ ..เทวีได้รางวัลชนะเลิศการประกวดสุดยอดพิธีกรขายระดับประเทศจากเมืองไทยจากงานมหกรรมขายตรงปี04)อันช่วยได้เยอะค่ะ...แต่เรื่องภาษาอันนี้ต้องว่ากันอีกที
แต่อย่างน้อยฝรั่งก็อึ้งว่าเราทำได้ดีในระดับหนึ่ง เพราะมันเป็นการอบรมขั้นพื้นฐานและมันก็เป็นครั้งแรกของเราด้วย
พอเสร็จการอบรม วิทยากรที่อบรมเรามาแอบถามว่าอยู่เมืองไทยเราทำงานอะไรมา เทวีเลยเล่าให้ฟังว่าเทวีก็ทำเหมือนที่คุณทำวันนี้ละ คือเป็นพิธีกรและ วิทยากร แต่ในภาคภาษาไทย เขาเลยชมว่ามิหน่าละทำได้ดีมาก..5555(ตัวลอยอีกแล้ว)เขายังบอกอีกว่าถ้าอยากไปเที่ยวเมืองไทยแบบไม่ต้องจ่ายค่าตั๋วเครื่องบินเองละก็เอ่ยปากบอกหัวหน้าเธอนะว่างานออกบูทที่เมืองไทยนะเธอทำได้น่ะ รับรองว่าได้บินหลับบ้านโดยไม่ต้องจ่ายค่าเครื่องเองแน่
จากที่คุณง่นบอกว่าอีกไม่นานเทวีคงได้ไปอเมริกานั้น คงไม่ได้ไปเรื่องงานหรอกค่ะ เพราะอเมริกาไม่ใช้ประเทศที่เทวีต้องดูแลค่ะ บริษัทที่เทวีทำงานนี่มีทั้งหมด80ประเทศทั่วโลกพนักงานประมาณ3พันคน เฉพาะที่เยอรมันนี้นี่ก็700คนโดยประมาณ เรียกว่าโรงแรมที่เทวีไปพักนี้เปิดรับเฉพราะพนักงานก็เต็มแทบทุกวันแล้ว แล้วที่สำคัญผลิตภัณฑ์สุดยอดมากๆ เทวีนี่ยังอยากจะซื้อสักเครื่องเลย เอาไว้ทำกับข้าว เพราะงานในครัวนี่เยอะจริงๆ
ตอบคำถามคุณง่นอีกข้อนะคะ เรื่องเมื่อตอนที่เทวีไปสัมภาษณ์งานนี้เทวีใช้ทั้ง2ภาษาเลยค่ะ ทั้งเยอรมันและอังกฤษ แต่จะหนักไปทางเยอรมันมากกว่าค่ะ แต่งานที่ทำตอนนี้หนักไปทางภาษาอังกฤษมากกว่าค่ะ (ยกเว้นต้องติกต่อกับเยอรมันนีค่ะ..แต่พนักงานส่วนใหญ่พูดภาษาอังกฤษได้ค่ะ เรียกว่าอย่างน้อยทุกคนที่ทำงานที่นี่ต้องพูดได้2ภาษาคือภาษาแม่และภาษาอังกฤษค่ะ)
คุณง่นหรือท่านอื่นหากอยากทราบรายละเอียดเรื่องใดๆก็ตาม หากเทวีตอบได้ เทวีก็ยินดีค่ะ ยังไงก็เข้ามาแบ่งปันความรู้กันนะคะ
ไม่ทราบว่ามีท่านใดที่ทำงานบ้างแล้ว อยากเข้ามาเล่าหรือแบ่งปัน หรือแม้แต่ระบายความรู้สึก ที่เวปป้าพอลก็เปิดโอกาสให้ค่ะ

[บัวขาว]

คุณเทวี เก็บความดีใจไว้ไม่อยู่เหมือนกัน เราได้รับโทรศัทพ์ให้ไปสัมภาษณ์เดือน พฤษภาคม ดีใจจังบอกคุณเทวีดีกว่า ถ้าได้ก็เป็นงานดีที่เหมาะกับเรา ได้ใช้ความคิด ได้แสดงออก สาธุขอให้ได้ทีเถอะ  แต่ขออุ๊บไว้ก่อนนะ ว่างานอะไร ยังไงจะมาคุยให้ฟังต่อ แต่เราจะพยายามเตรียมตัวให้ดีที่สุดสำหรับการสัมภาษณ์ครั้งนี้ได้ไม่ได้ก็ไม่เสียใจ ถ้าได้เต็มที่กับมันแล้ว  (แต่ถ้าได้ก็จะดีมาก มาก เลย) ขอให้เราได้โชคดีเหมือนคุณเทวีบ้างเถอะ สาธุ ท่าน(สิ่งศักธิ์ในสากลโลก)อุสาห์ประทานให้โอกาสมาแล้ว ต้องเต็มที ขอกำลังใจจากเพื่อน เพื่อนด้วยนะค่ะ